کوه کورکووادو، گوژپشت شهر ریووژانیرو

«کوه کورکووادو» (Corcovado) دیدبانی استوار بر شهر پر جنب و جوش از یکی از مکان های دیدنی ریودوژانیرو است که مجسمه‌‌ی مشهور «عیسی منجی» را بر روی قله‌ی خود نگهداری می‌کند. 

اگر قصد سفر به برزیل را دارید باید بدانید، کورکووادو در ابتدا «Pinacula da Tentaco» به معنی «اوج اغواگری» نامیده می‌شد. قرن‌ها قبل ساکنان پرتغالیِ منطقه، این نام را برای این کوه انتخاب کرده بودند. بعدها نامش به کورکووادو تغییر پیدا کرد که به شکل گوژپشتی آن اشاره دارد. این کوه در پارک ملی جنگل «تیجوکا» قرار گرفته و بیش از ۷۰۰ متر ارتفاع دارد. پارک جنگلی تیجوکا که یک جنگل بارانی گرمسیری است که بزرگ‌ترین پارک جنگلی شهری دنیا محسوب می‌شود. کلمه‌ي تیجوکا به زبان «توپی» (Tupi) به معنای باتلاق است. این پارک جنگلی با مرزهای طبیعی خود بخش غربی شهر را از بخش جنوبی، مرکزی و شمالی و بخش شمالی را از بخش جنوبی جدا می‌کند. این جنگل محل صدها گونه از گیاهان و حیات وحش است که در خطر انقراض قرار دارند. 

کوه کورکووادو نه فقط به دلیل زیبایی طبیعی و قرار گرفتن در دل جنگل، بلکه به دلیل مجسمه‌ مشهور «مسیح منجی» که بر روی آن قرار گرفته است، مورد توجه تمامی توریست‌هایی است که از زیباترین کوه‌های جهان بازدید میکنند. این مجسمه ۳۰ متر ارتفاع داشته و حضرت مسیح را به تصویر کشیده که با دستانی گشوده، بر فراز شهر ریو ایستاده است.

در دامنه‌ي کوه کورکووادو می‌توانید پارک عمومی «لاژ» را ببینید که محل اقامت «انریکه لاژ» و همسرش بوده است. در دهه‌ی ۱۹۲۰، لاژ تصمیم می‌گیرد تغییراتی در دکوراسیون خانه‌ی خود ایجاد کند و این کار را به معمار ایتالیایی «ماریو ودرل» (Mario Vodrel) سپرد و از نقاشی‌های «سالوادور پایولز ساباته» هم در داخل خانه استفاده کرد. در سال ۱۹۶۰ این مکان به یک پارک عمومی تبدیل شده و گذرگاه‌هایی هم برای پیاده‌روی در جنگل تیجوکا ایجاد شد. از بنای قدیمی خانه‌ی لاژ هم «مدرسه‌ی هنرهای تصویری پارک لاژ» و یک کافه ایجاد شد. نمای زیبای ساختمان در دل این جنگل سرسبز بسیار دیدنی است.

جاده‌های ساخته شده در سال ۱۸۸۴ میلادی برای ریل راه‌آهن، به بخشی اساسی از مسیر حمل سازندگان مجسمه تبدیل شد. این ریل‌ها که در سال ۱۹۸۰ مجددآً نوسازی شده است از بخش جنوبی کوه یعنی پاک لاژ آغاز می‌شود. امروزه مجسمه‌ی مسیح منجی هنوز هم یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های توریستی برزیل محسوب شده و آن جاده‌ها هم همچنان برای انتقال بازدیدکنندگان به بالا و پایین کوه کورکووادو استفاده می‌شوند. مسافران توسط قطارهای برقی که هر ساعت ۳۶۰ مسافر را جا به جا می‌کنند، به بالا و پایین کوه حمل می‌شوند. سفر با این قطار به خودی خود زیبا و تماشایی است و مسافران می‌توانند در بین مسیر از دیدن جنگل و صخره‌های گرانیتی کوه لذت ببرند. ممکن است بازدیدکنندگان در فصول شلوغ و توریستی مجبور شوند مدتی را برای انتقال به بالای کوه در صف منتظر باشند. بازدید از این کوه در تمام روزهای سال از ساعت ۸:۳۰ صبح تا ۱۸:۳۰ عصر امکان پذیر است.

در بالای کوه یک فروشگاه کوچک سوغاتی فروشی و یک کلیسای کوچک است که می‌تواند بیش از نفر را در خود جای دهد. از بالای کوه نگاه کردن به مناظر ریودوژانیرو، کوه‌های اطراف، ساحل‌ها، اقیانوس و جنگل واقعا شگفت انگیز و زیباست. بعضی از بازدیدکنندگان ترجیح می‌دهند تا بالای کوه کورکووادو و نزدیک مجسمه بالا بروند. بیش از ۵۰ مسیر برای افراد مشتاق و کسانی که کوه‌پیمایی حرفه‌ای انجام می‌دهند وجود دارد که مناسب افراد معمولی نیست. این مسیرها می‌تواند برای افرادی که به کوه‌پیمایی عادت ندارند خطرناک باشد.

مجسمه‌‌ی مسیح منجی در سال ۱۹۲۱ توسط «کارلوس اوسوالدو» ایده پردازی شد. ابتدا شمایل مسیح در حال حمل یک صلیب طراحی شده بود. البته مهندس «هیتور دا سیلوا کاستا» و مجسمه‌ساز «پائول لندوفسکی» از کشور مجارستان، طرح را تغییر داده و صلیب را حذف کردند. این مجسمه در فرانسه و از سنگ صابون ساخته شد تا عمر طولانی‌تری داشته و در برابر آسیب‌های مخرب باد، باران و غیره، مصون باشد. کار پیکرتراشی مجسمه ۵ سال طول کشید و پس از آن کار ساخت آغاز شده و ۵ سال دیگر به طول پروژه اضافه کرد. در نهایت در اکتبر سال ۱۹۳۱ میلادی، از مجسمه رونمایی شد و اکنون متعلق به کلیسای کاتولیک است.