گالری آکادمیا، مهم‌ترین موزه‌ی فلورانس

گالری آکادمیا یک موزه هنری مهم در فلورانس ایتالیا و محل نگهداری مجسمه داوود میکل آنژ است.

علاوه بر این پیکره معروف، آثار دیگری از این هنرمند، مجموعه‌ای از نقاشی‌های رنسانسی و یکی از عالی‌ترین مجموعه‌های نقاشی با زمینه طلایی نیز در این جاذبه فلورانس وجود دارند. این موزه در همسایگی آکادمی هنرهای تجسمی فلورانس واقع شده اما جز نام، هیچ ارتباط دیگری با آن ندارد. آکادمیا گالری محل نگهداری بیشترین تعداد از مجسمه‌های میکل‌آنژ در جهان بوده و دومین موزه ایتالیا است. اگر با تور ایتالیا راهی شهر فلورانس شدید، حتما باید از گالری آکادمیا بازدید کنید.

تاریخچه آکادمیا گالری

آکادمیا گالری در قرن هجدهم به عنوان یک امکان آموزشی برای دانشجویان آکادمی هنرهای تجسمی در همسایگی آن تأسیس و ساخت آن در سال ۱۷۸۴ و به سفارش دوک بزرگ، پیتر لئوپولد انجام شد. این گالری در ساختمان‌های قدیمی بیمارستان متیوی مقدس و صومعه نیکولوی مقدس کافاجو قرار گرفته است و تالارهای آن برای نمایش آثار هنری کهن به عنوان مدل آموزشی برای دانشجویان آکادمی هنرهای تجسمی مورد استفاده قرار می‌گرفت. آکادمیا گالری به سرعت از نقاشی‌هایی از صومعه‌هایی که توسط دوک بزرگِ لورن در پایان قرن هجده و یا توسط ناپلئون در سال ۱۸۱۰ سرکوب شده بودند غنی شد.

مجسمه داوود میکل‌آنژ در سال ۱۸۷۳ برای نگهداری به آکادمیا گالری منتقل شد. اگرچه هدف اصلی، ایجاد موزه‌ای وقف آثار میکل‌آنژ با مجسمه‌ها و طراحی‌های اصل وی برای بزرگداشت چهارمین قرن تولدش بود. برای این کار معماری به نام امیلیو دِفابریس برای داوود میکل‌آنژ مکانی اختصاصی با پنجره سقفی طراحی کرد که ساختش در سال ۱۸۸۲ به پایان رسید.

بین اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیستم، گالری که اکنون کاملاً از آکادمی هنرهای تجسمی جدا شده بود، با برخی نقاشی‌های کهن که به موزه‌های شهرهای دیگر فرستاده شده بودند مجدداً سازمان‌دهی شد. در همان زمان آکادمیا گالری با اضافه شدن شاهکارهای دیگری از میکل‌آنژ،‌ مانند مجسمه متیوی مقدس که در سال ۱۹۰۶ و چهار مجسمه برده که در سال ۱۹۰۹ خریداری شدند، توسعه پیدا کرد.

در حوالی دهه ۱۹۵۰ تالار کلوسوس با اتاق‌های سبک بیزانسی معروفش بازگشایی شد که شامل ۱۳۰۰ پنل نقاشی بود. در دهه ۱۹۸۰ مجموعه‌ای از مدل‌های قالب‌گیری شده گچی لورنزو بارتولینی به موزه اضافه شدند که در داخل اتاق قرن نوزده نگهداری می‌شوند. این مجسمه‌ها در اصل به عنوان نگهبان زنان در بیمارستان کهن متیوی مقدس استفاده می‌شدند.

تالارهای اصلی آکادمیا

اولین تالار آکادمیا گالری، تالار کلوسوس است. این اتاق نام خود را طی قرن نوزده زمانی که محل مدل قالبی گچی مجسمه‌ای باستانی به اسم «دیوسکوری دی مونته‌کاوالو» (Dioscuri di Montecavallo) بود گرفته است که دیگر در گالری نمایش داده نمی‌شود. امروزه این قسمت میزبان مدل گچی مجسمه خیره‌کننده مرمری «جامْبولونیا» (Giambolgona) به نام «تجاوز به زنان سابین» است. مجسمه اصلی در سال ۱۵۸۲ کامل شده و می‌توانید آن را در «پیاتزا دلا سینیوریا» (Piazza della Signoria) تماشا کنید. مدل گچی جامبولونیا در میان مجموعه‌ای فوق ارزشمند از آثار هنری در زمینه نقاشی‌های مذهبی از هنرمندانی چون «پائولو اوچِلو»، «پِروجینو»، «فیلیپینو لیپی»، «دومنیکو گیرلانْدایو» و «بوتیچِلی» از قرن پانزده تا اوایل قرن شانزده قرار دارد.

دومین تالاری که طی بازدیدتان از آکادمیا گالری خواهید دید، تالار زندانیان می‌باشد که نامش را از مجسمه‌های برهنه‌ای شناخته‌شده تحت عنوان اسرا/بردگان/زندانیان گرفته است. این آثار توسط میکل‌آنژ به عنوان بخشی از پروژه بزرگی برای مقبره پاپ ژولیوس دوم در سال ۱۵۰۵ شروع شدند، هرچند به علت کمبود سرمایه، پاپ در سال ۱۵۰۶ دستور لغو پروژه را داد. بعد از مرگ هنرمند، چهار عدد از این تندیس‌ها در کارگاهش پیدا شدند و برادرزاده‌اش «لئوناردو بوناروتی» آن‌ها را به «دوک کوزیمو ای دِمدیچی» (Cosimo I de Medici) اهدا کرد. در سال ۱۵۸۶، برناردو بوئونتالِنتی مجسمه بردگان را در گوشه‌ای از باغ‌های بزرگ بابٌلی (Baboli Gardens) قرار دارد، جایی که آن‌ها تا سال ۱۹۰۸ قبل از انتقال به آکادمیا گالری در آن باقی ماندند.

سومین تالار در انتهای تالار زندانیان، محل قرارگیری مجسمه داوود میکل‌آنژ است. این تندیس قرار بود در سال ۱۸۷۳ در زیر پنجره گنبدی قرار بگیرد اما این انتقال تا سال ۱۸۸۲ و اتمام ساخت سکوی مخصوص آن صورت نگرفت. محل سکوی این مجسمه از یک قسمت مرکزی برای قرارگیری آن و دو جناح جانبی تشکیل شده‌ است. در ابتدا در نظر گرفته شده بود که در طرفین مجسمه داوود کپی‌هایی از آثار میکل‌آنژ را به نمایش بگذارند اما امروزه می‌توانید شاهد قاب زیبایی از آثار هنرمندان قرن شانزده مانند «برونتزینو»، «چِکینو سالْویاتی» و «آلوری» در این مکان باشید.

مجسمه داوود میکل‌آنژ

در آکادمیا گالری می‌توانید از فاصله نزدیکی به تماشای کمال معروف‌ترین مجسمه فلورانس و شاید جهان، یعنی داوود میکل‌آنژ بپردازید. این تندیس خیره‌کننده رنسانسی در بین سال‌های ۱۵۰۱ تا ۱۵۰۴ ساخته شده و ۴.۲۷ متر ارتفاع دارد. مجسمه مذکور که از سنگ مرمر تراشیده شده است، قهرمان انجیل، داوود را به نمایش می‌گذارد.

این اثر در اصل توسط اپرا دل دوئومو برای کلیسای جامع فلورانس سفارش داده شد و قرار بود یکی از مجموعه مجسمه‌های بزرگی باشد که برای تزئینات بنا و در ارتفاع ۸۰ متری نصب می‌شوند. در ابتدا از میکل‌آنژ خواسته شده بود که مجسمه ناتمامی که توسط دوچو در سال ۱۴۶۴ کار شده بود را تمام کند اما به علت وجود نقص‌های زیاد و تهدید ایستایی چنین مجسمه بزرگی، وی این خواسته را رد کرد.

 میکل‌آنژ در سال ۱۵۰۱ تنها ۲۶ سال داشت اما با شوق فراوان چالش ساخت چنین مجسمه بزرگی از داوود را پذیرفت و بیش از دو سال برای خلق یکی از شاهکارترین آثارش از سنگ مرمر زحمت کشید. انجمن کلیسا برای این تندیس موضوعی مذهبی درباره جنگ بین داوود و جالوت را انتخاب کرده بود اما هیچ‌کس انتظار چنین تعبیر انقلابی از قهرمان انجیل را نداشت.

به طور معمول این داستان با به تصویر کشیدن پیروزی داوود بر بالای پیکر بیجان جالوت نمایش داده می‌شد؛ اما برای اولین بار میکل‌آنژ داوود را قبل از جنگ به تصویر کشید. چهره داوود بسیار جدی و خشن می‌نماید و انگار هنرمند لحظه‌ای از اوج تمرکز او را ثبت کرده است. پیکر او آرامش دارد اما کاملاً هشیار بوده و در حالتی کلاسیک ایستاده که در آن پیکره وزنش را بر یک پا می‌اندازد و بالاتنه اندکی منحنی می‌شود.

تیرکمان دوشاخه‌ای که پیکره بر شانه‌اش حمل می‌کند تقریباً دیده نمی‌شود و تأکیدی بر پیروزی حاصل از هوشمندی در مقابل نیروی محض دارد. بیننده از چهره و حالت داوود اعتماد به ‌نفس و تمرکز را می‌خواند که هر دو ارزش‌های یک مرد متفکر را نشان می‌دهند و از عناصر کمال در دوران رنسانس محسوب می‌شدند.