معرفی جاهای دیدنی مونیخ از بزرگترین شهرهای آلمان

جاهای دیدنی مونیخ، از قلعه های قدیمی تا پارک های سرسبز، هر آنچه که برای یک سفر رویایی نیاز دارید را در خود جای داده اند.

شهر مونیخ، به‌ عنوان پایتخت ایالت باواریا و سومین شهر بزرگ آلمان، در کرانه رودخانه ایزار و در حاشیه کوه‌های آلپ واقع شده است. این شهر در ابتدا به‌ عنوان یک صومعه تأسیس گردید و با اعطای مجوز به راهبان توسط دوک باواریا مبنی بر ایجاد بازار در محل تقاطع جاده‌ای که از سالزبورگ به رودخانه ایزار می‌رسید، به‌ تدریج به یک شهر تبدیل شد. بقایای دیوارهای قدیمی شهر مونیخ همچنان به صورت یک حلقه در اطراف شهر قابل مشاهده است و سه دروازه تاریخی از آن دیوارها نیز در شهر باقی مانده است. اگر شما هم قصد سفر با تور آلمان را دارید، حتماً بازدید از شهر مونیخ را در برنامه خود قرار دهید. در ادامه این مطلب، اطلاعات کاملی درباره جاهای دیدنی مونیخ در اختیار شما قرار می‌دهیم.

جاهای دیدنی مونیخ

• میدان مارین پلاتز
• باغ انگلیسی
• باغ نیمفنبورگ
• کاخ سلطنتی رزیدنس مونیخ
• پارک المپیک
• موزه بی ام و
• بی ام و ولت
• بازار ویکتوالین مونیخ
• باغ وحش هلابرون
• بازارهای کریسمس در مارین پلاتز
• منطقه کونستارئال
• کلیسای سنت پیتر
• باغ هوفگارتن
• موزه آلمان
• کلیسای آزام
• کلیسای جامع بانوی ما
• کلیسای سنت مایکل
• تئاتر کوویلیه
• کلیسای تئاتین سنت کاجتان
• تالار جدید شهر مونیخ
• تئاتر ملی مونیخ و اپرای ایالتی بایرن
• کرسی سلطنتی باشکوه مونیخ

۱. میدان مارین پلاتز

میدان ماریِن‌پلاتز (Marienplatz) از زمان تأسیس شهر مونیخ، به‌عنوان میدان مرکزی شهر شناخته شده است. این میدان در گذشته محل برگزاری مسابقات شوالیه‌گری قرون وسطایی و تا سال ۱۸۰۷، محل برگزاری بازارها بوده است. علاوه بر ساختمان جدید شهرداری (Neues Rathaus) که یک طرف میدان را کامل اشغال می‌کند، ساختمان قدیمی شهرداری (Altes Rathaus) نیز به‌عنوان یک دروازه در انتهای میدان واقع شده است. در میدان بزرگ باز، ستون مریم مقدس (Mariensäule)، یک ستون بلند به یادبود مریم مقدس که در سال ۱۶۳۸ بنا گردیده و فواره ماهی (Fischbrunnen)، یک فواره جدیدتر که شامل مجسمه‌های برنزی نجات‌یافته از یک فواره قدیمی‌تر قرن نوزدهمی می‌باشد، وجود دارد. میدان ماریِن‌پلاتز با فروشگاه‌ها، بوتیک‌ها و رستوران‌های خود برای خریداران محبوب است. این میدان، مرکز برگزاری جشنواره‌ها و محل برگزاری یکی از بازارهای بزرگ کریسمس محسوب می‌شود؛ در طول کارناوال فاشینگ (Fasching)، می‌توانید اژدهای نارن-لیندوورم (Narren-Lindwurm) را ببینید که بر فراز میدان می‌رقصد.

از ماه مارس تا اکتبر، هر روز ساعت ۱۱ صبح و ساعت ۵ بعدازظهر بازدیدکنندگان برای تماشای ساعت نجومی معروف (Glockenspiel) در جلوی ساختمان جدید شهرداری توقف می‌کنند؛ مجسمه‌های مکانیکی این ساعت مکانیکی در این زمان‌های خاص ضیافت برگزار کرده، شوالیه‌گری می‌کنند و می‌رقصند. همچنین توصیه می‌شود که بازدیدکنندگان زمانی را برای تماشای سنگ‌تراشی‌های پیچیده روی نمای نئوگوتیک اختصاص دهند. بازدیدکنندگان می‌توانند با آسانسور به گالری میانی برج ۸۵ متری ساختمان بروند تا از منظره‌ شهر لذت ببرند. مرکز اطلاعات گردشگری (Tourist Information Center) در ساختمان شهرداری قرار داشته و در پشت ساختمان نیز یک رستوران با غذاهای سنتی باواریایی وجود دارد.

۲. باغ انگلیسی

باغ انگلیسی مونیخ (English Garden) نه تنها به‌عنوان بزرگ‌ترین پارک شهری در آلمان با مساحتی بالغ بر ۹۱۰ هکتار شناخته می‌شود، بلکه به‌عنوان یکی از زیباترین پارک‌های شهری نیز محسوب می‌شود. انبوه درختان و گیاهان، مناظر متنوع و چشم‌نوازی را در این پارک ایجاد کرده‌اند و نهرهای پیچ‌درپیچ ۹ کیلومتری به‌همراه یک دریاچه مصنوعی، حس یک چشم‌انداز طبیعی را به این باغ بخشیده‌اند.این باغ که در سال ۱۷۸۵ به‌عنوان یک باغ نظامی طراحی شده بود، با مسیر پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری ۷۸ کیلومتری خود توانسته دوچرخه‌سواران و ورزشکاران را به خود جذب کند. این پارک همچنین مکانی دل‌پذیر برای حمام آفتاب گرفتن و پیک‌نیک بوده و بازدیدکنندگان می‌توانند برای صرف یک میان‌وعده یا نوشیدنی در برج چینی (Chinesischen Turm) که یک برج ۲۵ متری است، توقف کنند.

در سال ۱۹۷۲، یک باغ ژاپنی در یک جزیره در انتهای جنوبی باغ ایجاد شد تا یک چای‌خانه اصیل در آن جای گیرد. این پارک همچنین موزه ملی باواریا (Bavarian National Museum) را با مجموعه نفیس مجسمه‌ها و تابلوی‌های قرون وسطایی آلمان و مجموعه باستان‌شناسی دولتی باواریا (Bavarian State Archaeological Collection) را که آثار باستانی محلی را به نمایش می‌گذارد، در خود جای داده است. یکی از جاذبه‌های منحصربه‌فرد این پارک، موج ایسباخ (Eisbachwelle) است که در اثر ظهور رودخانه ایسباخ از مسیر زیرزمینی آن ایجاد شده است. جمعیت زیادی برای تماشای حرکات نمایشی موج‌سواران در این موج گرد هم می‌آیند؛ البته این موج‌سواری جنبه تماشایی دارد و برای مبتدیان مناسب نیستند.

۳. باغ نیمفنبورگ

باغ نیمفنبورگ (Nymphenburg) که در شمال غربی شهر واقع شده است، در اصل به‌عنوان اقامتگاه تابستانی شاهزادگان ویتلسباخ در قرن هفدهم مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این کاخ گسترده که طولی بالغ بر ۶۰۰ متر دارد، از هر طرف توسط کانال نیمفنبورگ احاطه شده است. این کانال با عبور از ساختمان‌های اصلی به دو قسمت تقسیم شده و سپس در یک استخر تزئین‌شده با فواره، در جلوی ساختمان اصلی به هم می‌پیوندد. اولین بخشی که باید از آن بازدید کنید، عمارت مرکزی باغ (Central Pavilion) است. این عمارت مکعبی شکل به سبک ویلای ایتالیایی در سال ۱۶۷۴ تکمیل گردیده و یک سالن سنگی سه‌طبقه (Steinerner Saal) با تزئینات مجلل و تعدادی اتاق خصوصی با مبلمان و آثار هنری نفیس را در خود جای داده است. در کلیسای کاخ، نقاشی سقفی بیان‌گر زندگی مریم مجدلیه قابل توجه است. همچنین در کنار کاخ و در اصطبل‌های سابق دربار، موزه مارستال (Marstallmuseum) مجموعه‌ای از کالسکه‌های دولتی زیبا را به نمایش می‌گذارد.

در باغ‌های باشکوه قرن هفدهم پارک نیمفنبورگ، عمارت آمالینبورگ (Amalienburg) قرار دارد که به‌عنوان یک کلبه شکار سلطنتی شناخته شده و به‌خاطر تالار آینه‌های معروفش مشهور است. در سایر بخش‌های باغ‌، یک هزارتوی سبز زیبا با تئاتر حصار (Heckentheater) در مرکز آن، مجسمه‌های مرمری خدایان یونانی، یک فواره بزرگ و تعدادی گل‌خانه، از جمله گل‌خانه‌ی نخل که اولین سیستم گرمایشی آب گرم آلمان را داشته است، وجود دارد.

۴. کاخ سلطنتی رزیدنس مونیخ

کاخ رزیدنس مونیخ (Residenz) که به مدت قرن‌ها محل زندگی دوک‌ها، شاهزادگان و پادشاهان باواریا بوده است، یکی از باشکوه‌ترین کاخ‌های اروپا محسوب می‌شود. این مجموعه عظیم که هفت حیاط بزرگ را در دل خود جای داده است، شامل سه بخش اصلی شامل کونیگس‌باو (Königsbau) رو به میدان ماکس-یوزف-پلاتس، آلته رزیدنس (Alte Residenz) رو به خیابان رزیدنس و فست‌سال‌باو (Festsaalbau) یا سالن ضیافت، مشرف به باغ هوفتگارتن می‌شود.

قدیمی‌ترین بخش این مجموعه عظیم، آنتی‌کواریوم باشکوه است که در سال ۱۵۷۹ بنا شده و اکنون بخشی از موزه رزیدنس است. آلته رزیدنس به‌عنوان یک شاهکار از دوره رنسانس پسین و گواهی بر قدرت روزافزون باواریا، اندکی پس از آن ساخته شد و بخش‌های نهایی شامل کونیگس‌باو نئوکلاسیک، فست‌سال‌باو و کلیسای دربار، در سال ۱۸۴۸ تکمیل شدند. امروزه، رزیدنس میزبان چندین بنای تاریخی و موزه از جمله موزه رزیدنس، خزانه، کلیسای دربار مقدسین (Allerheiligen-Hofkirche) و تئاتر کوویلیه (Cuvilliés-Theater) است. توصیه می‌شود بازدیدکنندگان از محوطه کاخ نیز دیدن کنند که حیاط‌ها و رواق‌های قدیمی بسیار زیبایی دارد.

۵. پارک المپیک

پارک المپیک (The Olympic Park) که میزبان بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲ بوده است، با مساحتی بالغ بر ۲.۷میلیون متر مربع در اُباویزنفِلد (Oberwiesenfeld)، زمین تمرین سابق ارتش سلطنتی باواریا واقع شده است. این مجموعه عظیم که اکنون به‌عنوان یک مرکز تفریحی بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرد، میزبان کنسرت‌ها و رویدادهای مهم مختلفی از جمله جشنواره تابستانی تولوود (Tollwood Festival) می‌باشد؛ لازم است بدانید که جشنواره زمستانی تولوود در ترزین‌هوه (Theresienhöhe)، محل برگزاری اکتبرفست، برگزار می‌گردد.

از زمان برگزاری بازی‌های المپیک، فعالیت‌های خانوادگی متنوعی به این مجموعه اضافه شده است؛ از جمله این فعالیت‌ها می‌توان به بالا رفتن از سقف ورزشگاه، زیپ‌لاین و تورهایی که معماری و طراحی باشکوه این مجموعه را به نمایش می‌گذارد، اشاره نمود. برج المپیک (Olympic Tower)، یک برج تلویزیونی ۲۹۰ متری است که در سال ۱۹۶۸ ساخته شده و به افتخار بازی‌های المپیک تغییر نام داده است. این برج دارای سکوی دید در آوسیکتسکورب (Aussichtskorb) می‌باشد که منظره‌ای نفس‌گیر از شهر را ارائه می‌دهد.

۶. موزه بی ام و

در مجاورت ساختمان بلند و کارخانه‌های پیشرفته‌ی بی‌ام‌و (BMW) در پارک المپیک، یک ساختمان مدور و مدرن با پوشش فلزی واقع شده که موزه بی‌ام‌و در آن مستقر است. در این موزه، علاقه‌مندان به خودرو می‌توانند نمونه‌هایی از تقریباً تمام مدل‌های تولید‌شده توسط این شرکت، از جمله خودروهای اسپورت، مدل‌های مسابقه‌ای و موتورسیکلت‌های مختلف را مشاهده کنند. بازدیدکنندگان می‌توانند مدل‌های جدید را هم مشاهده کرده و درباره فناوری ساخت خودروهای مدرن اطلاعات کسب نمایند. گردشگران همچنین می‌توانند نگاهی به فناوری‌های پیشران آینده و طرح‌های در دست بررسی این شرکت بیندازند. افرادی که خودرو را صرفاً وسیله‌ای برای جابجایی می‌دانند، شاید تمایلی به بازدید از این موزه نداشته باشند؛ اما برای علاقه‌مندان به خودرو، این موزه یک مقصد ضروری محسوب می‌شود.

۷. موزه مجزای بی ام و ولت

بی‌ام‌و ولت (BMW Welt) که در مجاورت موزه بی‌ام‌و و در همان مجموعه بزرگ نزدیک پارک المپیک واقع شده است، یک نمایشگاه عظیم خودرو محسوب می‌شود. در این نمایشگاه، بازدیدکنندگان می‌توانند تمام مدل‌های تولید شده توسط این شرکت را مشاهده کرده، داخل آن‌ها بنشینند و با خودروها و موتورسیکلت‌های آینده آشنا شوند.

در حالی که موزه بی‌ام‌و بیشتر بر مدل‌های قدیمی و تاریخچه‌ی شرکت تمرکز دارد، ولت به‌طور کامل بر حال حاضر متمرکز است و دارای یک فضای نمایشگاهی و یک نمای رسانه‌ای سه‌بعدی است که تصاویری جذاب از آینده‌ی حمل‌ونقل را ارائه می‌دهد. نمایشگاه‌های تعاملی به موضوع پایداری تولیدات این شرکت پرداخته و بینش‌هایی در مورد فرآیند طراحی ارائه می‌کنند. بازدیدکنندگان می‌توانند از کارخانه گروه بی‌ام‌و بازدید کرده و فرآیند تولید را از نزدیک مشاهده کنند. بی‌ام‌و ولت که در سال ۲۰۰۷ افتتاح گردید، پربازدیدترین جاذبه‌ی گردشگری در باواریا است. معماری فولادی و شیشه‌ای ساختمان و همچنین ورودی رایگان آن، به جذابیت این مکان افزوده‌اند.

۸. بازار ویکتوالین مونیخ

در سال ۱۸۰۷، با توجه به افزایش حجم فعالیت‌های بازار کشاورزان، بازار ویکتوالین‌ (Viktualienmarkt) از میدان مارین‌ پلاتز به میدان مجاور منتقل شد و در آن‌جا رشد و گسترش یافت؛ تا جایی که در حال حاضر مساحتی بالغ بر ۲۲هزار متر مربع را به خود اختصاص داده است. این بازار علاوه بر فروشندگان میوه و سبزیجات، دارای یک سالن قصابی، نانوایی، سالن ماهی‌فروشی و بازار گل نیز است. این بازار صرفاً مکانی برای خرید مواد غذایی مورد نیاز اهالی محلی برای شام نیست. نان و شیرینی‌های تازه، پنیرهای گرد و گوشت‌های عمل‌آوری‌شده برای پیک‌نیک بسیار مناسب بوده و همچنین میزها و نیمکت‌هایی جهت نشستن خریداران و بازدیدکنندگانی که قصد دارند کمی از غذاهای خیابانی این بازار را بچشند، تعبیه شده است. در بالای بازار، یک میله رنگارنگ قرار دارد که بر روی آن شکل‌های سنتی بازاریان نصب شده است. 

۹. باغ وحش هلابرون

باغ وحش هلابرون (Hellabrunn Zoo) با مساحتی بالغ بر ۳۶ هکتار، به‌طور مستمر در زمره بهترین باغ‌وحش‌های اروپا قرار دارد. این باغ وحش که در سال ۱۹۱۱ تأسیس شد، اولین باغ وحشی بود که در جهان اقدام به گروه‌بندی حیوانات بر اساس زیستگاه طبیعی آن‌ها کرد. در حال حاضر، بیش از ۱۹۰۰۰ حیوان متعلق به ۷۵۷ گونه مختلف در قفس‌های باز شبیه‌سازی شده‌ای نگهداری می‌شوند که شرایط زندگی در طبیعت را بازسازی می‌کنند. تا حد امکان، حیواناتی که به‌طور طبیعی در یک زیستگاه مشترک زندگی می‌کنند، در کنار هم نگهداری می‌شوند. از جمله بخش‌های شاخص این باغ وحش می‌توان به خانه فیل‌ها (که هم‌اکنون یک بنای تاریخی محسوب می‌شود)، پرنده‌خانه عظیم با مساحت ۵۰۰۰ متر مربع، قطب‌نما (Polarium) و خانه میمون‌ها اشاره نمود. این باغ وحش که در مجاورت رودخانه ایزار و در یک منطقه حفاظت‌شده قرار دارد، دارای مسیرهای پیاده‌روی دل‌پذیر، زمین‌های بازی و مکان‌های پیک‌نیک متعدد است.

۱۰. بازارهای کریسمس در مارین پلاتز

از اواخر ماه نوامبر تا ۲۴ دسامبر، پارک‌ها و میدان‌های شهر مونیخ تبدیل به نمایشگاهی رنگارنگ و درخشان از چراغ‌های رنگی، شاخه‌های همیشه‌سبز و موسیقی کریسمسی می‌شوند. در این زمان، قلب‌های رنگارنگ و یخی، غرفه‌های کوچک را تزئین می‌کنند؛ غرفه‌هایی که مملو از آب‌نبات، کوکی، اسباب‌بازی‌های چوبی، تزئینات درخت کریسمس و زرق‌وبرق‌های تعطیلات و همچنین صنایع دستی محلی  هستند. بزرگ‌ترین بازار کریسمسی در میدان مارین‌ پلاتس واقع شده است، جایی که گروه‌های کر محلی با اجرای موسیقی کریسمس به خریداران خوشامد می‌گویند. در فاصله دو بلوکی، در ریندر مارکت (Rindermarkt)، بازار مملو از مجسمه‌ها و لوازم جانبی برای تزئینات کریسمس است. 

یکی از جذاب‌ترین بخش‌ها دهکده کریسمس داخل حیاط رزیدنس است، که با تئاتر کودکان و نانوایی‌هایی که شیرینی‌های گرم تهیه می‌کنند، جذابیت بیشتری پیدا کرده است. در نزدیکی آن، میدانی به یک بازار قرون وسطایی تبدیل می‌شود، جایی که صنعتگران و هنرمندان با لباس‌های آن دوران، کالاهای اصیل را به نمایش گذاشته و می‌فروشند. در هر گوشه از این بازارها می‌توان لَبکوخن (lebkuchen) سنتی نورنبرگ را پیدا کرد، شیرینی‌ای که از قرن ۱۷ میلادی در اولین بازارهای کریسمس مونیخ به فروش می‌رسید و تا امروز محبوبیت خود را حفظ کرده است.

۱۱. منطقه کونستارئال

میدان کونستارئال (Königsplatz) که در سال ۱۸۶۲ با الهام از سبک نئوکلاسیک طراحی شد، در منطقه‌ای هنری قرار گرفته که یکی از برترین مجموعه‌های موزه‌های هنری اروپا را در خود جای داده است. سه گالری مهم پیناکوتک در این منطقه واقع شده‌اند: گالری نقاشی قدیمی (Alte Pinakothek) با مجموعه‌ای ارزشمند از آثار هنری هلندی، فلاندری، ایتالیایی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و قرون وسطایی؛ گالری نقاشی جدید (Neue Pinakothek) که نمایشگاه‌هایی از دوران روکوکو تا هنر نو را به نمایش می‌گذارد؛ و گالری ملی هنر مدرن (Pinakothek der Moderne) که آثار هنرمندان برجسته‌ای مانند پیکاسو و وارهول را شامل می‌شود.

از دیگر موزه‌های برجسته در این منطقه می‌توان به گلیپتوتک (Glyptothek) و مجموعه باستان‌شناسی دولتی (Staatliche Antikensammlung) اشاره کرد که طیف وسیعی از مجسمه‌ها و آثار باستانی را در خود جای داده‌اند. جدیدترین افزوده به این مجموعه هنری، لنباخهاوس (Lenbachhaus) است، ویلایی به سبک ایتالیایی که محل زندگی و کارگاه هنری فرانز فون لنباخ بوده است. این ویلا و بخش الحاقی جدید آن، بزرگ‌ترین مجموعه آثار جنبش سوارکار آبی را در جهان نگهداری می‌کند؛ گروهی از نقاشان اکسپرسیونیست که به رهبری واسیلی کاندینسکی و فرانز مارک فعالیت می‌کردند.

۱۲. کلیسای سنت پیتر

کلیسای سنت پیتر (Peterskirche) که به نام "پیتر پیر" هم شناخته می‌شود، قدیمی‌ترین کلیسای جامع مونیخ است. این کلیسا بر روی تپه‌ای کوچک به نام پترسبِرگ که در ابتدا محل سکونت راهبان بود، ساخته شده است. بنای اولیه آن در سال ۱۳۸۶ به سبک گوتیک ساخته شد و در سال ۱۶۳۶ با افزودن یک گروه کر به سبک باروک و سه محراب جدید، تغییراتی اساسی یافت. برج این کلیسا نیز به جای برج‌های گوتیک اولیه، به یک گنبد فانوس‌دار مزین شد. از ویژگی‌های برجسته داخلی کلیسا می‌توان به قلمدانی ساخته‌شده توسط هنرمند هانس کرومر، بناهای یادبود مرمر قرمز طراحی‌شده توسط اراسموس گراسر، و محراب شرنک متعلق به قرن پانزدهم با مجسمه‌های مصلوب شدن و قضاوت نهایی اشاره کرد. همچنین، محراب بلند ۱۸ متری با مجسمه‌های چهار پدر کلیسا و سنت پیتر نیز از دیگر نکات قابل توجه در این بناست.

نقاشی‌های دیواری گروه کر که توسط جان پولاک خلق شده‌اند، از دیگر آثار برجسته و ارزشمند کلیسای سنت پیتر به شمار می‌آیند. همچنین، محراب باکره رحمت (Mariahilf-Altar) که در سال ۱۷۵۶ ساخته شده، اهمیت ویژه‌ای دارد. برج ۲۹۹ پله‌ای کلیسا، با هشت ساعت و هشت زنگ مشهور خود، به ارتفاع ۹۱ متر می‌رسد و برای افرادی که توانایی صعود از پله‌های آن را دارند، چشم‌اندازی پانورامیک از آلپ را به نمایش می‌گذارد.

۱۳. باغ هوفگارتن

باغ هوفگارتن (Hofgarten) که در قلب مونیخ و در نزدیکی میدان اودئونزپلاتز (Odeonsplatz) قرار دارد، بین سال‌های ۱۶۱۳ تا ۱۶۱۷ به‌عنوان باغ اختصاصی دربار ساخته شد. این باغ برای بیش از ۱۶۰ سال به‌صورت خصوصی باقی ماند تا اینکه در سال ۱۷۸۰ برای عموم مردم بازگشایی شد. از آن زمان، هوفگارتن با مسیرهای متقاطع، فواره‌ها، گل‌های رنگارنگ و رواق‌های سایه‌دار به مکانی محبوب برای پیاده‌روی و استراحت تبدیل شده است. نقطه کانونی این باغ، عمارتی مرکزی با هشت طاق است که مسیرهای شعاعی از هر طاق منشعب می‌شوند و بستر چمن‌ها و گل‌ها را تشکیل می‌دهند، و فواره‌ها در نقاط تقاطع این مسیرها قرار دارند. طراحی اولیه این باغ با الهام از باغ‌های رنسانس ایتالیا انجام شد، اما در قرن نوزدهم به سبک باغ‌های منظره‌ای که در آن زمان رایج بود، تغییر یافت. پس از تخریب در جنگ جهانی دوم، این باغ بر اساس طرح اولیه بازسازی شد.

۱۴. موزه آلمان

موزه آلمان (Deutsches Museum) که به‌عنوان بزرگ‌ترین موزه فناوری جهان شناخته می‌شود، با داشتن ۱۷,۰۰۰ قطعه، مجموعه‌ای گسترده از نمایشگاه‌ها را در خود جای داده است. این نمایشگاه‌ها از ابزارهای نجومی اولیه ساخته شده از چوب و برنج تا جدیدترین دستاوردهای علمی درباره گرمایش جهانی را شامل می‌شوند. بازدید از این موزه به‌منزله سفری در طول زمان است که فناوری‌های اولیه تا پیشرفته را به نمایش می‌گذارد و به بازدیدکنندگان امکان می‌دهد توسعه هر رشته علمی و فنی را از آغاز تا به امروز دنبال کنند.

مجموعه‌های گسترده موزه آلمان در زمینه حمل‌ونقل، شامل نمایش‌هایی از قطار، هواپیما، کشتی، خودرو و حتی دوچرخه، بسیار دیدنی و شگفت‌انگیز هستند. بازدیدکنندگان می‌توانند از نزدیک یک نسخه شبیه‌سازی‌شده از هواپیمای دوباله بارون سرخ از جنگ جهانی اول را ببینند، یک گوندولای ونیزی را بررسی کنند و داخل یک قایق ماهیگیری چوبی قرن نوزدهمی را مشاهده نمایند. نمایش‌های جذاب مرتبط با الکتریسیته و کارگاه‌هایی که عملکرد سازهای موسیقی را توضیح می‌دهند، از جمله رویدادهای به‌یادماندنی این موزه هستند. بخش پادشاهی کودکان، که فعالیت‌های تعاملی هوشمندانه‌ای را برای کودکان ۳ تا ۸ ساله ارائه می‌دهد، مفاهیمی همچون نور، موسیقی، کشتی‌ها، رایانه‌ها، آب، صدا و نجوم را به‌صورت سرگرم‌کننده و آموزشی بررسی می‌کند. این موزه، به‌عنوان محبوب‌ترین موزه آلمان، مقصد مورد علاقه بسیاری از خانواده‌ها است.

۱۵. کلیسای آزام

کلیسای روکوکو آزام (Asam Church)، که به سنت جان نپوموک تقدیم شده است، در سال ۱۷۴۶ میلادی توسط برادران کوزماس و اگید آزام به پایان رسید و به‌طور باشکوهی با مجسمه‌های گچی، نقاشی‌های دیواری و نقاشی‌های روغنی تزئین شد. نمای خارجی این کلیسا، به‌ویژه ورودی بزرگ آن که با ستون‌های عظیم احاطه شده و مجسمه سنت جان زانوزده در حال دعا سردر آن را زینت می‌دهد، بسیار چشمگیر است؛ البته فضای داخلی کلیسا به مراتب با زیبایی و شکوه بیشتری گردشگران را خیره می‌کند.

از ویژگی‌های برجسته داخلی کلیسای آزام می‌توان به نرده آهنی ساخته‌شده در سال ۱۷۷۶ اشاره کرد که با مجسمه‌های گچی مقدسین، راهروی طولانی و گالری‌های کلیسا را از یکدیگر جدا می‌کند. در بالای پیشانی کلیسا، نقاشی دیواری باشکوهی قرار دارد که صحنه‌هایی از زندگی سنت جان را به تصویر می‌کشد. با این حال، چشم‌گیرترین بخش داخلی کلیسا محراب بلند آن است که با چهار ستون پیچیده احاطه شده و بر روی آن ضریح شیشه‌ای قرار دارد که مجسمه مومی حامی کلیسا، سنت جان، در آن نگهداری می‌شود.

۱۶. کلیسای جامع بانوی عزیز ما

کلیسای جامع بانوی ما (Frauenkirche)، یک بنای بزرگ آجری به سبک گوتیک اواخر قرون وسطا است که در سال ۱۴۸۸ به اتمام رسید. این کلیسا به‌دلیل ابعاد عظیم خود، از جمله دو برج دوقلوی بلند به ارتفاع تقریبی ۱۰۰ متر با گنبدهایی به سبک رنسانس و بنایی به طول ۱۰۹ متر و عرض ۴۰ متر، شناخته می‌شود. درون این کلیسا، آثار هنری ارزشمندی مانند مقبره مرمر سیاه امپراتور لودویگ باواریایی همراه با مجسمه‌های برنزی که در سال ۱۶۲۲ ساخته شده‌اند، تابلوی بزرگ «عروج مریم مقدس» اثر پیتر کندید که در سال ۱۶۲۰ خلق شده است، و حوضچه مرمر قرمز باروک در بخش تعمیدگاه با مجسمه مسیح اندوهگین مربوط به اوایل قرن چهاردهم به چشم می‌خورد.

یکی از ویژگی‌های جذاب کلیسای بانوی ما، جای پای مرموزی است که روی کف ورودی آن دیده می‌شود. بر اساس افسانه‌های محلی، این جای پا به شیطان نسبت داده می‌شود. گفته می‌شود شیطان پس از ورود به کلیسا و ندیدن هیچ پنجره‌ای (که به‌خاطر وجود ستون‌ها از ورودی قابل مشاهده نیستند)، از خشم خود این جای پا را بر روی زمین برجای گذاشته است. این افسانه به جذابیت تاریخی و فرهنگی کلیسا افزوده است.

یکی از ویژگی‌های جذاب کلیسای بانوی ما، جای پای مرموزی است که روی کف ورودی آن دیده می‌شود. بر اساس افسانه‌های محلی، این جای پا به شیطان نسبت داده می‌شود. گفته می‌شود که شیطان پس از ورود به کلیسا، وقتی دید که هیچ پنجره‌ای از ورودی قابل مشاهده نیست (به‌خاطر وجود ستون‌ها)، فکر کرد که معمار آن یادش رفته برای کلیسا پنجره کار بگذارد؛ بنابراین، با شادی پای خود را بر زمین کوبید و این جای پا را بر زمین باقی گذاشت. این افسانه به جذابیت تاریخی و فرهنگی کلیسا افزوده است.

برج‌های دوقلوی کلیسا، با ارتفاع قابل توجه خود، به‌عنوان نمادی برجسته از شهر مونیخ شناخته می‌شوند و از نقاط مختلف شهر قابل مشاهده هستند. بازدیدکنندگان نیز می‌توانند با طی‌کردن پله‌های این برج‌ها، از منظره‌ای پانورامیک از مونیخ و حتی کوه‌های آلپ لذت ببرند.

۱۷. کلیسای سنت مایکل

کلیسای سنت مایکل (Michaelskirche) به‌عنوان بزرگ‌ترین کلیسای رنسانس در شمال رشته‌کوه‌های آلپ، در سال ۱۵۹۷ به اتمام رسید. سقف طاق‌دار بلند این کلیسا به همراه قوس پیروزی در ورودی گروه کر، که در قوس‌های جانبی، نمازخانه‌ها و گالری‌ها تکرار شده، به معماری آن جلوه‌ای باشکوه بخشیده است.

محراب سه‌طبقه این کلیسا نیز شامل تابلوی نقاشی بزرگ با عنوان "سنت مایکل در حال نبرد با شیطان" است که در سال ۱۵۸۷ خلق شده و به جذابیت‌های هنری این مکان افزوده است. طراحی و تزئینات داخلی کلیسا، نه تنها نشان‌دهنده سبک رنسانس است، بلکه عمق تاریخی و فرهنگی آن را نیز نمایان می‌سازد.

چهار نقش برجسته برنزی این کلیسا که در سال ۱۵۹۵ ساخته شده‌اند، در ابتدا برای آرامگاه ویلیام پنجم، دوک باواریا طراحی شده بودند. در نمازخانه‌های جانبی این کلیسا، نقاشی‌های ارزشمند و یک صندوقچه حاوی بقایای مقدس کوزماس و دمیان، نگهداری می‌شود. اهمیت تاریخی کلیسای سنت مایکل به‌ویژه به‌خاطر وجود مقبره سلطنتی (Fürstengruft) در زیر قسمت گروه کر است. در این مقبره، ۴۱ تن از اعضای خاندان ویتلسباخ، از جمله ویلیام پنجم، حامی کلیسا، ماکسیمیلیان اول و پادشاه لودویگ دوم به خاک سپرده شده‌اند. این مکان نه تنها ارزش معماری و هنری دارد، بلکه به‌عنوان محل آرامش خاندان سلطنتی باواریا نیز شناخته می‌شود.

۱۸. تئاتر کوویلیه 

تئاتر کوویلیه (Cuvilliés Theater) در ضلع شرقی کاخ رزیدنس در شهر مونیخ واقع شده و در سال ۱۷۵۵ میلادی به سبک روکوکو ساخته شده است. این تئاتر به‌عنوان بهترین نمونه از تئاترهای روکوکو با طراحی‌های چندگانه در آلمان شناخته می‌شود. تزیینات چوبی باشکوه سالن تئاتر با چهار طبقه بالکن در طول جنگ جهانی دوم به‌خوبی نگهداری شد و به همین دلیل در سال ۱۹۵۸ میلادی بازسازی گردید.

این تئاتر از نظر معماری بسیار چشم‌نواز است و زیبایی و رنگ‌های غنی داخلی روکوکو آن، فضایی بی‌نظیر برای اجرای اپراهایی مانند "ایدومنو" اثر موتزارت فراهم کرده است. اپرای "ایدومنو" برای اولین بار در سال ۱۷۸۱ میلادی در این تئاتر به روی صحنه رفت و همچنان همراه با بسیاری از اپراهای دیگر دوره باروک گاه‌به‌گاه در این مکان اجرا می‌شود.

بازدیدکنندگان می‌توانند به‌صورت جداگانه از این تئاتر بازدید کنند یا با خرید بلیط ترکیبی، از کاخ رزیدنس و موزه‌های آن نیز دیدن نمایند.

۱۹. کلیسای تئاتین سنت کاجتان

کلیسای سنت کاجتان (Theatinerkirche St. Kajetan) که به سبک باروک ایتالیایی ساخته شده، در سال ۱۶۹۰ میلادی به اتمام رسید. نمای بیرونی این کلیسا با مجسمه‌های مرمری متعدد از قدیسین و فانوس بالای گنبد که یک شیر بادی بر روی آن نصب شده، زینت یافته است. گنبد عظیم این کلیسا ارتفاعی حدود ۷۱ متر دارد.

فضای داخلی کلیسا با طاق‌های بلند و گنبد بزرگ، به رنگ سفید روشن تزئین شده و دارای تزئینات گچی بسیار زیبایی است. محراب اصلی کلیسا با نقاشی زیبای "مریم مقدس نشسته بر تخت با فرشتگان" اثر کاسپار دو کرایر (شاگرد روبنس) که در سال ۱۶۴۶ میلادی خلق شده، و همچنین محراب مریم با نقاشی "خانواده مقدس" که در سال ۱۶۷۶ میلادی خلق شده است، زینت یافته است. در زیرزمین کلیسا، مقبره‌های اعضای خاندان ویتلسباخ که سال‌ها بر باواریا حکومت می‌کردند، قرار دارد. این مکان نه تنها به‌خاطر زیبایی‌های هنری‌اش، بلکه به‌عنوان یک نقطه تاریخی و فرهنگی اهمیت ویژه‌ای دارد.

۲۰. تالار جدید شهر مونیخ

تالار جدید شهر، که مشرف به میدان مارین‌پلاتز است، در سال ۱۸۹۲ تکمیل شد و از نظر زیبایی با برج‌های دوقلوی کلیسای مریم مقدس که مشهورترین مشخصه مونیخ به شمار می‌روند، رقابت می‌کند. نمای اصلی این تالار با تندیس‌های مختلف تزئین شده است. این تزئینات شامل تصاویری از دوک‌های بایرنی، شاهزادگان، پادشاهان و همچنین موجودات افسانه‌ای، قدیس‌ها و شخصیت‌های ملی معروف می‌باشد.

از گالری وسط برج ۸۵ متری که قابل دسترسی با آسانسور است، بازدیدکنندگان می‌توانند منظره‌ای پانورامیک از سراسر شهر مونیخ را مشاهده و از زیبایی‌های آن لذت ببرند. این مکان نه تنها به‌عنوان یک اثر معماری برجسته، بلکه به‌عنوان یک نقطه دیدنی برای گردشگران و اهالی مونیخ اهمیت ویژه‌ای دارد.

۲۱. تئاتر ملی مونیخ و اپرای ایالتی بایرن

تئاتر ملی مونیخ، به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین خانه‌های اپرا در جهان و محل اپرای ایالتی بایرن، در سال ۱۸۱۸ به‌دستور شاه ماکسیمیلیان اول تأسیس شد و در سبک نئوکلاسیک طراحی گردید. این بنا علی‌رغم آسیب‌های جدی که در طول جنگ جهانی اول متحمل شد، در سال ۱۹۶۳ به‌طور ماهرانه و دقیقی بازسازی گردید.

سردر ایوان تئاتر با تصاویری از آپولو، خدای موسیقی و شعر، و موزها، الهه‌های موسیقی، تزئین شده است. همچنین بر روی سردر بلند و اصلی ساختمان، شیشه‌های رنگی تصویر یک پگاسوس (Pegasus) را نشان می‌دهند. امروزه، تئاتر ملی مونیخ به‌عنوان محل برگزاری جشنواره‌ی اپرای مونیخ شناخته می‌شود که هر ساله در تابستان اجرا شده و به‌عنوان یکی از رویدادهای فرهنگی مهم شهر، مخاطبان زیادی را به خود جذب می‌کند.

۲۲. کرسی سلطنتی باشکوه مونیخ

کرسی سلطنتی مونیخ (Magnificent Residenz) که برای قرن‌ها محل اقامت دوک‌ها، شاهزاده‌ها و پادشاهان بایرن بوده، یکی از جذاب‌ترین و دیدنی‌ترین کاخ‌های اروپا به شمار می‌آید. این مجموعه‌ی وسیع که در میان هفت دادگاه بزرگ واقع شده، شامل سه بخش اصلی است:

ساختمان تاج‌گذاری کونیگزباو (Königsbau): این بخش روبروی کاخ مکس یوزف قرار دارد و به‌عنوان یکی از نقاط کانونی مجموعه شناخته می‌شود.

کرسی سلطنتی قدیمی: این بخش نیز روبروی خیابان رزیدنتس قرار دارد و به تاریخ و فرهنگ غنی بایرن اشاره دارد.

ساختمان فستزال (Festsaalbau): این ساختمان مشرف به حیاط هوف گارتن (Hofgarten) بوده و محلی برای برگزاری رویدادهای مهم و جشن‌هاست.

اولین بخش از این مجموعه عظیم، یعنی آنتی‌کواریوم با شکوه، در سال ۱۵۷۹ ساخته شده و اکنون بخشی از موزه‌ی رزیدنتس به شمار می‌آید. امروزه، رزیدنتس به‌عنوان محل اقامت تاریخی و موزه، شامل بناهای متعددی از جمله موزه‌ی رزیدنتس، وزارت خزانه‌داری، کلیسای دادگاه قدیسان (Allerheiligen-Hofkirche) و تئاتر کوویلیه (Cuvilliés) است. این مکان نه‌تنها تاریخ غنی بایرن را به نمایش می‌گذارد، بلکه از نظر معماری و هنری نیز جذابیت‌های زیادی دارد.