آشنایی با سخت ترین زبان های دنیا برای یادگیری فارسی زبانان

سخت ترین زبان های دنیا با چالش های بیشتری برای یادگیری همراه هستند و تسلط بر آن ها نیازمند تلاش و پشتکار بیشتری است.

سخت ترین زبان های دنیا از سیستم‌های نوشتاری پیچیده و گرامرهای دشوار گرفته تا تلفظ‌های نامأنوس و واژگان گسترده، وقتی پای یادگیری به میان می‌آید، به یک ماراتن فکری تبدیل می‌شوند. در دنیای رنگارنگ زبان‌ها، هر زبانی با آواها، ساختارها و پیچیدگی‌های منحصربه‌فرد خود، دریچه‌ای به فرهنگ و اندیشه مردمان آن سرزمین می‌گشاید؛ اما برخی از این زبان‌ها، با چالش‌های بیشتری برای یادگیری همراه هستند و تسلط بر آن‌ها نیازمند تلاش و پشتکار بیشتری است. در این مقاله از ایوار، به سفری هیجان‌انگیز به دنیای زبان‌های چالش‌برانگیز می‌رویم و با سخت‌ترین زبان‌های دنیا از نگاه زبان‌شناسان و زبان‌آموزان آشنا می‌شویم.

فهرست مطالب

• سخت ترین زبان های دنیا چیست؟
• معیارهای سختی یک زبان خارجی
• سخت ترین زبان های دنیا برای یادگیری
• منابع و روش های یادگیری یک زبان خارجی سخت

سخت ترین زبان های دنیا

• ماندارین: رایج‌ترین گویش زبان چینی و زبان رسمی جمهوری خلق چین است.
• عربی: زبانی سامی و یکی از زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد است و در بسیاری از کشورهای عربی صحبت می‌شود.
• ژاپنی: زبان رسمی ژاپن و یکی از زبان‌های مهم اقتصادی جهان است.
• کره‌ای: زبان رسمی کره جنوبی و کره شمالی است و از خانواده زبان‌های آلتایی است.
• روسی: زبانی اسلاوی و زبان رسمی فدراسیون روسیه است و در بسیاری از کشورهای مشترک‌المنافع نیز صحبت می‌شود.
• فنلاندی: زبانی اورالی و زبان رسمی فنلاند است و به خانواده زبان‌های فنو-اوجریک تعلق دارد.
• مجارستانی: زبانی اورالی و زبان رسمی مجارستان است و از خانواده زبان‌های فنو-اوجریک است.
• ایسلندی: زبانی ژرمنی شمالی و زبان رسمی ایسلند است و یکی از قدیمی‌ترین زبان‌های ژرمنی است.
• گرجی: زبانی کارتولی و زبان رسمی گرجستان است و به خانواده زبان‌های قفقازی جنوبی تعلق دارد.
• ناواحو: زبانی آتاپاسکی و زبان بومی مردم ناواجو در جنوب غربی ایالات متحده است.

چینی (ماندارین)

یادگیری زبان چینی ماندارین به دلیل ویژگی‌های خاص آن، به‌ویژه برای افرادی که زبان مادریشان یکی از زبان‌های هندواروپایی است، بسیار چالش‌برانگیز است. در اینجا به برخی از ویژگی‌های خاص و چالش‌های این زبان می‌پردازیم:

۱. سیستم نوشتاری

• کاراکترهای هانزی: زبان چینی از کاراکترهای هانزی استفاده می‌کند که هرکدام نمایانگر یک معنی یا مفهوم خاص هستند. برخلاف الفباهای غربی که حروف آن‌ها به صداها اشاره می‌کنند، کاراکترهای هانزی تصویری هستند و هزاران کاراکتر مختلف وجود دارد که باید حفظ شوند.
• تفاوت بین کاراکترهای ساده‌شده و سنتی: دو نوع کاراکتر هانزی وجود دارد - ساده‌شده (که بیشتر در سرزمین اصلی چین استفاده می‌شود) و سنتی (که در تایوان، هنگ‌کنگ و ماکائو رایج است). یادگیری هر دو نوع کاراکتر می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

۲. تلفظ و آواشناسی

• تُن‌ها: زبان ماندارین دارای چهار تُن اصلی و یک تُن خنثی است. تغییر تُن یک کلمه می‌تواند معنای آن را به طور کامل تغییر دهد. به عنوان مثال، کلمه "ما" با تُن‌های مختلف می‌تواند به «مادر» (mā)،  «توبیخ کردن» (má) ، «اسب» (mǎ) یا «فحش دادن» (mà) معنی شود.
• پین‌یین: پین‌یین سیستمی است که برای نوشتن تلفظ کاراکترهای چینی با استفاده از الفبای لاتین استفاده می‌شود. یادگیری پین‌یین می‌تواند به یادگیری تلفظ صحیح کمک کند، اما هنوز هم نیاز به تمرین زیاد دارد.

۳. دستور زبان

• سادگی و پیچیدگی: دستور زبان چینی در برخی موارد ساده‌تر از زبان‌های دیگر است. مثلاً افعال تغییر نمی‌کنند و زمان‌ها بیشتر با استفاده از کلمات کمکی مشخص می‌شوند. با این حال، ساختار جملات و استفاده از کلمات تابعی می‌تواند برای یادگیرندگان چالش‌برانگیز باشد.
• ترتیب کلمات: ترتیب کلمات در جمله ممکن است با زبان مادری فرد متفاوت باشد و نیاز به تمرین و آشنایی داشته باشد.

۴. واژگان و عبارات

• یادگیری واژگان جدید: با توجه به تفاوت‌های زیادی که بین زبان چینی و زبان‌های هندواروپایی وجود دارد، یادگیری واژگان چینی ممکن است دشوار باشد و نیاز به حفظ کردن زیاد دارد.
• عادات فرهنگی و اصطلاحات: فهمیدن عبارات و اصطلاحات فرهنگی و معنای ضمنی آن‌ها نیز می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

زبان عربی

یادگیری زبان عربی به دلایل مختلفی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. این زبان دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است که یادگیری آن را برای غیر عرب‌زبانان دشوار می‌کند. در اینجا به برخی از ویژگی‌ها و چالش‌های یادگیری زبان عربی می‌پردازیم:

۱. سیستم نوشتاری

• حروف الفبا: زبان عربی دارای ۲۸ حرف است که از راست به چپ نوشته می‌شوند. حروف عربی در سه حالت ابتدایی، میانی و انتهایی به اشکال مختلفی نوشته می‌شوند که یادگیری و تشخیص آن‌ها نیاز به تمرین دارد.
• حروف صدادار کوتاه: حروف صدادار کوتاه (فتحه، کسره و ضمه) در نوشتار عادی نشان داده نمی‌شوند، که این موضوع می‌تواند خواندن و تلفظ صحیح کلمات را دشوارتر کند.
• حروف مشابه: برخی از حروف عربی بسیار شبیه به هم هستند و تنها با نقطه‌های کوچک از هم متمایز می‌شوند که یادگیری و تشخیص آن‌ها نیاز به دقت و تمرین دارد.

۲. تلفظ و آواشناسی

• حروف غیرموجود در زبان‌های دیگر: زبان عربی حروف و صداهایی دارد که در بسیاری از زبان‌های دیگر وجود ندارند، مانند حروف ق، غ و ع. تلفظ صحیح این حروف می‌تواند برای یادگیرندگان غیر عرب‌زبان چالش‌برانگیز باشد.
• تکیه و صداها: استفاده صحیح از تکیه‌ها و تلفظ دقیق صداها اهمیت زیادی دارد، زیرا ممکن است معنای کلمات با تغییر تکیه تغییر کند.

۳. دستور زبان

• قواعد پیچیده: دستور زبان عربی شامل قواعد پیچیده‌ای است که ممکن است برای یادگیرندگان جدید چالش‌برانگیز باشد. این شامل صرف افعال، حالت‌های اسم (مرفوع، منصوب و مجرور) و استفاده از صفات می‌شود.
• ساختار جملات: ساختار جملات عربی ممکن است با زبان مادری فرد متفاوت باشد و نیاز به تمرین و آشنایی داشته باشد.

۴. لهجه‌ها و گویش‌ها

• تنوع لهجه‌ها: زبان عربی دارای لهجه‌ها و گویش‌های متعددی است که در کشورهای مختلف عربی مورد استفاده قرار می‌گیرند. لهجه‌های محلی می‌توانند بسیار متفاوت باشند و یادگیری آن‌ها نیاز به تمرین دارد.
• عربی فصیح (فصحی): عربی فصیح یا استاندارد مدرن (Modern Standard Arabic) بیشتر در نوشته‌ها، اخبار و رسانه‌ها استفاده می‌شود و یادگیری آن به عنوان زبان مشترک مفید است. با این حال، در مکالمات روزمره بیشتر از لهجه‌های محلی استفاده می‌شود.

۵. واژگان و عبارات

• واژگان گسترده: زبان عربی دارای واژگان بسیار گسترده‌ای است و بسیاری از کلمات معانی متعددی دارند که بسته به زمینه می‌توانند متفاوت باشند.
• عبارات فرهنگی: فهمیدن عبارات و اصطلاحات فرهنگی و معنای ضمنی آن‌ها نیز می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

زبان ژاپنی

یادگیری زبان ژاپنی به دلیل ویژگی‌های خاص آن، می‌تواند برای بسیاری از یادگیرندگان غیر بومی چالش‌برانگیز باشد. این زبان دارای سیستم نوشتاری پیچیده و قواعد دستوری منحصربه‌فردی است که نیاز به توجه و تمرین زیادی دارد. در اینجا به برخی از ویژگی‌ها و چالش‌های یادگیری زبان ژاپنی می‌پردازیم:

۱. سیستم نوشتاری

• کانجی: کاراکترهای کانجی از زبان چینی وارد شده‌اند و هر کدام نمایانگر یک معنی یا مفهوم خاص هستند. یادگیری هزاران کاراکتر کانجی نیازمند حفظ کردن و تمرین مستمر است.
• هیراگانا و کاتاکانا: دو سیستم سیلابی (هر یک شامل 46 حرف) که برای نوشتن کلمات بومی و کلمات قرضی از زبان‌های دیگر استفاده می‌شوند. یادگیری این دو سیستم نوشتاری به نسبت ساده‌تر از کانجی است، اما همچنان نیاز به تمرین دارد.
• رومجی: سیستم نوشتاری که از الفبای لاتین برای نوشتن کلمات ژاپنی استفاده می‌کند. رومجی بیشتر برای یادگیری اولیه تلفظ کلمات استفاده می‌شود، اما در نوشتار رسمی کاربرد ندارد.

۲. دستور زبان

• ساختار جملات: ساختار جملات ژاپنی به صورت فاعل-مفعول-فعل (SOV) است که ممکن است با زبان مادری فرد متفاوت باشد.
• صرف فعل‌ها: فعل‌ها بر اساس زمان (گذشته، حال، آینده) و حالت‌های مختلف (مثبت، منفی، مودال) صرف می‌شوند. این صرف فعل‌ها نیاز به یادگیری و تمرین دارد.
• استفاده از ذرات: زبان ژاپنی از ذراتی مانند  は (wa)، を (o)، و が (ga) برای نشان دادن نقش‌های دستوری کلمات استفاده می‌کند. فهمیدن و استفاده صحیح از این ذرات نیاز به تمرین دارد.

۳. سطوح رسمی

• کنسایگو (تکریم): زبان ژاپنی دارای سطوح مختلفی از رسمیت است که بسته به موقعیت و مخاطب تغییر می‌کند. یادگیری این سطوح و استفاده صحیح از آن‌ها می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
• فورمال و اینفورمال: تفاوت‌های بزرگ بین زبان محاوره‌ای و زبان رسمی نیاز به تمرین و آشنایی دارد.

۴. تلفظ و آواشناسی

• صدای کوتاه و بلند: تفاوت بین صداهای کوتاه و بلند در زبان ژاپنی می‌تواند معنای کلمات را تغییر دهد. یادگیری و تمرین تلفظ صحیح این صداها اهمیت زیادی دارد.
• تکیه صوتی: زبان ژاپنی دارای تکیه‌های صوتی است که تغییر در تکیه می‌تواند معنای کلمه را تغییر دهد.

۵. واژگان و عبارات

• کلمات هم‌آوا: بسیاری از کلمات در زبان ژاپنی هم‌آوا هستند (یعنی تلفظ مشابهی دارند اما معنای متفاوتی دارند). یادگیری تفاوت‌های این کلمات نیاز به تمرین و توجه دارد.
• اصطلاحات فرهنگی: فهمیدن عبارات و اصطلاحات فرهنگی و معنای ضمنی آن‌ها نیز می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

زبان کره ای

یادگیری زبان کره‌ای به دلایل مختلفی می‌تواند سخت باشد چون این زبان دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است که یادگیری آن را دشوار می‌کند. در اینجا به برخی از ویژگی‌ها و چالش‌های یادگیری زبان کره‌ای می‌پردازیم:

۱. سیستم نوشتاری

• هانگول: سیستم نوشتاری کره‌ای به نام هانگول از ۲۴ حرف تشکیل شده است (۱۴ صامت و ۱۰ مصوت). هانگول به دلیل ساختار ساده و منطقی خود به نسبت ساده‌تر از سیستم‌های نوشتاری پیچیده‌تری مانند کانجی ژاپنی یا هانزی چینی است. با این حال، یادگیری نوشتن و خواندن این حروف نیاز به تمرین دارد.
• ترکیب حروف: حروف هانگول به صورت ترکیبی نوشته می‌شوند تا هجاها را تشکیل دهند، که ممکن است در ابتدا برای یادگیرندگان جدید چالش‌برانگیز باشد.

۲. دستور زبان

• ساختار جملات: ساختار جملات کره‌ای به صورت فاعل-مفعول-فعل (SOV) است که ممکن است با زبان مادری فرد متفاوت باشد.
• صرف افعال: افعال در زبان کره‌ای بر اساس زمان، احترام و مودالیت (نحوه بیان) صرف می‌شوند. یادگیری این صرف‌ها نیاز به تمرین و آشنایی دارد.

۳. سطوح رسمی

• سطوح مختلف احترام: زبان کره‌ای دارای سطوح مختلفی از احترام است که بسته به موقعیت و مخاطب تغییر می‌کند. یادگیری این سطوح و استفاده صحیح از آن‌ها می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
• زبان محاوره‌ای و رسمی: تفاوت‌های بزرگ بین زبان محاوره‌ای و زبان رسمی نیاز به تمرین و آشنایی دارد.

۴. تلفظ و آواشناسی

• صداهای متفاوت: زبان کره‌ای دارای صداهایی است که در بسیاری از زبان‌های دیگر وجود ندارند. تلفظ صحیح این صداها نیاز به تمرین دارد.
• تکیه صوتی: زبان کره‌ای دارای تکیه‌های صوتی است که تغییر در تکیه می‌تواند معنای کلمه را تغییر دهد.

۵. واژگان و عبارات

• واژگان هم‌آوا: بسیاری از کلمات در زبان کره‌ای هم‌آوا هستند (یعنی تلفظ مشابهی دارند اما معنای متفاوتی دارند). یادگیری تفاوت‌های این کلمات نیاز به تمرین و توجه دارد.
• اصطلاحات فرهنگی: فهمیدن عبارات و اصطلاحات فرهنگی و معنای ضمنی آن‌ها نیز می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

زبان روسی

زبان روسی به دلیل الفبای سیریلیک، دستور زبان پیچیده، تلفظ دشوار، و واژگان گسترده، برای بسیاری از زبان‌آموزان چالش‌برانگیز است، اما با تمرین مداوم و استفاده از منابع آموزشی مناسب می‌توان آن را یاد گرفت. در اینجا به برخی از ویژگی‌ها و چالش‌های یادگیری زبان روسی می‌پردازیم:

۱. سیستم نوشتاری

• الفبای سیریلیک: زبان روسی از الفبای سیریلیک استفاده می‌کند که شامل ۳۳ حرف است. یادگیری این الفبا اولین قدم برای یادگیری زبان روسی است و ممکن است برای کسانی که با الفبای لاتین آشنا هستند، چالش‌برانگیز باشد.
• حروف مشابه و متفاوت: برخی حروف سیریلیک شبیه به حروف لاتین هستند اما صدای متفاوتی دارند، و برخی حروف کاملاً جدید هستند که یادگیری و تشخیص آن‌ها نیاز به تمرین دارد.

۲. تلفظ و آواشناسی

• صداهای غیرمعمول: زبان روسی دارای صداهایی است که در بسیاری از زبان‌های دیگر وجود ندارند، مانند صدای "ы". تلفظ صحیح این صداها نیاز به تمرین زیاد دارد.
• تکیه و لحن: تکیه و لحن کلمات در زبان روسی می‌تواند معنای آن‌ها را تغییر دهد، که یادگیری این تکیه‌ها نیاز به دقت و تمرین دارد.

۳. دستور زبان

• صرف افعال: افعال روسی بر اساس زمان (حال، گذشته، آینده) و وجه (اخباری، امری، شرطی) صرف می‌شوند. یادگیری این صرف‌ها نیاز به تمرین و آشنایی دارد.
• حالت‌های اسم: زبان روسی دارای شش حالت (مرفوع، مفعولی، ملکی، جهت، ندایی) است که هرکدام باعث تغییر در پایان اسم‌ها، صفات و ضمایر می‌شود. فهمیدن و استفاده صحیح از این حالت‌ها نیاز به تمرین و دقت دارد.
• قواعد پیچیده: دستور زبان روسی دارای قواعد پیچیده‌ای است که ممکن است برای یادگیرندگان جدید چالش‌برانگیز باشد. این شامل قواعد مربوط به ترتیب کلمات، جنسیت و جمع بستن اسم‌ها می‌شود.

۴. واژگان و عبارات

• واژگان گسترده: زبان روسی دارای واژگان بسیار گسترده‌ای است و بسیاری از کلمات معانی متعددی دارند که بسته به زمینه می‌توانند متفاوت باشند.
• عبارات اصطلاحی: فهمیدن عبارات و اصطلاحات فرهنگی و معنای ضمنی آن‌ها نیز می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

۵. تفاوت‌های فرهنگی

• نحوه بیان و ادبیات: تفاوت‌های فرهنگی در نحوه بیان و ادبیات نیز ممکن است برای یادگیرندگان جدید چالش‌برانگیز باشد. یادگیری نحوه صحیح صحبت کردن و استفاده از زبان بدن می‌تواند به فهم بهتر فرهنگ روسی کمک کند.

زبان فنلاندی

یادگیری زبان فنلاندی به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد آن، می‌تواند برای بسیاری از یادگیرندگان غیر بومی چالش‌برانگیز باشد. این زبان دارای قواعد دستوری پیچیده و واژگان متفاوتی است که یادگیری آن را دشوار می‌کند. در اینجا به برخی از ویژگی‌ها و چالش‌های یادگیری زبان فنلاندی می‌پردازیم:

۱. سیستم نوشتاری

• الفبای لاتین: زبان فنلاندی از الفبای لاتین استفاده می‌کند، که این ممکن است برای بسیاری از یادگیرندگان راحت‌تر باشد. با این حال، حروف صدادار خاصی مانند ä و ö در این زبان وجود دارند که نیاز به تمرین در تلفظ دارند.
• تلفظ ساده: تلفظ زبان فنلاندی نسبتاً ساده و پایدار است و هر حرف معمولاً یک صدا دارد، که این یادگیری تلفظ را تسهیل می‌کند. با این حال، برخی از صداها مانند «y» و «r» ممکن است برای غیر بومی‌ها چالش‌برانگیز باشند.

۲. دستور زبان

• حالت‌های گرامری: زبان فنلاندی دارای ۱۵ حالت دستوری است که برای اسم‌ها، ضمایر و صفات استفاده می‌شوند. این حالت‌ها نقش کلمات در جمله را نشان می‌دهند و یادگیری و استفاده صحیح از آن‌ها نیاز به تمرین دارد.
• صرف افعال: افعال در زبان فنلاندی بر اساس زمان، حالت و شخص صرف می‌شوند. یادگیری این صرف‌ها و الگوهای صرفی ممکن است زمان‌بر باشد.
• ترتیب کلمات: ترتیب کلمات در جملات فنلاندی نسبتاً آزاد است و نقش کلمات بیشتر توسط حالت‌های دستوری مشخص می‌شود. این ممکن است برای یادگیرندگان جدید دشوار باشد.

۳. واژگان

• واژگان منحصر به فرد: واژگان فنلاندی با بسیاری از زبان‌های دیگر تفاوت زیادی دارد. این زبان به خانواده زبان‌های فینو-اوگری تعلق دارد و واژگان آن به ندرت با زبان‌های هندواروپایی مشترک هستند. یادگیری واژگان جدید نیاز به حفظ کردن زیاد دارد.
• کلمات ترکیبی: زبان فنلاندی از ترکیب کلمات برای ایجاد واژگان جدید استفاده می‌کند، که ممکن است برای یادگیرندگان چالش‌برانگیز باشد.

۴. صداهای خاص

• حروف صدادار و بی‌صدا: فنلاندی دارای حروف صدادار طولانی و کوتاه است که تلفظ صحیح آن‌ها می‌تواند معنای کلمات را تغییر دهد. یادگیری این تفاوت‌ها نیاز به تمرین دارد.
• حروف خاص: برخی حروف مانند  «ä» و «ö» در زبان فنلاندی وجود دارند که تلفظ آن‌ها برای یادگیرندگان غیر بومی ممکن است دشوار باشد.

۵. تفاوت‌های فرهنگی

• عادات فرهنگی و اصطلاحات: فهمیدن عبارات و اصطلاحات فرهنگی و معنای ضمنی آن‌ها نیز می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

زبان مجارستانی

زبان مجارستانی به دلیل ساختار گرامری پیچیده، صرف فعل‌ها و اسم‌ها، سیستم نوشتاری خاص و ویژگی‌های صداهای خاص، به عنوان یکی از زبان‌های دشوار برای یادگیری شناخته می‌شود. در اینجا به برخی از ویژگی‌ها و چالش‌های یادگیری زبان مجارستانی می‌پردازیم:

۱. سیستم نوشتاری

• الفبای لاتین: زبان مجارستانی از الفبای لاتین استفاده می‌کند که این موضوع برای یادگیرندگان آشنا به این الفبا کمک‌کننده است. با این حال، برخی از حروف خاص مانند "ő" و "ű" تلفظ متفاوتی دارند که نیاز به تمرین دارند.
• تلفظ و حروف خاص: زبان مجارستانی دارای صداهایی است که در بسیاری از زبان‌های دیگر وجود ندارند. یادگیری و تلفظ صحیح این صداها مانند "gy" و "ny" ممکن است چالش‌برانگیز باشد.

۲. دستور زبان

• صرف اسم‌ها و حالت‌های گرامری: زبان مجارستانی دارای ۱۸ حالت گرامری است که نقش کلمات در جمله را نشان می‌دهند. یادگیری و استفاده صحیح از این حالت‌ها نیاز به تمرین و دقت زیادی دارد.
• صرف فعل‌ها: افعال در زبان مجارستانی بر اساس شخص، تعداد و زمان صرف می‌شوند. یادگیری این صرف‌ها و الگوهای صرفی ممکن است زمان‌بر باشد.
• ترتیب کلمات: ترتیب کلمات در جملات مجارستانی نسبتاً آزاد است و نقش کلمات بیشتر توسط حالت‌های گرامری مشخص می‌شود. این ممکن است برای یادگیرندگان جدید دشوار باشد.

۳. واژگان

• واژگان منحصر به فرد: واژگان مجارستانی با بسیاری از زبان‌های دیگر تفاوت زیادی دارد. این زبان به خانواده زبان‌های فینو-اوگری تعلق دارد و واژگان آن به ندرت با زبان‌های هندواروپایی مشترک هستند. یادگیری واژگان جدید نیاز به حفظ کردن زیاد دارد.
• کلمات ترکیبی: زبان مجارستانی از ترکیب کلمات برای ایجاد واژگان جدید استفاده می‌کند که ممکن است برای یادگیرندگان چالش‌برانگیز باشد.

۴. صداهای خاص

• حروف صدادار و بی‌صدا: مجارستانی دارای حروف صدادار طولانی و کوتاه است که تلفظ صحیح آن‌ها می‌تواند معنای کلمات را تغییر دهد. یادگیری این تفاوت‌ها نیاز به تمرین دارد.
• صداهای خاص: برخی صداهای خاص مانند é، á، ő و ű در زبان مجارستانی وجود دارند که تلفظ آن‌ها برای یادگیرندگان غیر بومی ممکن است دشوار باشد.

۵. تفاوت‌های فرهنگی

• عادات فرهنگی و اصطلاحات: فهمیدن عبارات و اصطلاحات فرهنگی و معنای ضمنی آن‌ها نیز می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

معیارهای سختی یک زبان خارجی

سختی یادگیری یک زبان به ترکیبی از این عوامل بستگی دارد و ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. اما به طور کلی سختی یادگیری یک زبان خارجی به چندین عامل بستگی دارد که می‌توان آن‌ها را به دو دسته‌ی اصلی تقسیم کرد: عوامل زبانی و عوامل فردی.

عوامل زبانی:

• فاصله زبانی: هر چقدر زبان مقصد از زبان مادری فرد فاصله بیشتری داشته باشد، یادگیری آن سخت‌تر خواهد بود. به عنوان مثال، یادگیری زبان چینی برای یک انگلیسی ‌زبان به مراتب سخت‌تر از یادگیری زبان اسپانیایی است.
• قواعد دستوری: پیچیدگی و تعداد قوانین دستوری زبان می‌تواند تأثیر زیادی بر سختی یادگیری داشته باشد. زبان‌هایی که قواعد دستوری پیچیده و بی‌قاعده دارند (مانند زبان‌های اسلاوی) ممکن است برای یادگیرندگان سخت‌تر باشند.
• سیستم نوشتاری: زبان‌هایی که از سیستم نوشتاری متفاوتی نسبت به زبان مادری فرد استفاده می‌کنند (مانند ژاپنی یا عربی) معمولاً برای یادگیری چالش بیشتری ایجاد می‌کنند.
• تلفظ و آواشناسی: اگر زبان مقصد صداها یا حروفی داشته باشد که در زبان مادری وجود ندارند، یادگیری تلفظ صحیح ممکن است دشوار باشد.

عوامل فردی:

• تجربه قبلی: افرادی که قبلاً زبان‌های دیگری را یاد گرفته‌اند، ممکن است سریع‌تر زبان جدیدی را یاد بگیرند، به ویژه اگر زبان‌های یادگرفته‌شده به زبان مقصد نزدیک باشند.
• میزان تمرین و مواجهه: میزان زمانی که فرد برای تمرین زبان جدید اختصاص می‌دهد و همچنین میزان مواجهه با زبان (مثلاً از طریق رسانه‌ها، صحبت با افراد بومی، و غیره) تأثیر زیادی بر سرعت یادگیری دارد.
• انگیزه و علاقه: داشتن انگیزه و علاقه به یادگیری زبان می‌تواند فرآیند یادگیری را آسان‌تر و لذت‌بخش‌تر کند.
• روش‌های یادگیری: استفاده از روش‌های آموزشی مؤثر و مناسب برای یادگیرنده می‌تواند یادگیری زبان را تسهیل کند. به عنوان مثال، برخی افراد با روش‌های بصری بهتر یاد می‌گیرند، در حالی که دیگران ممکن است از روش‌های شنیداری بیشتر بهره ببرند.

منابع و روش های یادگیری یک زبان خارجی سخت

یادگیری یک زبان خارجی نیازمند ترکیبی از منابع و روش‌های مختلف است. استفاده از متدهای گوناگون و منابع متنوع می‌تواند به یادگیری سریع‌تر و مؤثرتر کمک کند. در اینجا به برخی از مهم‌ترین منابع و روش‌های یادگیری زبان خارجی می‌پردازیم:

۱. کلاس‌های حضوری و آنلاین

• کلاس‌های حضوری: ثبت‌نام در کلاس‌های زبان با معلمان حرفه‌ای یا بومی می‌تواند بسیار مفید باشد. این کلاس‌ها معمولاً شامل آموزش ساختارهای گرامری، واژگان و مکالمه هستند.
• کلاس‌های آنلاین: بسیاری از موسسات آموزشی دوره‌های آنلاین زبان را ارائه می‌دهند. این دوره‌ها ممکن است به صورت زنده یا ضبط‌شده باشند و می‌توانند گزینه‌ی مناسبی برای کسانی باشند که دسترسی به کلاس‌های حضوری ندارند.

۲. اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزارها

• دولینگو (Duolingo): یکی از محبوب‌ترین اپلیکیشن‌های یادگیری زبان است که به صورت بازی‌گونه طراحی شده و یادگیری زبان را سرگرم‌کننده می‌کند.
• رزتا استون (Rosetta stone): این نرم‌افزار با استفاده از تصاویر، صداها و متون به یادگیری زبان کمک می‌کند و به کاربران امکان می‌دهد تا زبان را به صورت طبیعی فرا بگیرند.
• بابل (Babbel): این اپلیکیشن به طور خاص بر مکالمه و کاربردهای روزمره زبان تمرکز دارد و دروس آن بر اساس موضوعات مختلف طراحی شده‌اند.
• ممرایز (Memrise): این اپلیکیشن با استفاده از تکنیک‌های حافظه‌سازی به یادگیری واژگان و عبارات کمک می‌کند.

۳. کتاب‌ها و منابع مطالعه

• کتاب‌های درسی: کتاب‌های درسی زبان شامل گرامر، واژگان، تمرینات و متون خواندنی هستند و به یادگیری ساختار زبان کمک می‌کنند.
• کتاب‌های داستان و رمان: خواندن کتاب‌های داستان و رمان به زبان هدف می‌تواند به بهبود واژگان و فهم متون کمک کند.
• کتاب‌های صوتی: گوش دادن به کتاب‌های صوتی می‌تواند به بهبود مهارت‌های شنیداری و تلفظ کمک کند.

۴. منابع آنلاین

• ویدئوهای یوتیوب: بسیاری از کانال‌های یوتیوب دوره‌ها و ویدئوهای آموزشی زبان را ارائه می‌دهند. این ویدئوها می‌توانند به بهبود مهارت‌های شنیداری و مکالمه کمک کنند.
• وب‌سایت‌های آموزشی: وب‌سایت‌هایی مانند  BBC Languages، Duolingo  و FluentU منابع آموزشی متنوعی را برای یادگیری زبان ارائه می‌دهند.
• پادکست‌ها: گوش دادن به پادکست‌های زبان هدف می‌تواند به بهبود مهارت‌های شنیداری کمک کند.

۵. تمرین با افراد بومی

• مکالمه با افراد بومی: تمرین مکالمه با افراد بومی زبان می‌تواند به بهبود مهارت‌های گفتاری و درک فرهنگی کمک کند. این مکالمات می‌توانند به صورت حضوری یا از طریق تماس‌های ویدیویی انجام شوند.
• تبادل زبان  (Language Exchange): بسیاری از افراد به دنبال یادگیری زبان‌های دیگر هستند و می‌توانید با آن‌ها تبادل زبان داشته باشید. این تبادل‌ها معمولاً به صورت آنلاین از طریق وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های مختلف انجام می‌شوند.

۶. روش‌های خودآموزی

• نوشتن روزانه: نوشتن روزانه به زبان هدف می‌تواند به بهبود مهارت‌های نوشتاری و افزایش دایره واژگان کمک کند.
• یادداشت‌برداری: یادداشت‌برداری از واژگان و عبارات جدید و مرور منظم آن‌ها می‌تواند به حفظ بهتر مطالب کمک کند.
• تماشای فیلم‌ها و سریال‌ها: تماشای فیلم‌ها و سریال‌ها به زبان هدف می‌تواند به بهبود مهارت‌های شنیداری و تلفظ کمک کند.