آشنایی با بهترین جاهای دیدنی پراگ در یک نگاه

جاهای دیدنی پراگ، با معماری بی نظیر و کوچه های سنگفرش شده شان، تصویری زنده از یک شهر افسانه ای را در ذهن تداعی می کنند.

پراگ، پایتخت جمهوری چک، شهری است که با معماری گوتیک و باروک خیره‌کننده، کوچه‌های سنگ‌فرش شده‌ تاریخی، قلعه‌های باشکوه و پل‌های زیبای خود، دل هر گردشگری را می‌رباید. از قلعه‌ پراگ که یکی از بزرگ‌ترین قلعه‌های جهان است، تا پل چارلز با مجسمه‌های تاریخی‌اش، هر گوشه‌ای از این شهر داستانی برای گفتن دارد. اگر به دنبال سفری خاطره‌انگیز و مملو از زیبایی هستید، تور چک بهترین گزینه برای شماست. در ادامه، به معرفی ۲۷ جاذبه‌ی دیدنی پراگ خواهیم پرداخت تا با این شهر رویایی بیشتر آشنا شوید.

لیست جاهای دیدنی پراگ

• کلیسای سنت ویتوس
• پل چارلز
• قلعه پراگ
• ساختمان شهرداری
• کتابخانه استراهو
• تالار شهر قدیمی
• لورتو
• میدان واتسلاو
• پترین
• ساعت نجومی
• موزه شهر پراگ
• دیوار جان لنون
• کلیسای سنت جیمز
• میدان اولد تاون
• قبرستان یهودی ها
• گلدن لین
• کلمنتینوم و کتابخانه ملی
• گالری ملی پراگ
• باغ وحش پراگ
• ميدان يهوديان (جوزف)
• صومعه و کتابخانه ی استارهوف
• کلیسا نیکلاس مقدس
• میدان ونس سالز
• تئاتر ملی پراگ
• خانه رقصان
• قلعه ویشهراد
• گورستان اولشانی

۱. کلیسای سنت ویتوس

قدمت کلیسای سنت ویتوس (St Vitus) به ۶۰۰ سال پیش باز می‌گردد. سنت ویتوس یکی از بزرگ‌ترین کلیساهای وقفی در اروپای مرکزی است. این کلیسا در فرهنگ و مذهب جمهوری چک اهمیت زیادی دارد و گنجینه‌ای بزرگ را در خود جای داده است؛ از نقاشیِ قرن چهاردهم به‌نام قضاوت نهایی (The Last Judgment)، مقبره‌ی سنت واتسلاو (St Wenceslas) و چارلز چهارم گرفته تا آرامگاه نقره‌ای سبک باروکِ سنت جان نپوموک (St John Nepomuk)، کلیسای زیبای سنت واتسلاو و شیشه‌های رنگیِ آرت نوویِ آلفونس موچا (Alfons Mucha).

در نگاه اول، نمای غربیِ کلیسا که در بالای حیاط سوم قرار گرفته است، بسیار گوتیک به‌نظر می‌رسد؛ اما در حقیقت درب ورودیِ سه‌گانه آن در سال ۱۹۵۳ ساخته شد. درواقع این قسمت یکی از آخرین بخش‌های ساخته‌شده‌ی کلیسا بود. سنگ فونداسیون این کلیسا در سال ۱۳۳۴ توسط امپراطور چارلز چهارم در بنایی گنبدی‌شکل با سبک رومی که توسط دوک واتسلاو بنا شده بود، قرار داده شد.

ماتیاس از آراس (Matthias of Arras)، معمار اصلی چارلز، در سال ۱۳۴۴ کار ساخت کلیسای سنت ویتوس را در بخش گروه کُر به سبک گوتیک فرانسه آغاز کرد. او پس از هشت سال درگذشت و پیتر پارلر، جانشین آلمانی و کهنه‌سرباز کلیسای جامع کلن، بخش‌های شرقی کلیسا را با سبکی آزاد و متعلق به اواخر دوران گوتیک، تا پیش از مرگش در سال ۱۳۹۹ تکمیل کرد.

در قرن‌های بعد، جزئیات رنسانس و باروک به این بنا اضافه شد. در دوره احیای ملی چک در سال ۱۸۶۱، تلاش‌هایی برای تکمیل کلیسا آغاز شد و بخش‌هایی از درب غربی تا گذرگاه در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ساخته شدند. این کلیسا سرانجام در سال ۱۹۲۹ تقدیس شد.

فضای داخلی کلیسای سنت ویتوس با پنجره‌های شیشه‌ای رنگارنگ تزئین شده که توسط هنرمندان برجسته چک در اوایل قرن بیستم خلق شده‌اند. در ضلع شمالی، نزدیک ورودی، یکی از آثار مشهور آلفونس موچا، هنرمند بزرگ آرت نوو، قرار دارد که زندگی سنت سیرل و سنت متودیوس (Sts Cyril and Methodius) را به تصویر می‌کشد. در کنار این اثر، مجسمه‌ای چوبی از مصلوب شدن مسیح به چشم می‌خورد که توسط فرانتیشک بیلک (František Bílek) ساخته شده است.

در تقاطع شبستان و جناح جنوبی، پنجره‌ای بزرگ و رنگارنگ قرار دارد که قضاوت نهایی را به نمایش می‌گذارد. این اثر در سال ۱۹۳۸ توسط مکس اشوابینسکی (Max Švabinský) خلق شد. در جناح شمالی، سه درب چوبی با نقوش برجسته قدیسان بوهمیایی دیده می‌شود. تابلوهای کوچک‌تر زیر هر قدیس داستان شهادت آن‌ها را روایت می‌کنند.

یکی از این درب‌ها صحنه شکنجه سنت ویتوس در دیگ روغن داغ را نشان می‌دهد. در کنار آن، شهادت سنت واتسلاو به تصویر کشیده شده است؛ او در حالی که زانو زده و به دستگیره‌ای به شکل سر شیر چنگ زده، از پشت توسط برادر خائنش با نیزه‌ای به قتل می‌رسد. این دستگیره را در سمت دیگر کلیسا که اکنون کلیسای سنت واتسلاو است می‌توانید ببینید.

در انتهای راهروی کلیسا، معبد سنت ویتوس قرار دارد. گفته می‌شود این قدیس بوهمیایی حامی بازیگران و افراد مشهور است و آن‌ها را از رعدوبرق، حمله‌ سگ‌ها و خواب‌ماندن محافظت می‌کند. در همان نزدیکی، در کلیسای والنشتاین (Wallenstein)، سنگ قبرهای فرسوده‌ معماران کلیسا، ماتیاس و پیتر پارلر، به چشم می‌خورند. آن‌سوی این کلیسای زیبا و سلطنتی، بالکنی قرار دارد که طاق آن به شکل شاخه‌های درختان حکاکی شده است.

بزرگ‌ترین و زیباترین بخش کلیسا، کلیسای سنت واتسلاو (St Wenceslas) است. دیوارهای این بخش با سنگ‌های صیقلی، تابلوهای طلاکاری شده و سنگ‌های نیمه‌قیمتی تزئین شده‌اند. نقاشی‌های دیواری قرن شانزدهم، زندگی پدر مقدس چک را به تصویر می‌کشند، در حالی که نقاشی‌های قدیمی‌تر صحنه‌هایی از زندگی حضرت مسیح را نشان می‌دهند. در قسمت جنوبی کلیسا، دری کوچک با هفت قفل قرار دارد که به پلکانی مخفی منتهی می‌شود. این پلکان به تالار تاج‌گذاری در بالای گلدن گیت یا دروازه طلایی راه دارد، جایی که جواهرات سلطنتی بوهمیا نگهداری می‌شوند.

۲. پل چارلز

قدم‌زدن بر روی پل چارلز یکی از فعالیت‌های محبوب گردشگران در پراگ است. البته اگر ساعت ۹ صبح به این پل بروید، با ازدحام گردشگرانی روبه‌رو می‌شوید که در میان فروشندگان خیابانی، نوازندگان و مجسمه‌های باروک پل در حال قدم‌زدن هستند. برای دیدن پل چارلز (Charles Bridge) در زیباترین حالتش، بازدید هنگام سحر را پیشنهاد می‌کنیم.

در سال ۱۳۵۷، چارلز چهارم، پیتر پارلر، معمار کلیسای سنت ویتوس، را مأمور ساخت پلی جدید به جای پل جودیت (Judith Bridge) کرد. پل جودیت که متعلق به قرن دوازدهم بود، در سال ۱۳۴۲ بر اثر سیلاب‌های متعدد تخریب شد. ساخت پل جدید در سال ۱۳۹۰ به پایان رسید و در قرن نوزدهم نام چارلز بر آن گذاشته شد. پیش از آن، این پل به نام کامنی موست (Kamenny Most) یا پل سنگی شناخته می‌شد. با وجود آسیب‌های ناشی از سیل، این پل به مدت ۵۰۰ سال مسیر عبور خودروها بود. پس از جنگ جهانی دوم، پل چارلز به یک مسیر اختصاصی برای عابران پیاده تبدیل شد.

اولین بنای یادبود روی پل چارلز، مجسمه صلیب عیسی بود که در سال ۱۶۵۷ در انتهای شرقی پل ساخته شد. در سال ۱۶۸۳، مجسمه یسوعیون (Jesuits) با الهام از دستورات کاتولیک به پل اضافه شد. در اواسط قرن نوزدهم، مجسمه‌های بیشتری به این مجموعه افزوده شدند. برخی از مجسمه‌ها به‌دلیل سیل از بین رفتند و در قرن بیستم جای خود را به مجسمه‌های جدید دادند. چون اکثر این آثار از ماسه‌سنگ ساخته شده‌اند، به‌جای برخی مجسمه‌های آسیب‌دیده، نمونه‌های کپی قرار داده شد.

معروف‌ترین مجسمه پل، بنای یادبود سنت جان نپوموک (St John of Nepomuk) است. طبق افسانه‌ها، واتسلاو چهارم این کشیش را به‌خاطر سرپیچی از دستور فاش کردن اعترافات ملکه، به زرهی پوشاند و از پل به رودخانه انداخت. البته دلیل اصلی این اقدام، اختلاف میان دربار و کلیسا بود.

براساس یک سنت قدیمی، لمس پلاک برنزی مجسمه باعث بازگشت دوباره شما به پراگ می‌شود. صلیب برنزی میان مجسمه‌های ۱۷ و ۱۹، همان نقطه‌ای است که گفته می‌شود سنت جان به رودخانه پرتاب شد. حتما از برج‌های پل هم دیدن کنید؛ چشم‌اندازهای زیبایی در انتظار شماست. فقط مراقب وسایل ارزشمند خود باشید؛ گاهی اوقات دزدی‌هایی در پل چارلز رخ می‌دهد.

۳. قلعه پراگ

قلعه پراگ محبوب‌ترین جاذبه گردشگری این شهر محسوب می‌شود. در سمت چپ رودخانه ولتاوا (Vltava)، برج‌ها، مناره‌ها و کاخ‌هایی خودنمایی می‌کنند که مانند قلعه‌های افسانه‌ای، بر مرکز شهر سایه افکنده‌اند. درون دیوارهای این قلعه، مجموعه‌ای متنوع از ساختمان‌های تاریخی، موزه‌ها و گالری‌ها قرار گرفته که گنجینه‌ای از آثار هنری و فرهنگی جمهوری چک را در بر دارند.

بر اساس رکوردهای گینس، این قلعه با طول ۵۷۰ متر، عرض متوسط ۱۲۸ متر و مساحتی بزرگ‌تر از هفت زمین فوتبال، بزرگ‌ترین مجموعه قلعه باستانی جهان به شمار می‌رود. این مکان همواره اقامتگاه پادشاهان چک و محل استقرار رئیس حکومت بوده است.

تاریخ قلعه‌ پراگ به قرن نهم بازمی‌گردد، زمانی که شاهزاده بوریوج (Bořivoj) یک شهرک مستحکم در این مکان بنا کرد. با افزودن سازه‌های جدید توسط حاکمان بعدی، این مجموعه به‌طور قابل توجهی گسترش یافت. تاکنون چهار بازسازی اساسی در این قلعه انجام شده است.

برای بازدید از قلعه پراگ، سه نوع بلیط A، B و C وجود دارد. هر یک از این بلیط‌ها به مدت دو روز معتبر هستند و امکان بازدید از بخش‌های مختلف قلعه را فراهم می‌کنند. اکثر بازدیدکنندگان بلیط‌های گروه B را ترجیح می‌دهند؛ این بلیط‌ها علاوه بر قیمت مناسب‌تر، شامل بازدید از جاذبه‌های اصلی قلعه نیز می‌شوند. می‌توانید بلیط‌ها را به‌همراه فایل‌های صوتی به زبان انگلیسی از بخش‌های اطلاعات در حیاط‌های دوم و سوم یا از دفاتر تهیه‌ی بلیط که در ورودی‌های جاذبه‌های قلعه قرار دارند، تهیه کنید.

۴. ساختمان شهرداری

ساختمان شهرداری پراگ، شاهکاری از سبک آرت نوو، با جزئیات چشمگیر و طراحی دقیق خود توجه هر بیننده‌ای را جلب می‌کند. نقاشی‌ها و مجسمه‌های این بنا سرشار از نمادگرایی هستند. بازدید از رستوران‌ها و کافه‌های این ساختمان تجربه‌ای مشابه قدم‌زدن در یک موزه آرت نوو را فراهم می‌کند.

طبقه بالای ساختمان شامل شش سالن باشکوه است که از طریق تورهای گردشگری قابل بازدید هستند. همچنین، می‌توانید به‌صورت رایگان از لابی و طبقه پایین دیدن کنید یا برای رزرو یک تور به بخش اطلاعات مراجعه کنید. این ساختمان در مکانی ساخته شده که پیش‌تر محل دربار سلطنتی (Royal Court) بود؛ مکانی که از سال ۱۳۸۳ تا ۱۴۸۳ محل اقامت پادشاهان بوهمی محسوب می‌شد. دربار سلطنتی در اواخر قرن نوزدهم تخریب شد و بین سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۲، این بنای باشکوه به جای آن ساخته شد.

تلاش مشترک ۳۰ هنرمند برجسته، ساختمان شهرداری پراگ را به یکی از مراکز مهم هنری تبدیل کرد که اوج معماری دوران احیای جمهوری چک را به نمایش می‌گذارد. نقاشی موزائیکی بالای درب ورودی، با عنوان «تجلیل پراگ» (Homage to Prague)، بین دو مجسمه قرار گرفته که نماد ظلم و تولد دوباره مردم چک هستند. دیگر مجسمه‌های واقع در بخش بالایی نمای خارجی، نمادهایی از تاریخ، ادبیات، نقاشی، موسیقی و معماری را به تصویر می‌کشند. تمام جزئیات فضای داخلی این ساختمان با دقت و در سبک آرت نوو طراحی شده‌اند.

اولین توقف تور این ساختمان، سالن اسمِتانا (Smetana Hall) است؛ بزرگ‌ترین سالن کنسرت پراگ که زیر سقف شیشه‌ای و آرت نووی خود ۱۲۰۰ صندلی را جای داده است. استیج این سالن با مجسمه‌هایی از «افسانه ویشهراد» (Vysherad) در سمت راست و «رقص اسلاوی» (Slavonic Dance) در سمت چپ تزئین شده است. در تاریخ ۲۸ اکتبر ۱۹۱۸، جمهوری چکسلواکی در همین سالن به رسمیت شناخته شد و همچنین ملاقات‌هایی بین انجمن مدنی (Civic Forum) و رژیم یاکش (Jakes Regime) در این مکان برگزار شد.

فستیوال موسیقی پراگ اسپرینگ (Prague Spring) هر سال در ۱۲ می، هم‌زمان با سالگرد درگذشت اسمِتانا (Smetana)، با یک پیاده‌روی از ویشهراد تا ساختمان شهرداری آغاز می‌شود و جشن سمفونیکِ «ما ولاست» (Ma Vlast) به معنای «کشور من» در سالن اسمِتانا برگزار می‌شود. یکی از نکات برجسته این تور، سالن هشت‌ضلعی لُرد مِیِرز (Lord Mayor’s Hall) است که پنجره‌های آن رو به ورودی اصلی قرار دارند. هر گوشه از این سالن با طراحی‌های آلفونس موچا (Alfons Mucha) مزین شده و نقاشی‌های دیوارها و سقف‌ها نیز از آثار زیبای همین هنرمند به شمار می‌روند.

در بالای سر، تمثیلی از «اسلاویک کنکورد» (Slavic Concord) به چشم می‌خورد که چهره‌های درهم‌تنیده نماد اقوام مختلف اسلاو را به تصویر می‌کشد که عقاب چک بر آن‌ها نظارت دارد. فضای بین هشت طاق سالن نیز با تصاویری از تاریخ و اساطیر چک پوشیده شده که هرکدام نمادی از فضیلت‌های مدنی این سرزمین هستند.

۵. کتابخانه استراهو

کتابخانه‌ی استراهُو (Strahov) بزرگ‌ترین کتابخانه‌ی رهبانی در جمهوری چک محسوب می‌شود. این کتابخانه شامل دو سالن باشکوه به سبک باروک است که قدمت آن‌ها به قرن‌های ۱۷ و ۱۸ بازمی‌گردد. بازدیدکنندگان می‌توانند از پشت درب‌های کتابخانه نگاهی به داخل بیندازند، اما ورود به سالن‌ها امکان‌پذیر نیست؛ زیرا نوسانات رطوبت ناشی از تنفس بازدیدکنندگان می‌تواند به نقاشی‌های تاریخی آسیب برساند.

سالن دوطبقه‌ی فلسفه (Filozofický sál) با فضای داخلی مجلل خود، مملو از قفسه‌های چوب گردویی است که از سقف تا کف امتداد دارند. این قفسه‌ها از صومعه‌ای در بوهمیای جنوبی به این مکان منتقل شده‌اند. راه‌پله‌های مارپیچ موجود در گوشه‌های سالن نیز دسترسی به گالری‌های طبقه‌ی بالا را فراهم می‌کنند.

در لابی خارج از سالن، قفسه‌ی کنجکاوی (Cabinet of Curiosities) قرار دارد که شامل بقایای کوسه‌ها، سفره‌ماهی‌ها، لاک‌پشت‌ها و دیگر موجودات دریایی است. ملوانان این اجساد را به‌عنوان هیولاهای دریایی به مردم محلی، که آشنایی چندانی با دریا نداشتند، می‌فروختند. یکی از جذاب‌ترین آیتم‌های تاریخی این کتابخانه، سرویس قهوه‌خوری مینیاتوری متعلق به ماری لوئیس (Marie Louise)، ملکه‌ی هابسبورگ، است. این سرویس که در سال ۱۸۱۳ ساخته شده، درون چهار کتاب کاذب قرار گرفته است.

روبروی سرویس قهوه‌خوری، زایلوتکا (Xyloteka) قرار دارد؛ مجموعه‌ای از جعبه‌های کتاب‌مانند که هرکدام از چوب و پوست درختی که توصیف می‌کند ساخته شده‌اند. درون هر جعبه، برگ‌ها، ریشه‌ها و میوه‌های همان درخت قرار گرفته است. هنگام قدم‌زدن در راهرو، به سمت چپ نگاه کنید تا باارزش‌ترین دارایی کتابخانه، اشتراهوو ایوانجلیاری (Strahov Evangeliary)، را ببینید. این نسخه‌ی قدیمی قرن نهم با سنگ‌های قیمتی تزئین شده و صحافی آن به قرن دوازدهم بازمی‌گردد.

سقف خمیده‌ی کتابخانه با گچ‌بری‌های باروک تزئین شده و نقاشی‌هایی که خرد حقیقی (True Wisdom) را نشان می‌دهند، بر آن نقش بسته‌اند. یکی از شعارهای سقف می‌گوید: آغاز خِرد، ترس از خداوند است (initio sapientiae timor domini).

۶. تالار شهر قدیمی

تالار شهر قدیمی پراگ (Old Town Hall)، تأسیس‌شده در سال ۱۳۳۸، مجموعه‌ای از ساختمان‌های قرون وسطایی است که طی قرن‌ها گسترش یافته‌اند. در میان این بناها، برج گوتیک بلندی قرار دارد که ساعت نجومی شگفت‌انگیزی بر آن نصب شده است. علاوه بر این که تالار شهر محل دفتر اطلاعات گردشگری محسوب می‌شود، چندین جاذبه تاریخی را نیز در خود جای داده است. طبقه همکف و دوم این ساختمان میزبان نمایشگاه‌های هنری هستند. ورودی اصلی تالار در سمت چپ ساعت قرار دارد و کمی دورتر از آن، ساختمان هاوس اَت دِ مینِت (House at the Minute) دیده می‌شود. این بنا با نقاشی‌های سفالی رنسانس تزئین شده و فرانتس کافکا در دوران کودکی، از سال ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۶، پیش از خریداری‌شدن ساختمان توسط شورای شهر، در این خانه زندگی می‌کرد.

بازدیدکنندگان با شرکت در تورهای همراه با راهنما می‌توانند از تالار شورا و سالن اجتماعات تالار شهر قدیمی دیدن کنند. این تور شامل بازدید از نقاشی‌های موزائیکی متعلق به دهه ۱۹۳۰ و کلیسای گوتیک است؛ همچنین فرصت تماشای ۱۲ حواری که هر ساعت از بالای ساعت نجومی عبور می‌کنند را نیز خواهند داشت.

منطقه خارج از تالار یکی از پرجنب‌وجوش‌ترین نقاط میدان شهر قدیمی (Old Town Square) به‌خصوص هنگام اجرای نمایش‌های ساعتی ساعت نجومی است. در نمای شرقی ساختمان، یک پلاک با نام ۲۷ نجیب‌زاده پروتستان دیده می‌شود که پس از نبرد بیلا هورا (Bílá Hora) در سال ۱۶۲۱ اعدام شدند. صلیب‌های سفید روی زمین، محل اعدام آن‌ها را مشخص می‌کند.

پلاک دیگری در این منطقه به پیروزی ارتش سرخ و چکسلواکی در گذرگاه دوکلا (Dukla) طی جنگ جهانی دوم اشاره دارد. همچنین، اسامی پارتیزان‌های چکی که در شورش پراگ در ۸ می ۱۹۴۵ کشته شدند، بر روی پلاک دیگری نقش بسته است.

۷. لورتو

لورِتو (Loreto) یک بنای باروک و مکان زیارتی است که در سال ۱۶۲۶ توسط بِنیگنا کاتِرینا لوبکوویتز (Benigna Kateřina Lobkowicz) بنیان‌گذاری شد. این ساختمان به‌عنوان ماکتی از سانتا کاسا (Santa Casa)، خانه‌ی مقدس مریم باکره در سرزمین مقدس ساخته شده و بر اساس افسانه‌ها، زمانی که ترک‌ها به ناصره پیشروی کردند، توسط فرشتگان به لورِتو، یک شهر ایتالیایی منتقل شد.

سانتا کاسا در مرکز حیاط مجموعه قرار دارد و توسط طاق‌ها، کلیساها و نمازخانه‌ها احاطه شده است. فضای داخلی این ساختمان با نقاشی‌ها و نقوش برجسته‌ای از قرن هفدهم که زندگی مریم باکره را به تصویر می‌کشند، مزین شده است. همچنین یک محراب نقره‌ای با تمثالی چوبی از بانوی ما لورِتو (Our Lady of Loreto) در سانتا کاسا قرار دارد. در بالای ورودی حیاط، ۲۷ زنگ که در قرن هفدهم در آمستردام ساخته شده‌اند، قرار گرفته و هر ساعت سرود «ما هزاران بار به تو درود می‌فرستیم» (We Greet Thee a Thousand Times) را پخش می‌کنند.

در پشت سانتا کاسا، کلیسای ولادت خداوندگارِ ما عیسی (Nativity of Our Lord) قرار دارد که در سال ۱۷۳۷ توسط کریستف دیِنتزِنهوفر (Kristof Dientzenhofer) طراحی و ساخته شد. فضای داخلی این کلیسا شامل اسکلت دو قدیس اسپانیایی به نام‌های فلیسیسیما و مارسیا (Felicissima and Marcia) بوده که با لباس‌های اشرافی و ماسک‌های مومی صورت‌شان پوشانده شده است.

در گوشه‌ی حیاط، کلیسای عجیب بانوی غم (Our Lady of Sorrow) قرار دارد که مجسمه‌ای از بانویی با ریش که به صلیب کشیده شده است را به نمایش می‌گذارد. این بانو سنت استاروستا (St. Starosta) نام دارد، دختر پرهیزگار یک پادشاه پرتغالی که علی‌رغم خواسته‌اش به پادشاه سیسیلی وعده داده شد. پس از یک شب دعا و اشک ریختن، استاروستا در حالی که صورتش پر از ریش بود، از خواب بیدار شد. عروسی برگزار نشد و پدرش او را به صلیب کشید. این قدیس بعدها به‌عنوان حامی نیازمندان و خداپرستان شناخته شد.

گنجینه‌ کلیسا که در طبقه‌ اول قرار دارد و چندین بار غارت شده است، به‌عنوان سنگری مذهبی به‌شمار می‌رود. خورشید پراگ (Prague Sun) در این گنجینه، که از نقره، طلا و ۶۲۲۲ تکه الماس ساخته شده، ارتفاعی برابر ۹۰ سانتی‌متر دارد.

۸. میدان واتسلاو

میدان واتسلاو (Wenceslas Square) بیشتر از آن که یک میدان معمولی باشد، یک بلوار وسیع می‌باشد که در تاریخ چک شاهد رویدادهای مهم بسیاری بوده است. در سال ۱۹۱۸، در همین میدان جشن تشکیل جمهوری چک‌اسلوواکی برگزار شد. همچنین در سال ۱۹۸۹، تظاهرات ضد کمونیستی در این میدان به‌وقوع پیوست. میدان واتسلاو که ابتدا به‌عنوان بازار فروش اسب مورد استفاده قرار می‌گرفت، در اواسط قرن نوزدهم و در دوره احیای ملی‌گرایی، به نام یکی از قدیسان برجسته بوهمیایی، واتسلاو، نام‌گذاری شد. در انتهای جنوبی میدان، مجسمه سنت واتسلاو، دوکِ بوهمیاییِ قرن دهم، که بر روی اسب قرار دارد، به‌چشم می‌خورد.

در نزدیکی مجسمه، یادواره‌ای کوچک برای قربانیان کمونیسم قرار دارد که شامل عکس‌ها و دست‌نوشته‌هایی برای شورشیان کمونیست، جان پالاچ (Jan Palach) و جان زاجیچ (Jan Zajic) است. علی‌رغم جایگاه تاریخی و مفهومی این یادواره، خیابان‌های اطراف آن اکنون به مکانی برای سرمایه‌داری، گالری‌ها، غذاخوری‌های فست‎‌فود و مغازه‌های گران‌قیمت تبدیل شده است. پس از حمله پلیس به تظاهرات دانشجویی در تاریخ ۱۷ نوامبر ۱۹۸۹، هر شب هزاران شهروند عصبانی در میدان واتسلاو جمع می‌شدند. یک هفته بعد، الکساندر دوبچِک (Alexander Dubček) و واسلاو هاوِل (Václav Havel) در میان جشن و اشک شوق مردم بر روی بالکن ساختمان ملانتریچ (Melantrich) ایستادند و پایان حکومت کمونیستی در چک‌اسلواکی را اعلام کردند.

۹. پترین

این تپه‌ی زیبا با ارتفاع ۳۱۸ متر، یکی از بزرگ‌ترین فضاهای سبز پراگ به شمار می‌آید. پترین (Petrin) مکانی ایده‌آل برای یک پیاده‌روی آرام در زیر سایه‌ی درختان و تماشای منظره‌ زیبای شهر صدمناره (City of Hundred Spires) است. از جاذبه‌های بالای تپه می‌توان به برج دیده‌بانی و هزارتوی آینه اشاره کرد که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ساخته شدند. این دو جاذبه فضایی قدیمی و سرگرم‌کننده‌ای برای تپه ایجاد کرده‌اند. در گذشته، این تپه با تاکستان‌های فراوانی پوشیده شده بود. اگر به این تپه سر بزنید، می‌توانید معدن قدیمی سنگی را مشاهده کنید که زمانی تأمین‌کننده‌ی سنگ‌های مورد نیاز برای ساختمان‌های رومانسک و گوتیک پراگ بوده است.

استحکامات سنگی عظیمی که از اویِزد (Újezd) تا استراهو کشیده شده و از بالای تپه‌ی پترین عبور می‌کند، دیوار گرسنگی (Hunger Wall) نام دارد. این دیوار در سال ۱۳۶۲ با دستور چارلز چهارم ساخته شد. مردم فقیر در ازای دریافت غذا به ساخت این دیوار مشغول بودند. در باغ آرام کینسکی (Kinsky) که در ضلع جنوبی پترین واقع است، کلیسای سنت مایکل (St Michael) قرار دارد که قدمت آن به قرن هجدهم باز می‌گردد. این کلیسا به‌صورت قطعه‌قطعه از دهکده‌ی مِدوِدوف (Medvedov) در اوکراین به پراگ آورده شد. چنین ساختارهایی در بوهمیا نادر هستند، اما هنوز در اوکراین و بخش‌هایی از جنوب شرقی اسلواکی مشاهده می‌شوند.

۱۰. ساعت نجومی

هر ساعت، جمعیت زیادی در زیر برج تالار شهر قدیمیِ پراگ جمع می‌شوند تا نمایش ساعت نجومی را از نزدیک ببینند. علی‌رغم نمایش بسیار کوتاهی که تنها ۴۵ ثانیه طول می‌کشد، این ساعت نجومی به یکی از جاذبه‌های گردشگری معروف پراگ تبدیل شده است. ساعت نجومی یکی از جاذبه‌های ضروری هر گردشگر در سفر به پراگ است؛ این ساعت تاریخی و زیبا، سرشار از نمادگرایی‌های جذاب بوده که اگر فرصت مطالعه‌ آن را داشته باشید، حتما از آن لذت خواهید برد.

در کنار این ساعت، چهار مجسمه قرار دارند که هرکدام نماد یکی از نگرانی‌های مردم پراگ در قرن پانزدهم هستند: غرور (همراه با یک آینه)، حرص (با یک کیسه‌ پول)، مرگ (اسکلت) و حمله‌ کفار (یک تُرک). مجسمه‌ حرص در اصل یک فرد پولدار یهودی بوده که پس از جنگ جهانی دوم تغییر شکل داده است. چهار مجسمه‌ی دیگر که زیر این‌ها قرار دارند عبارت‌اند از: تاریخ‌نگار، فرشته، منجم و فیلسوف.

در یک زمان مشخص، مرگ زنگ ساعت را به صدا در می‌آورد و ساعت شنی را می‌چرخاند؛ سپس ۱۲ حواری از پنجره‌هایی که بالای ساعت نجومی قرار دارند، رژه می‌روند و برای جمعیت سر تکان می‌دهند. در سمت چپ، پاول (با یک شمشیر و کتاب)، توماس (با نیزه)، جود (با کتاب)، سیمون (با اره)، بارتولومه (با کتاب) و بارناباس (با کاغذ پوستی) دیده می‌شوند. در سمت راست، پیتر (با یک کلید)، متیو (با تبر)، جان (با مار)، اندرو (با صلیب)، فیلیپ (با صلیب) و جیمز (با پتک) قرار گرفته‌اند. در انتها صدای بانگ یک خروس به‌گوش می‌رسد و زنگ ساعت دوباره به صدا در می‌آید.

۱۱. موزه شهر پراگ

این موزه‌ شگفت‌انگیز در سال ۱۸۹۸ تاسیس شد و به تاریخ ماقبل تاریخ پراگ اختصاص یافته است. از آیتم‌های جذاب این موزه می‌توان به ماکت شهر پراگ، تقویم اصلیِ سال ۱۸۶۶ و ساعت نجومی با نقاشی‌های زیبای جوزف مانس (Josef Manes) که ماه‌ها را نشان می‌دهند، اشاره کرد. در بالای این تقویم، نقاشیِ ژانویه را می‌بینید که پاهایش را در کنار آتش گرم می‌کند و ماه آگوست در پایین تقویم، با داسی که در دست دارد، مشغول برداشت ذرت است.

در گالری‌های قرون وسطایی و رنسانس، صنایع دستی خانگیِ جالبی به‌چشم می‌خورند. جعبه‌ای حکاکی‌شده که از استخوان ساخته شده است به همراه دیگر آیتم‌های ارزشمندی مانند مجسمه برنزی هرکول از قرن شانزدهم که احتمالا برای کاخ والنشتاین (Wallenstein) ساخته شده بود، از جمله آثار باارزش این موزه هستند. این مجسمه در سال ۱۹۰۵ در یک خانه‌ شخصی در شهر قدیمی پراگ پیدا شد.

یکی از آیتم‌های جالبی که بیشتر گردشگران برای دیدن آن به موزه‌ی پراگ سر می‌زنند، ماکت شهر پراگ از آثار آنتونین لانگویل (Antonin Langweil) است. این ماکت، پراگ را بین سال‌های ۱۸۲۶ و ۱۸۳۴ نشان می‌دهد. اگر کمی با شهر پراگ آشنا شوید، این ماکت برای‌تان جالب‌تر خواهد بود زیرا می‌توانید تغییرات شهر را طی این سال‌ها مشاهده کنید. برای مثال، در این ماکت کلیسای سنت ویتوس نیمه‌کاره است زیرا در آن سال‌ها ساخت آن هنوز به اتمام نرسیده بود.

۱۲. دیوار جان لنون

پس از قتل جان لنون در تاریخ ۸ دسامبر ۱۹۸۰، او به قهرمانی صلح‌طلب برای جوانان چک تبدیل شد. تصویر جان لنون بر روی یکی از دیوارهای شهر در میدانی خلوت مقابل سفارت فرانسه نقاشی شد. بر روی این دیوار فرورفتگی‌ای وجود دارد که به سنگ قبر شبیه است. همچنین گرافیتی‌های سیاسی و اشعار گروه بیتلز بر روی دیوار به چشم می‌خورند. علی‌رغم تلاش‌های بسیار برای سفید کردن دیوار جان لنون، پلیس مخفی نتوانست این دیوار را برای مدت طولانی تمیز نگه دارد و دیوار جان لنون به یک کانون سیاسی برای جوانان چک تبدیل شد. 

پس از سال ۱۹۸۹، گرافیتی و تأثیرات آب‌وهوایی تصاویر و پیام‌های سیاسی را به‌تدریج از بین برد و اکنون از نقاشی جان لنون تنها چشمانش باقی مانده است. این دیوار بخشی از اموال شوالیه‌های مالتا (Knights of Malta) است و تاکنون چندین بار رنگ شده است، اما پس از مدتی این دیوار دوباره با تصاویر جان لنون، پیام‌های صلح و گرافیتی‌های توریست‌ها پر می‌شد. در سال‌های اخیر، مالکین دیوار دیگر تلاشی برای رنگ کردن آن نمی‌کنند.

۱۳. کلیسای سنت جیمز

کلیسای گوتیک سنت جیمز (St James) در قرن چهاردهم به‌عنوان صومعه‌ی مینوریته‌ها (Minorite) شروع به فعالیت کرد. در قرن هجدهم تغییرات زیبایی به سبک باروک در این کلیسا ایجاد شد. در میان طلاکاری‌ها و گچ‌بری‌ها نمادی شوم به‌چشم می‌خورد: زمانی که به فضای داخلی دیوار غربی وارد می‌شوید، دست چروکیده و خشک شده‌ی یک انسان را می‌بینید که از سقف آویزان است. طبق افسانه‌ها، در سال ۱۴۰۰، یک سارق تلاش کرد جواهرات مجسمه‌ باکره را سرقت کند. این مجسمه دست او را در دستان آهنین خود گرفت به‌گونه‌ای که دست سارق از جا کنده شد. البته ممکن است حقیقت این ماجرا تفاوت چندانی با این داستان نداشته باشد.

یکی از جاذبه‌های این کلیسا مقبره‌ی کنت ژانوراتیسلاو از میتروویچ (Count Jan Vratislav of Mitrovice)، صدراعظم قرن هجدهم است که در راهروی شمالی قرار دارد. بازدید از این کلیسا و ساز اُرگان آن که از نی ساخته شده است قطعا لذت‌بخش خواهد بود. ساعت ۱۰ یا ۱۱ صبح، پس از مراسم عشای ربانی یکشنبه‌ها اجراهای رایگان برگزار می‌شود.

۱۴. میدان اولد تاون

میدان اولدتاون یا میدان محله قدیمی (Old Town Square) یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین فضاهای شهری اروپا است. قدمت این میدان به قرن دهم باز می‌گردد و تا آغاز قرن بیستم به‌عنوان بازار اصلی شهر شناخته می‌شد. رویدادهای مختلفی همچون اجرای خیابانی گروه‌های موسیقی جاز، میتینگ‌های سیاسی، رویدادهای مد و فشن و بازارهای کریسمس و عید پاک در این میدان برگزار می‌شود. یکی از جاذبه‌های مهم میدان، مجسمه‌ی آرت نووی ژان هاس (Jan Hus) بوده که توسط لادیسلاو شالون (Ladislav Šaloun) ساخته شده است. این مجسمه در تاریخ ۶ جولای ۱۹۱۵ و همزمان با پانصدمین سالگرد مرگ هاس رونمایی شد. نوار برنجی روی زمین که در قسمت جنوبی مجسمه قرار دارد، نصف‌النهار پراگ (Prague Meridian) نامیده می‌شود. پیش از سال ۱۹۱۵، یکی از دیدنی‌های اصلی میدان ستون طاعون (Plague Column) بود که متعلق به قرن هفدهم است و سایه‌ی این ستون از خط نصف‌النهار عبور می‌کرد.

۱۵. قبرستان یهودی ها

قبرستان قدیمی یهودی‌ها (The Old Jewish Cemetery) قدیمی‌ترین قبرستان یهودی‌ها در اروپا است که در قرن پانزدهم تاسیس شد. علی‌رغم این که این قبرستان در سال ۱۷۸۷ تعطیل شد و به مدت دو قرن مورد استفاده قرار نگرفت، هنوز فضایی غم‌آلود و سنگین بر آن حاکم است. در این قبرستان حدود ۱۲,۰۰۰ سنگ قبر وجود دارد که برخی از آن‌ها از قبرستان‌های دیگر به این مکان منتقل شده‌اند. زیر این سنگ قبرها حدود ۱۰۰,۰۰۰ قبر دیگر وجود دارد که به‌خاطر کمبود فضا بر روی یکدیگر انباشته شده‌اند. با این حال، این قبرستان یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری پراگ است، بنابراین اگر انتظار دارید لحظاتی آرام و ساکت را سپری کنید، باید بدانید که چنین انتظاری ممکن است برآورده نشود.

۱۶. گلدن لین

گُلدن لِین (Golden Lane) کوچه‌ای زیبا در امتداد دیوار شمالی قلعه‌ی پراگ است که یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری این شهر به‌شمار می‌رود. خانه‌های کوچک و رنگارنگ این خیابان ابتدا برای تیراندازان قلعه ساخته شده بود، اما بعدها طلافروشان از آن‌ها استفاده کردند. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم هنرمندان بسیاری به این منطقه نقل مکان کردند. فرانتس کافکا یکی از این هنرمندان بود که از سال ۱۹۱۶ تا ۱۹۱۷ در خانه‌ی پلاک ۲۲، که خانه خواهرش بود، زندگی می‌کرد.

هر کدام از این خانه‌ها کاربری خاص خود را داشتند؛ خانه‌ شماره ۱۵ یک کارگاه طلاسازی و خانه‌ شماره ۱۶ یک میخانه بود. خانه‌ی شماره ۱۴ خانه‌ پیشگوی معروف پراگ، ماتیلدا پروشووا (Matylda Průšová) بود که در جنگ جهانی دوم به دست گشتاپو کشته شد. خانه‌ کافکا اکنون به یک مغازه‌ی فروش سوغاتی تبدیل شده است. یکی از جذاب‌ترین خانه‌های گلدن لین، خانه‌ شماره ۱۲ است که در انتهای شرقی این خیابان قرار دارد و متعلق به یک تاریخ‌دان فیلم آماتور است. در این خانه تصاویر آرشیوشده قلعه‌ پراگ بر روی دیوار اتاق نشیمن به نمایش در می‌آیند. برای بازدید از این جاذبه، می‌توانید از بلیط‌های A و B تور قلعه‌ی پراگ استفاده کنید.

۱۷. کلمنتینوم و کتابخانه ملی

کلمنتینوم (Clementinum)، یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های تاریخی اروپا و ساختمان کتابخانه ملی جمهوری چک است. این ساختمان زیبا که به سبک باروک طراحی شده، در ابتدا بخشی از یک کالج یسوعیون و مجموعه کتاب یسوعیون بود. پس از اخراج یسوعیان، کتابخانه به اموال دولت تبدیل شد و مدت کوتاهی به‌عنوان کتابخانه ملی شناخته می‌شد، اما در سال ۱۷۸۲ به کتابخانه عمومی تغییر نام داد. مجموعه کلمنتینوم با بیش از ۶ میلیون کتاب شامل تمام نسخه‌های منتشرشده در جمهوری چک است. یکی از ویژگی‌های برجسته کتابخانه، سالنی با سقف بسیار زیباست که به‌طور ویژه جلب توجه می‌کند. برج نجومی کلمنتینوم که ۶۸ متر طول دارد، منظره‌ای تماشایی از شهر پراگ ارائه می‌دهد و آینه‌ای پرزرق‌وبرق در قاب نفیس خود دارد. علاوه بر این، کلمنتینوم به‌عنوان مکانی برای برگزاری کنسرت‌های موسیقی جاز و کلاسیک نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۱۸. گالری ملی پراگ

گالری ملی پراگ یکی از مهم‌ترین مقاصد برای علاقه‌مندان به هنر و معماری است. این گالری، که مجموعه‌ای از مهم‌ترین آثار هنری را در خود جای داده، بیشتر آثارش را در «Veletržní Palace» نگهداری می‌کند. این ساختمان نسبتاً مدرن که در سال ۱۹۲۵ ساخته شده، آثار هنری از قرون ۱۹ تا ۲۱ را به نمایش می‌گذارد. گالری ملی پراگ تأکید زیادی بر هنرمندان چک دارد، اما آثار هنرمندان برجسته‌ای چون مونه و پابلو پیکاسو نیز در آن دیده می‌شود. در این گالری می‌توانید هنر آسیایی، هنر جهان باستان، مجموعه‌های باروک و هنر اروپایی از قرون وسطا را نیز مشاهده کنید.

۱۹. باغ وحش پراگ

باغ وحش پراگ که در سال ۱۹۳۱ افتتاح شد، یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری این شهر است و در میان ۱۰ پارک وحش برتر جهان قرار دارد. این باغ وحش در منطقه Troja، نزدیک به مرکز شهر واقع شده و مساحتی بیشتر از ۱۴۳ هکتار را به خود اختصاص داده است. این باغ وحش از ۴۸۰۰ حیوان از ۷۰۰ گونه مختلف، که بسیاری از آن‌ها در معرض خطر انقراض هستند، نگهداری می‌کند. باغ وحش پراگ نقش مهمی در حفظ گونه‌هایی همچون اسب‌های شوالسکی دارد. یکی از جاذبه‌های ویژه این باغ وحش، تله‌سیژ است که به بازدیدکنندگان این فرصت را می‌دهد تا از مناظر بی‌نظیری به حیوانات، از جمله زرافه‌های عظیم‌الجثه و سمندرهای باشکوه، نگاه کنند و از زیبایی جنگل‌های مه‌آلود استوایی لذت ببرند.

۲۰. ميدان يهوديان جوزف

میدان یهودیان که در حال حاضر در خیابان کسل قرار دارد، در قرن ۱۲ و در دوران برده‌داری در محله جوزف واقع بود. این میدان در اواخر قرن ۱۸ تبدیل به یکی از مهم‌ترین و جذاب‌ترین جاذبه‌های شهر شد، زمانی که فضاهای بیشتری برای هنر نو و ساختمان‌های آپارتمانی فراهم گردید. امروزه میدان جوزف نه‌تنها محلی دلپذیر برای گشت‌وگذار است، بلکه میزبان موزه یهودیان پراگ، کنیسه اسپانیایی، گورستان قدیمی یهودیان و سایر جاذبه‌های مرتبط با تاریخ و فرهنگ یهودیان می‌باشد.

۲۱. صومعه و کتابخانه ی استارهوف

صومعه و کتابخانه استارهوف که در قرن ۱۲ میلادی ساخته شده است، دومین صومعه قدیمی در پراگ محسوب می‌شود. ورودی با شکوه و کلیساهای آن بسیار دیدنی هستند، اما مهم‌ترین بخش‌های این صومعه دو کتابخانه‌ است که به سبک باروک تزئین شده‌اند. کتابخانه فلسفه با مبلمان فوق‌العاده و سقف نقاشی شده توسط آنتون فرانتس مولبرچ تحت عنوان "روشنگری" توجه‌ها را جلب می‌کند. کتابخانه دوم، کتابخانه الهیات، یک اتاق مجلل با سقف تزئین‌شده به نقاشی زیبای سیارد نوزسکی، یکی از راهبه‌های استارهوف، را در خود جای داده است. در کنار این سقف بی‌نظیر، نقاشی‌های دیواری فوق‌العاده در قاب‌های گچ‌کاری دقیق قرار دارند. این کتابخانه حاوی بسیاری از نسخه‌های خطی قدیمی و نادر است، از جمله انجیل معروف قرن نهم میلادی استارهوف. در زیرزمین‌های کتابخانه، چاپ‌های قدیمی و بقایای سنت نوربرت، بنیان‌گذار گروه پرِمونستراتنسیان یافت می‌شود.

۲۲. کلیسا نیکلاس مقدس

در میدان کوچک (Little Quarter)، کلیسای نیکلاس مقدس، یکی از کلیساهای نسبتاً جدید پراگ قرار دارد که در قرن ۱۸ توسط فرقه مذهبی انجمن عیسی تأسیس شد. این کلیسا نمونه‌ای برجسته از سبک باروک است و فضای داخلی باشکوه و پرزرق‌وبرق آن همراه با چلچراغ‌های منحصربه‌فرد قرن ۱۹ و نقاشی‌های عظیم به سبک باروک که توسط نقاش معروف چک، کارل شکرتا، خلق شده‌اند، توجه‌ها را جلب می‌کند. این کلیسا دارای یک برج ناقوس است که بازدیدکنندگان می‌توانند از آن بالا بروند و منظره‌ای زیبا از شهر را مشاهده کنند. توصیه می‌شود سفر خود را همزمان با کنسرت‌هایی که در این مکان برگزار می‌شود، از جمله اجرای آثار موتزارت و دیگر قطعات کلاسیک ارزشمند، هماهنگ کنید.

۲۳. میدان ونس سالز

میدان ونس‌ سالز (Wenceslas) یکی از نقاط برجسته شهر جدید پراگ به‌حساب می‌آید. این میدان در قرن ۱۴ در زمان حکومت چارلز چهارم به‌عنوان بازار اسب و یکی از مهم‌ترین مکان‌های عمومی شهر ساخته شد که هنوز هم برای گردهمایی‌ها و جشن‌ها از آن استفاده می‌شود. امروزه دیدار از این مکان تجربه‌ای جالب و سرگرم کننده است که به شما اجازه تجربه بهترین غذاهای شهر و خریدهای عالی را می‌دهد.

۲۴. تئاتر ملی پراگ

ساختمانی که به آرامی بر کرانه‌های رودخانه‌ی ویتاوا قرار گرفته، تئاتر ملی پراگ است؛ مهم‌ترین مکان برای علاقه‌مندان به هنر. این تئاتر در سال ۱۸۸۱ به‌عنوان سمبل هویت ملی چک برای ترویج زبان و فرهنگ این کشور ساخته شد. با وجود این که بخش‌هایی از آن در آتش‌سوزی تخریب و در دوره‌ای توسط کمونیست‌ها تعطیل گشته، این ساختمان با بازسازی‌های گسترده به‌عنوان نمونه‌ای عالی از یک بنای تاریخی که هویت و استعداد این کشور را نمایان می‌کند، خود را نشان می‌دهد. تئاتر دیگری در پراگ به نام تئاتر استیتس (Estates) نیز وجود دارد که در اواخر قرن ۱۸ به شیوه نئوکلایسک ساخته شده و زمانی مکان محبوب موتزارت بود؛ به‌طوری‌که وی این سالن را برای اجرای «دون ژوان» انتخاب کرد.

۲۵. خانه رقصان

خانه رقصان (Dancing House)، یکی از برجسته‌ترین نمادهای معماری مدرن در پراگ، حاصل ذهن خلاق فرانک گری (Frank Gehry)، معمار نامدار آمریکایی است. این سازه منحصر به فرد که بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶ ساخته شد، با طراحی جسورانه و انحناهای روان خود، توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. این ساختمان که از دو برج مجاور هم تشکیل شده است، به دلیل شکل نامتعارف و ریتمیک خود، شباهت عجیبی به دو رقصنده دارد. یکی از برج‌ها با طراحی زنانه و ظریف خود، یادآور بانویی است که در حال رقصیدن است. این طراحی هوشمندانه، به این بنا لقب خانه رقصان را داده است. اگرچه بخش عمده‌ای از این ساختمان به دفاتر کاری و یک هتل اختصاص یافته است، اما بخش‌های عمومی آن نیز جذابیت خاصی دارند. رستورانی لوکس در بالاترین طبقه این ساختمان قرار دارد که از آنجا می‌توان چشم‌اندازی بی‌نظیر از شهر پراگ را تماشا کرد. همچنین، یک کافه دنج در همین طبقه، فضایی آرام را برای استراحت و لذت بردن از نوشیدنی فراهم می‌کند.

خانه رقصان (Dancing House)، یکی از نمادهای برجسته معماری مدرن در پراگ، طراحی خلاقانه فرانک گری، معمار معروف آمریکایی، را به نمایش می‌گذارد. این سازه منحصربه‌فرد که بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶ ساخته شد، با طراحی جسورانه و انحناهای روان خود، توجه هر بیننده‌ای را جلب می‌کند. ساختمان از دو برج مجاور تشکیل شده است و به‌خاطر شکل نامتعارف و ریتمیک خود، شباهت زیادی به دو رقصنده دارد. یکی از برج‌ها با طراحی زنانه و ظریف خود، نمایان‌گر بانویی در حال رقصیدن بوده، که به این بنا لقب خانه رقصان را داده است. اگرچه بیشتر ساختمان به دفاتر کاری و هتل اختصاص دارد، اما بخش‌های عمومی آن نیز جذابیت زیادی دارند. رستورانی لوکس در بالاترین طبقه قرار دارد که چشم‌اندازی بی‌نظیر از شهر پراگ را ارائه می‌دهد. همچنین، یک کافه دنج در همین طبقه فضایی آرام برای استراحت و لذت‌بردن از نوشیدنی‌ها فراهم می‌کند.

۲۶. قلعه ویشهراد

قلعه ویشهراد (Vyšehrad)، به معنای قلعه مرتفع، بر فراز رودخانه ولتاوا در پراگ قرار دارد و به‌عنوان یک نماد تاریخی و فرهنگی در این شهر برجسته است. این قلعه که تاریخ آن به قرن دهم میلادی بازمی‌گردد، در افسانه‌ها و روایت‌های مردمی اهمیت ویژه‌ای دارد. طبق افسانه‌ها، شاهزاده‌ای باستانی پیش‌بینی کرده بود که شهری بزرگ در اطراف این قلعه پدیدار خواهد شد و این پیشگویی در طول تاریخ بارها به یاد آورده شده است. ویشهراد در گذشته به‌عنوان اقامتگاه سلطنتی وراتیسلاو دوم و بخشی از مسیر سلطنتی اصلی بود که پادشاهان در آستانه تاج‌گذاری از آن عبور می‌کردند تا به پیشینیان خود ادای احترام کنند. علی‌رغم این‌که قلعه در حال حاضر بیشتر به‌صورت خرابه باقی مانده است، همچنان مکانی عالی برای قدم زدن یا پیک نیک است و مناظری دیدنی از شهر را به نمایش می‌گذارد. در طول ماه‌های تابستان، تئاتر روباز قلعه میزبان اجراهای موسیقی و تئاتر است و تورهای راهنما به زبان انگلیسی نیز در دسترس گردشگران قرار دارد.

۲۷. گورستان اولشانی

گورستان اولشانی (Olšany Cemetery)، که در سال ۱۶۸۰ به‌منظور دفن قربانیان طاعون پراگ تأسیس شد، قرن‌ها به‌عنوان یکی از مکان‌های اصلی دفن در شهر عمل کرده و محل استراحت ابدی بسیاری از قربانیان بیماری و جنگ است. این گورستان وسیع، که می‌تواند حدود دو میلیون قبر را در خود جای دهد، به دو بخش اصلی گورستان یهودیان و گورستان مسیحیان تقسیم می‌شود.

در گورستان یهودیان، قبر فرانتس کافکا (Franz Kafka)، نویسنده معروف، واقع شده و در بخش مسیحی گورستان نیز، آرامگاه یان پالاخ (Jan Palach)، یکی از شخصیت‌های برجسته چک که در سال ۱۹۶۸ به‌دلیل اعتراض به تهاجم شوروی خود را آتش زد، قرار دارد. هرچند جسد پالاخ در سال ۱۹۷۳ به‌منظور جلوگیری از تبدیل قبرش به محل تظاهرات، از گورستان خارج گشته اما تابوت او در سال ۱۹۹۰ به محل اولیه‌اش بازگردانده شد. با وجود تاریخچه پیچیده و تا حدودی تاریکش، گورستان اولشانی به‌دلیل مقبره‌های قدیمی و آثار هنری جذاب، همچنان مکان جالبی برای کاوش است.