بولونیا، شهری با جاذبه‌ های دیدنی تمام‌ نشدنی

بولونیا به عنوان پایتخت آشپزی ایتالیایی شناخته می شود، اما مرکز منطقه ی امیلیا رومانیا به خاطر جاذبه های منحصرب فرد تاریخی اش به خود می بالد. این شهر هر بیننده با هر سلیقه ای در سفر به ایتالیا را راضی می کند.

بولونیا تماماً به خاطر وسعت و اهمیت آن به‌عنوان مرکز استان خود، امیلیا رومانیا، شهری بی‌زحمت و سهل برای دیدار است. به‌علاوه، بسیاری از گردشگران بولونیا را یکی از دل‌انگیزترین شهرهای ایتالیا می‌دانند. آن‌هایی که عاشق غذاهای خوب هستند نیز چنین نظری دارند. تولید پاستا و سوسیس از صنایع مطرح بولونیا محسوب می‌شود، بنابراین حتماً در سفر خود به این شهر غذاهای آن را فراموش نکنید.

به هنگام دیدار از جاذبه‌های گردشگری بولونیا، زمانی را صرف غرق شدن در ویژگی منحصربه‌فرد این شهر کنید؛ در زیر دالان‌های طولانی، موسوم به پورتیچی، قدم بزنید، به درون مغازه‌های قدیمی و باشکوه بروید، از عجایب معماری و ساختمان‌های آجری دیدن کنید، در یکی از کافه‌های فراوان آن بنشینید و نگاهی به جمعیت بی‌شمار دانشجویان بولونیا بیندازید.

اکثر مکان‌های محبوب بولونیا در محدوده‌ی میدان ماجوره (Maggiore) قرار دارند و خیابان‌های مسقف دالان‌دار قدم زدن در بولونیا در هر نوع شرایط آب و هوایی را لذت‌بخش کرده‌اند. اگر با این توصیفات عاشق بولونیا شده‌اید، این مقاله از برترین جاهای دیدنی بولونیا را تا انتها مطالعه کنید.

فهرست جاهای دیدنی بولونیا

• میدان ماجوره و میدان دل نتونو
• کلیسای سن پترونیوس
• کلیسای سانتو استفانو
• برج های کج
• تالار تشریح آرکیجیناسیو
• پورتیکو دی سن لوکا
• کلیسای سن دومینیک
• موزه تمدن باستان شناسی
• نمازخانه باتوتی
• کلیسای سن پیترو
• گالری هنر ملی
• غذاهای بولونیا

۱. میدان ماجوره و میدان دل نتونو

به نظر می‌رسد که هرکسی در بولونیا با دوستان خود در آن ‌واحد در دو میدان چسبیده به هم در قلب شهر دیدار می‌کند. در این محل، گفت‌وگو و خنده‌ی حضار با صدای فواره‌ی آب در چشمه‌ی باشکوه نپتون یا همان دل نتونو به زبان ایتالیایی، آمیخته می‌شود.

این فواره که توسط جیامبولونیا (Giambologna) در قرن شانزدهم ساخته شده، یکی از زیباترین فواره‌های عصر خود است. تقریباً تمام جاذبه‌های مهم شهر در محدوده‌ی پیاده‌ی این محوطه قرار دارند. مهم‌ترین خیابان‌های این شهر که از زیباترین شهرهای ایتالیا است، به‌خصوص خیابان خرید ویا دل ایندیپندنزا (Via dell'Indipendenza) و ویا گالریا (Via Galleria) با بسیاری از عمارت‌های قدیمی اشرافی تنها چند دقیقه با میدان‌های ماجوره و دل نتونو فاصله دارند.

خیابان مسقف و دالان‌دار ویا دل آرکیجیناسیو (Via dell'Archiginnasio) در امتداد کلیسای اعظم سن پترونیوس (San Petronius) کشیده شده است. نمای ناتمام این کلیسا در گوشه‌ای از میدان ماجوره خودنمایی می‌کند. در بخش شمالی، کاخ سابق فرماندار همراه با یک برج به نام توره دل آرنگو (Torre dell'Arengo)، متعلق به سال ۱۲۵۹ میلادی، به چشم می‌خورد. در زیر طاق این برج، می‌توان در یک‌گوشه به‌آرامی نجوا کرد، درحالی‌که در آن‌طرف طاق فردی دیگر به‌خوبی صدای شما را بشنود.

۲. کلیسای سن پترونیوس

وقتی‌که کار ساخت این کلیسای اعظم که یک‌طرف از میدان ماجوره را احاطه کرده، در سال ۱۳۹۰ میلادی آغاز شد، قرار بود حتی بزرگ‌تر از کلیسای سن پتر در واتیکان باشد، اما این اتفاق هرگز میسر شد. درواقع، کلیسای سن پترونیوس هرگز کامل نشد و نمای آن ناتمام باقی ماند. در موزه‌ی کوچکی در پشت کلیسا، می‌توان طرح‌های ارائه‌شده برای نمای کلیسا، به‌خصوص طرح معمار بزرگ آندرئا پالادیو، را تماشا کرد. فضای داخلی کلیسا کامل شده و اغلب از آن به‌عنوان چکیده‌ای از معماری گوتیک در ایتالیا یاد می‌شود؛ به‌علاوه، هر طرف از این کلیسا شبیه به یک کلیسای کوچک است. به هنگام حضور، به خط عجیب‌وغریب کشیده‌شده در کف سالن کلیسا دقت کنید؛ این خط مربوط به یک نصف‌النهار است.

۳. کلیسای سانتو استفانو

درحالی‌که بولونیا هیچ کمبودی از نظر کلیساهای شگفت‌انگیز و سرشار از هنر ندارد، سانتو استفانو قدیمی‌ترین و جذاب‌ترین گزینه‌ی پیش روی شماست. این مجموعه از ۸ ساختمان را می‌توان «مهد ایمان» در بولونیا نامید؛ سانتو استفانو بین قرون دهم تا سیزدهم میلادی به‌منظور دفن اجساد شهدای بولونیا، ویتاله و آگریکولای قدیس، به دست پیروان فرقه سنت بندیکت ساخته شد. کلیسای اصلی به نام «کلیسای صلیب» دارای یک منبر بیرونی قرن دوازدهمی و یک سرداب متعلق به سال ۱۰۱۹ میلادی است.

درب کلیسای سانتو سِپولکرو (Santo Sepolcro) یا مقبره‌ی مقدسِ هشت‌ضلعی به یک حیاط پر از ستون در مجاورت یک صومعه‌ی دوطبقه باز می‌شود. در کلیسای ساده و بی‌آلایش سوم، به دنبال سرستون‌هایی از سبک‌های مختلف جمع‌آوری‌شده از ساختمان‌های دوران روم باستان و بیزانس و همچنین کف‌های موزاییکی قرن ششمی باشید.

۴. برج های کج

شاید برج پیزا شهرت بیشتری داشته باشد، اما بولونیا نیز یک جفت برج دارد که به خاطر شکل باریک آن‌ها، به نظر می‌رسد بیش‌ازاندازه کج شده باشند. آن‌ها معروف‌ترین نمونه‌ها از ۲۰ برج باقی‌مانده از قرن دوازدهم میلادی در بولونیا هستند. برج‌هایی که در آن زمان تعدادشان به عدد ۱۰۰ می‌رسید و آسمان شهر را به تصرف خود درآورده بودند. اگرچه آن‌ها برای دیدبانی و پناه دادن افراد در زمان حمله‌ی دشمن ضروری بودند، اما ارتفاع این برج‌ها نشان از جایگاه خانواده‌های اصیلی داشت که آن‌ها را ساخته بودند. بیش از ۱۳ متر از برج ۴۸ متری گاریسندا (Garisenda) کج است؛ می‌توان از ۴۹۸ پله‌ی درون برج دیلی آزینلی (degli Asinelli) بالا رفت و از نمای شهر بولونیا از بالا لذت برد.

۵. تالار تشریح آرکیجیناسیو

آرکیجیناسیو (Archiginnasio) که زمانی ساختمان اصلی دانشگاه بولونیا بود، حالا خانه‌ی یکی از عجیب‌ترین مکان‌های شهر است. اینجا کلاس درسی است که دانشجوهای رشته‌ی پزشکی در آن با آناتومی بدن از طریق بررسی اجساد تشریح شده آشنا می‌شوند. بااین‌حال، چیزی که این سالن تشریح را شگفت‌انگیز کرده است، نمای داخلی استثنایی به همراه مجسمه‌های عجیب‌وغریب از جنس چوب است. یکی از این مجسمه‌های معروف، تندیسی چوبی از یک مردِ بدون پوست، با عضلات و اسکلت‌بندی با جزئیات دقیق است. این سالن همچنین محل خواندن سرود استابات ماتر یا «مادر ایستاده به سوگ» است و دیوارهای آن با نمادها و نشان‌ها تزئین شده است. دانشگاه بولونیا در قرن یازدهم میلادی تأسیس شد و لقب قدیمی‌ترین دانشگاه جهان غرب را به خود اختصاص داد.

۶. پورتیکو دی سن لوکا

گردشگران بولونیا به‌هیچ‌وجه نمی‌توانند در زیر طاق‌هایی که در بالای بسیاری از خیابان‌های شهر ساخته شده‌اند، قدم نزنند. این طاق‌ها موسوم به پورتیچی (portici)، در فصل گرم تابستان سایه بانی گره‌گشا و در فصل زمستان پناهی برای فرار از باران هستند. به‌علاوه، آن‌ها فضای بیشتری برای فروشگاه‌ها فراهم می‌کنند تا بتوانند کالاهای خود را در زیر طاق‌ها به نمایش بگذارند.

پورتیچی‌ها در قرن یازدهم به‌عنوان سقف‌هایی جلوآمده برای طبقات بالاتر ساختمان‌ها در مرکز شهری پیوسته در حال رشد پدید آمدند و فضای بیشتری برای زندگی و انبار کردن کالاها در بالای مغازه‌ها و همچنین کف خیابان به وجود آوردند. با بزرگ‌تر شدن این سایه‌بان‌ها، آن‌ها نیازمند تیرهایی برای نگهداری بودند و به‌تدریج طاق‌های امروزی شکل گرفتند. طاق‌های جدید در قرن سیزدهم می‌بایست به حدی بلند می‌بودند که یک سوارکار همراه با اسب خود بتواند از زیر آن عبور کند. این قانون منجر به شکل‌گیری طاق‌های باشکوهی شد که امروزه آن‌ها را می‌بینیم.

در سراسر بولونیا در حدود ۴۰ کیلومتر پورتیچی کشیده شده است و طولانی‌ترین آن ۳.۵ کیلومتر طول دارد و به کلیسای مدونا از سن لوکا در بالای تپه ختم می‌شود. این مسیر مسقف عظیم به نام پورتیکو دی سن لوکا (Portico di San Luca)، ۶۶۶ طاق دارد و هرچه بیشتر ارتفاع می‌گیرد، مناظر بیشتری از شهر را به نمایش می‌گذارد. قدم زدن در این مسیر یکی از تفریحات رایگان و محبوب در یکشنبه‌های بولونیا است.

۷. کلیسای سن دومینیک

اگرچه سنت دومینیک (San Domenico) در سال ۱۲۲۱ در صومعه‌ای که خود آن را پایه‌گذاری کرده بود درگذشت، اما کار ساخت کلیسای آن چندین قرن به طول انجامید. سنگ مزار سن دومینیک از جنس مرمر، دلیل کافی برای دیدار از این کلیسا است. این سنگ با جزئیات بسیار دقیق به دست هنرمندان برجسته‌ی آن دوران نظیر میکل آنژ و نیکولا پیزانو حجاری شده است. گنجینه‌ی هنری کلیسا به اینجا ختم نمی‌شود.

سکوی خطابه‌ی چوبی ساخته‌شده به دست استاد منبت‌کاری، فرا دامیانو (fra' Damiano)، از سوی هم‌دوره‌های وی در عصر رنسانس به‌عنوان عجایب هشتم دنیا انتخاب شد. در اولین و دومین شنبه‌ی هرماه، از ساعت ۱۰:۳۰ صبح تا ۳:۳۰ عصر، تورهای بازدید رایگان از این کلیسا، محل برگزاری سرودهای مذهبی، اتاق‌های تفتیش عقاید، اتاق زندگی سن دومینیک و دیگر مکان‌هایی که عموماً به روی مردم باز نیست، برگزار می‌شود.

۸. موزه تمدن باستان شناسی

حتی آن‌هایی که معمولاً علاقه‌ای به موزه‌های آثار قدیمی ندارند نیز از تماشای این گالری فوق‌العاده به‌روز برای نمایش آثار ماقبل تاریخ و بقایای کشف‌شده از تمدن اتروسک در محوطه‌های اطراف و همچنین گنجینه‌های متعلق به تمدن‌های سلت، یونان، مصر و روم باستان لذت خواهند برد. تنها دو موزه‌ی دیگر در ایتالیا وجود دارد که کلکسیون گنجینه‌های مصری آن قابل‌رقابت با این موزه هستند. اینجا یک موزه‌ی شلوغ و آشفته از آثار تاریخی نیست، بلکه موزه‌ای مدرن است که گنجینه‌های آن به بهترین شکل به نمایش درآمده‌اند.

۹. نمازخانه باتوتی

برای یافتن یکی از جواهرات مهجور بولونیا، از پله‌های کلیسای باتوتی (Battuti) بالا رفته و خود را به اتاقی برسانید. اینجا یک نمازخانه‌ی کوچک است که با طرح‌ها، نقاشی‌های سبک باروک و گچ‌بری‌های مطلا تزئین شده است. با نشستن بر روی یکی از صندلی‌های نمازخانه، مانع از خشکی گردنتان، به هنگام نگاه کردن به سقف در بالای سر خود شوید. دورتادور نمازخانه مجموعه‌ای از ۱۵ مجسمه‌ی سفالی به نام «مرگ مریم مقدس» به چشم می‌خورد. این مجسمه‌ها به دست آلفونسو لومباردی در اوایل قرن شانزدهم ساخته شده‌اند. ازآنجایی‌که این نمازخانه از نظر آکوستیکی بسیار عالی است، حتماً حواستان به اعلامیه‌های مربوط به برگزاری برنامه‌های موزیکال در اینجا باشد.

۱۰. کلیسای سن پیترو

کلیسای جامع سن پیترو (San Pietro) از زمان تأسیس خود در سال ۹۱۰ میلادی، دستخوش تغییرات فراوانی شده است؛ برای مثال، پِلِگرینو تیبالدی در سال ۱۵۷۵ یک سکوی خطابه به آن اضافه کرد و رواق اصلی کلیسا در قرن هفدهم به سبک باروک بازطراحی شد. در انتهای راهروی فرعی در سمت چپ، دری وجود دارد که به کلکسیونی از گنجینه‌های هنری وقفشده در قرون مختلف برای استفاده در مراسم مذهبی ختم می‌شود. در این کلکسیون اشیائی متعلق به چندین پاپ و همچنین یک صلیب باشکوهِ وقفی در سال ۱۹۹۶، برای سرودهای دسته‌جمعی، به چشم می‌خورد.

۱۱. گالری هنر ملی

گالری هنر ملی یا پیناکوتِکا ناسیوناله (Pinacoteca Nazionale) یک مأموریت منحصربه‌فرد دارد؛ مراقبت و نمایش آثار هنرمندانی که از قرن سیزدهم تا اوایل قرن نوزدهم در بولونیا و منطقه‌ی امیلیا رومانیا زندگی و کار کرده‌اند. برخی از این آثار داستان مخصوص به خود را دارند و بسیاری از آن‌ها از کلیساهایی جمع‌آوری شده‌اند که بسته شده یا تغییر کاربری داده‌اند. به‌علاوه، شماری از آن‌ها پس از غارت شدن توسط ناپلئون و نمایش در موزه لوور، مجدداً به بولونیا بازگردانده شده‌اند. در کلکسیون‌های این گالری، آثاری از هنرمندان برجسته نظیر رافائل، پروجینو، تینتورتو و دیگر هنرمندان عصر رنسانس به چشم می‌خورد.

۱۲. غذاهای بولونیا

احتمالاً بزرگ‌ترین جاذبه‌ی بولونیا و عامل شهرت این منطقه در سراسر ایتالیا، اهمیت آن به‌عنوان مرکز آشپزی کشور باشد. بولونیا به خاطر تورتلینی، تالیاتله یا رشته‌فرنگی و پاستاهای آن معروف است و غذای کلاسیک آن، تالیاتله آل راگو (tagliatelle al ragu)، در جایی دیگر صرفاً به تالیاتله‌ی بولونیایی شهرت دارد.

گوشت عمل‌آوری‌شده از دیگر تخصص‌های این منطقه است و بولونیا را می‌توان خانه پنیر شگفت‌انگیز پارمیجانو رجیانو (Parmigiano Reggiano) معرفی کرد. راه‌های مختلفی برای تجربه‌ی میراث آشپزی لذیذ بولونیا وجود دارد.

یکی از بهترین مکان‌ها برای این کار، بازارها و اغذیه‌فروشی‌های شهر است. خیابان‌های باریک منطقه‌ی کوادریلاترو (Quadrilatero)، بین میدان ماجوره، خیابان ریزولی، خیابان کاستیلیونه و خیابان فارینی، از زمان روم باستان تا به امروز به شکل یک بازار با مغازه‌های کوچک و دکه‌های سیاری بوده‌اند که انواع غذاها، از سبزیجات گرفته تا پنیر و ماهی و پاستاهای تازه و نان را به فروش می‌رسانند.

فرصت برای یادگیری از سرآشپزان بولونیایی و آشپزان خانگی، از طریق شرکت در کلاس‌های گروهی یا انفرادی برای طبخ یک تورتلینی عالی، زیاد است. دیگر جاذبه‌ی مهیج در بولونیا، پیوستن به یک تور تخصصی غذا با راهنمایی یک محلی عاشق خوراکی است. این تور پیاده‌روی ۳.۵ ساعته شما را به یکی از قدیمی‌ترین بازارهای غذای شهر و شماری از اغذیه‌فروشی‌های سنتی نظیر یک نانوایی، یک شکلات فروشی، یک قصابی، یک پاستا فروشی و یک بستنی‌فروشی می‌برد. می‌توان در تمام مدت این تور، نمونه‌هایی سخاوتمندانه از خوراکی‌های مخصوص بولونیا را به‌طور رایگان امتحان کرد.