تماشای پرندگان نادر در پارک ملی کلادو در هند

پارک ملی کلادو (Keoladeo National Park) یا چشم‌انداز پرندگان بهارات‌پور در میان دو شهر تاریخی و دیدنی‌ کشور هندوستان،‌ یعنی آگرا و جیپور قرار گرفته است.

پارک ملی کلادو

پارک ملی کلادو در بخش شمالی هندوستان و در ایالت راجستان قرار گرفته است. این پارک یک پناهگاه حیات وحش است و عموماً به‌واسطه‌ی تنوع چشمگیر پرندگان حاضر در آن شناخته می‌شود.

اگر قصد دارید از پایتخت هند،‌ یعنی شهر دهلی به سمت پارک ملی کلادو حرکت کنید،‌ خوب است بدانید که باید حدود ۱۹۰ کیلومتر راه را طی کنید.

هزاران گونه نادر و کمیاب جانوری و به‌خصوص پرندگان در این پارک ملی زندگی می‌کنند. حضور این پرندگان باعث شهرت و محبوبیت فراوان پارک ملی کلادو شده و گردشگران زیادی را به سمت خود کشانده است.

این پارک ملی در سال ۱۹۷۱ به عنوان یک منطقه محافظت‌شده معرفی شد. چند سال بعد، یعنی در سال ۱۹۷۵، سازمان یونسکو نیز نام پارک ملی یونسکو را در لیست میراث جهانی ثبت کرد.

حیات وحش در پارک ملی کلادو

پارک ملی کلادو یکی از معروف پناهگاه‌های پرندگان در سراسر قاره آسیا است که حدودا از ۳۸۰ گونه ساکن و مهاجر میزبانی می‌کند. این گونه‌ها شامل گونه‌های عام مانند لک لک و یا حتی گونه‌هایی خاص و نادر مانند مرغ‌های ماهی‌خوار سیبریایی می‌شود.

در زمستان‌ها و در زمان کوچ پرندگان به این پارک،‌ اینجا تبدیل به بهشت دوستداران طبیعت و همچنین کارشناسان و متخصصان پرندگان می‌شود. این حجم از کوچ پرندگان کمیاب تا حدی چشمگیر و زیبا است که برخی از متخصصان آن را اسرارآمیز می‌دانند.

سنت کوچ زمستانی پرندگان به این پارک امری جدید نیست و سابقه آن به چند صد سال پیش باز می‌گردد. در طول زمستان‌،‌ بیش پرندگان زیادی مسیرهایی با هزاران کیلومتر فاصله را از کشورهایی مانند افغانستان، ترکیه، چین و حتی مناطق دوردست سیبری طی می‌کنند و خود را به اینجا می‌رسانند.

این پارک همچنین مکانی بسیار عالی و مناسب برای تماشای انواع پستانداران مانند شغال طلایی، گربه‌های جنگی،‌ کفتار راه راه،‌ گربه ماهیگیر،‌ گوزن سمبر، گراز و یا سیاه کل نیز به‌شمار می‌رود.

پناهگاه پرندگان حدود ۲۵۰ سال پیش احداث شده بود و نام آن‌هم با الهام از معبد کلادو (شیوا) و کلمه غانا (ghana) انتخاب شده که در زبان محلی به معنای «تراکم» است.

این انتخابِ نام به‌نوعی نشانگر ماهیت اصلی این پارک، یعنی ساختار گیاهی و جنگلی است. البته جالب است بدانید که در طول ماه‌های سرد زمستانی، امکان تماشای پایتون‌های هندی غول‌پیکری که خود را به این منطقه می‌رسانند نیز وجود دارد.

همچنین جالب است بدانید که ساختار زمین‌شناختی و شیب‌های طبیعی زمین در این منطقه باعث می‌شود که این پارک برای چندین مرتبه در طول سال شاهد سیلاب‌های مختلف باشد.

سنت شکار در منطقه پارک ملی کلادو

در زمان استعمار هند توسط انگلستان، باغی که امروزه مشاهده می‌کنیم زمین شکار موردعلاقه حاکمان منطقه بود. البته ناگفته نماند که سنت شکار در این منطقه حتی از پیش از سال ۱۷۵۰ نیز وجود داشت.

مراسم‌های سالانه شکار پرندگان عموماً در یادبود و به‌افتخار حکام انگلیسی سازماندهی و اجرا می‌شدند. در سال ۱۹۳۷، بیش از ۶۳۰۰ پرنده تنها در یک روز شکار شده بودند. برخی از این پرندگان جزو گونه‌های نادر و در معرض خطر انقراض شمرده می‌شدند.

حتی پس از استقلال هند و خروج انگلستان از این کشور، پادشاه پیشین منطقه بهارات‌پور تا سال ۱۹۸۲ اجازه‌ی شکار در این منطقه را داشت. ولی از سال ۱۹۸۲، قوانین مربوط به منع هرگونه شکار پرندگان و حیوانات در این پارک وضع شد.

جاذبه‌های نزدیک پارک ملی کلادو

پس از بازدید از این پارک ملی، خوب است گشتی هم در جاذبه‌های اطراف بزنید. نزدیک‌ترین جاذبه‌ها موزه دولتی بهارات‌پور (Bharatpur Government Musuem) است که در آن می‌توانید نگاهی گذرا به شکوه و عظمت گذشته‌ی این کشور داشته باشید.

کاخ بهارات‌پور (Bharatpur Palace) نیز در فاصله بسیارکمی از این موزه قرار گرفته است؛ کاخی که تلفیقی بی‌نظیر از معماری مغول و راجپوب را در آن شاهد خواهید بود.

جاذبه دیگری که توصیه می‌کنیم از آن دیدن کنید، قلعه لوهاگار (Lohagarh Fort) است که علیرغم حملات متعدد توسط انگلیسی‌ها، همچنان سالم باقی مانده است.

جاذبه‌ی بعدی تنها ۳۲ کیلومتر از بهارات‌پور فاصله دارد. کاخ دیگ (Deeg Palace) درواقع یک قلعه بسیار بزرگ و قدرتمند است که درگذشته باغ و ساختمان‌های بسیار زیادی داشت و به‌عنوان تفرجگاه تابستانی حاکمان بهارات‌پور مورداستفاده قرار می‌گرفت.

بازدید از پارک ملی کلادو

پارک ملی کلادو با حدود ۲۹ کیلومترمربع مساحت، پارکی چندان بزرگ شمرده نمی‌شود. بنابراین گشتن در این پارک برای گردشگران چندان دشوار نخواهد بود.

چند مسیر مخصوص برای گردش در این پارک تعریف شده که عبور از آن‌ها دشوار شمرده نمی‌شود. برای تردد در این مسیرها می‌توان از دوچرخه استفاده کرد و یا اینکه حتی با پای پیاده در آن‌ها قدم زد.

بااین‌حال، بهترین راه پیشنهادی، استفاده از تورهای بومی و گردش در پارک به همراه یک راهنما است. برخی از این تورها شما را با استفاده از نوعی کالسکه در پارک می‌گردانند.

راکبان این کالسکه‌ها توسط مدیریت پارک آموزش‌دیده‌اند و از آگاهی کافی از پرندگان و بهترین مناظر برای تماشای آن‌ها برخوردار هستند. گردشگران همچنین می‌توانند با استفاده از قایق در این پارک گردش کنند. استفاده از قایق شاید خاص‌ترین تجربه را برای شما رقم بزند.

تورهای قایقی معمولاً صبح‌های زود و همچنین هنگام غروب برگزار می‌شوند. به‌هرحال یادتان باشد که برای تماشای پرندگان حتماً یک دوربین دوچشمی همراه خود داشته باشید.

آب و هوای پارک ملی کلادو

آب‌وهوا در این منطقه گرم و خشک است. دمای هوا در تابستان‌ها بسیار بالا رفته و آزاردهنده می‌شود. زمستان‌ها نیز هوا سرد است، ولی سرمای زمستانه اینجا به‌اندازه‌ی گرمای هوا در تابستان‌ها اذیت‌کننده نیست.

دمای هوا در بین محدوده ماه‌های فوریه تا ژوئن به‌صورت پیوسته رو به گرما می‌رود. ازنظر میزان بارش سالانه نیز خوب است بدانید که میانگین بارش در این منطقه حدود ۶۶.۴ سانتی‌متر است که در میان کشورهای آسیایی رقمی چشمگیر شمرده می‌شود.

اطلاعات بازدید از پارک ملی کلادو

بازدید از این پارک از ساعت ۷ صبح الی ۵ بعدازظهر مقدور است.

هزینه بازدید از این پارک برای اهالی هند ۲۵ روپیه است،‌ ولی گردشگران خارجی باید مبلغ ۲۰۰ روپیه پرداخت کنند. گردشگران اجازه خواهند داشت تا با وسایل نقلیه شخصی خود تا ۱.۷ کیلومتر وارد فضای پارک شوند، ولی ادامه‌ی مسیر تنها به‌صورت پیاده و یا با استفاده از وسایل تعبیه شده توسط مدیریت پارک مقدور خواهد بود.

هزینه ورود هر خودرو نیز مبلغ ۵۰ روپیه است. اگر دوست دارید یک دوربین فیلم‌برداری همراه خود به داخل این پارک بیاورید،‌ باید هزینه‌ی آن -که مبلغ ۲۰۰ روپیه است- را نیز بپردازید!