سینمای سوئیس را با این فیلم ها بشناسید

علی رغم آن که صنعت سینمای سوئیس چندان شناخته شده نیست، آثار خوب و با ارزشی در دنیای فیلم این کشور به چشم می خورد. تماشای این ۸ فیلم سوئیسی شما را با هنر و فرهنگ سوئیس بیشتر آشنا خواهد کرد.

اگر از شما بخواهند چند فیلم فرانسوی نام ببرید؛ قطعا لیست بلندبالایی را تنها در چند دقیقه، حتی بدون نیاز به جستجو، آماده خواهید کرد، اما اگر همین درخواست را درباره‌‌ی فیلم‌های سوئیسی از شما داشته باشند، احتمالا چیزی به ذهنتان نمی‌رسد و در نهایت به کمک جستجوی گوگل به‌نتیجه خواهید رسید.

دلیل کمتر دیده شدن آثار سوئیسی در سینمای جهان هرچه باشد، از ارزش آن کم نمی‌کند و نباید منکر این باشیم که کشور سوئیس برجسته‌ترین آثار سینمایی را در خود جای داده است.

اگر با تور سوئیس ایوار عازم این کشور هستید، پیش از سفرتان این فیلم‌ها را تماشا کنید.

بافنده

فیلم سینمایی بافنده در سال ۱۹۷۷ به کارگردانی کلود گورِتا ساخته و اکران شد. داستان این فیلم بر اساس رمانی به قلم پاسکال لِنی به نام La Dentelliére یا همان بافنده است. فیلم بافنده نقطه‌ی آغازی برای فعالیت‌های حرفه‌ای ایزابل هوپِرت، بازیگر محبوب فرانسوی، بود.

الیرابت هوپِرت در این فیلم نقش یک کارآموز آرایشگری را ایفا می‌کند که با اولین عشق زندگی‌اش روبه‌رو می‌شود؛ یک مرد روشنفکر و میان‌سال به‌نام فرانسوا با بازی ایوز بِنِتون، بازیگر محبوب سینمای فرانسه.

این زوج در ابتدا روزهای خوشی را باهم سپری می‌کنند، اما اختلاف‌های فرهنگی و طرز تفکر متفاوت در نهایت عشق آن‌ها را با مشکلات متعددی روبه‌رو می‌کند و یک قصه‌ی عاشقانه به داستانی تلخ تبدیل می‌شود. فیلم بافنده همچنین تصویرگر تعصبات طبقاتی است.

یونس که در سال ۲۰۰۰ بیست‌و‌پنج ساله می‌شود

این فیلم ساخته‌ی آلن تانِر، کارگردان سوئیسی، است که عمدتا در ژنو فیلم‌برداری شد. فیلم سینمایی یونس (جونا) که در سال ۲۰۰۰ بیست‌وپنج ساله می‌شود، فضای سیاسی پیرامون اعتباصات وایلدکَت که در ماه می ۱۹۶۸ در فرانسه رخ داد و تاثیرات آن بر ۸ شخصیت متفاوت را به تصویر می‌کشد.

این فیلم بر روی شخصیت‌های حاشیه‌ای تمرکز دارد. هرکدام از این افراد که بین انقلاب و حس بی‌تفاوتی گرفتار شده‌اند، تلاش می‌کنند یک زندگی آرمانی برای خود بسازند. زمان‌بندی بدون نقص به‌همراه اجراهای مسحورکننده‌ی بازیگران از ویژگی‌های این فیلم سینمایی هستند.

آلن تانِر یکی از شخصیت‌های کلیدی توسعه و محبوبیت سینمای نوین سوئیس در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی و اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی بود. فیلم یونس آنگونه که باید مورد توجه قرار نگرفت، اما می‌توان گفت یک شاهکار سینمایی است.

سازندگان سوئیس

سازندگان سوئیس (The Swissmakers) یکی از موفق‌ترین فیلم‌های تجاری سوئیس در بازار داخلی است. این فیلم به بیان مشکلات و دغدغه‌های خارجی‌ها و مهاجرانی می‌پردازد که در تلاش هستند تابعیت سوئیس را دربافت کنند.

این اثر رولف لیسی، کارگردان سوئیسی، یک نمایش فوق‌العاده از فرهنگ ملی کشور سوئیس است. او در این فیلم نگاهی به سیستم اداری و جامعه‌ی سوئیس دارد که در بعضی مواقع می‌تواند کارد را به استخوان آدم برساند؛ به‌خصوص زمانی‌که صحبت از مهمان‌نوازی این کشور به میان می‌آید.

ترکیب کمدی موقعیت یا سیت‌کام و شخصیت‌های متعدد بومیِ سوئیس این فیلم را به یک اثر جذاب برای افرادی تبدیل کرده است که می‌خواهند بیشتر درباره‌ی این مردم برون‌گرا بدانند.

گریزهای کوچک

گریزهای کوچک (Les Petites Fugues) یکی از کمدی‌های معروف کشور سوئیس و ساخت ایوز یِرسین است. این فیلم تعادل زیبایی از احساسات خوب و شاد را در قالب یک جریان غم‌انگیز بیان می‌کند.

گریزهای کوچک، داستان زندگی یک کارگر پیر مزرعه به نام پایپ با بازی میشل رابین است. پایپ بعد از ۶۵ سال زندگی و کارگری بازنشسته می‌شود. او تصمیم می‌گیرد یک موتورسیکلت بخرد و به مناطق روستایی سوئیس سفر کند.

علی‌رغم آنکه پایپ همیشه به‌دنبال این زندگی و آزادی بود، به‌تدریج با مشکلات جدیدی روبه‌رو شد که سبک زندگی جدید برایش به‌همراه داشت. به‌نظر می‌رسید زندگی جدید پایپ بیشتر از آن‌که مشکلاتش را حل کند، مشکلات تازه برایش به‌وجود آورده بود.

این فیلم بیننده را در هر لحظه از سفر پایپ همراهی می‌کند. می‌توان گفت بیشتر از آن‌که سفری برای این خانه‌به‌دوش پیر باشد، یک ماجراجویی برای بیننده است. یک فیلم خنده‌دار، دوست‌داشتنی و خوش‌بینانه که نگاهی دلگرم‌کننده به تلاش یک فرد مسن برای بازیافتن جوانی از دست رفته‌اش دارد.

قایق پر است

قایق پر است، نام فیلمی به کارگردانی مارکوس ایمهوف و محصول سال ۱۹۸۱ است. این فیلم داستان پناهجویان جنگ جهانی دوم را بازگو می‌کند که به سوئیس پناه می‌برند و فصل جذابی از تاریخ این کشور را به‌تصویر می‌کشد. نام این فیلم از عبارتی گرفته شده است که مقامات سوئیسی برای ممانعت از ورود پناهجویان به این کشور در زمان جنگ استفاده می‌کردند.

یک اثر با نگاهی قابل تامل به درک و آگاهی مردم سوئیس از کشورشان؛ این فیلم رویکردی مشابه فیلم سازندگان سوئیس دارد و انحصارطلبی سوئیس و افسانه‌ی بی‌گناهی این کشور در زمان جنگ را بیان می‌کند.

سفر امید

سفر امید، در سال ۱۹۹۰ ساخته شد. این فیلم یکی از دو فیلم سوئیسی است که برنده‌ی اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان شد. سفر امید ماجرای یک خانواده‌ی ترک را بیان می‌کند که قصد دارند به‌صورت غیرقانونی به سوئیس مهاجرت کنند تا زندگی بهتری برای خود بسازند؛‌ یک سفر طولانی در میان کوه‌های سپیدپوش آلپ.

این فیلم برروی حد و مرزهای فرهنگی و روش‌هایی که مردم برای عبور از آن‌ها به‌کار می‌برند، تمرکز دارد. کوهستان‌های سوئیس که به زیبایی تصویربرداری شده‌اند، خود یکی از شخصیت‌های اصلی این فیلم به‌شمار می‌روند. منظره‌ی زیبای کوهستان به‌ندرت در فیلمی به این زیبایی به‌تصویر کشیده شده است.

عکاس جنگ

کشورهای اروپایی که دارای بودجه‌ی محدودی در صنعت فیلم‌سازی هستند، اغلب مستندسازهای بااراده و با استعدادی دارند. به‌نظر می‌رسد با وجود محدودیت‌های مالی و فنی، تحقیق و جمع‌آوری مستندات ارزان‌تر و به‌صرفه‌تر باشد. به‌خصوص زمانی‌که با کنار هم قرار دادن این مستندات می‌توانند آثار بسیار خوبی تولید کنند.

عکاس جنگ محصول سال ۲۰۰۱ یکی از نمونه‌های بارز این مستندات است. این فیلم به کارگردانی کریستین فری ساخته شده است و برروی زندگی و کار جیمز نَچوی، عکاس معروف جنگ، تمرکز دارد. این فیلم همچنین دامنه‌ی گسترده‌ای از حرفه‌ی خبرنگاری جنگ و مسائل روانشناختی پیرامون آن را بررسی می‌کند. عکاس جنگ به یک حقیقت می‌پردازد؛ یک خبرنگار جنگ تا چه اندازه می‌تواند شاهد حوادث و ویرانی‌های یک جنگ و ثبت آن‌ها باشد؟

ویتوس

فیلم سینمایی ویتوس محصول سال ۲۰۰۶، داستان زندگی تئو جورجیو، اعجوبه‌ی پیانو است. داستان فیلم درباره‌ی مشکلات و فشارهایی است که یک پسر ۱۲ ساله و نوازنده‌ی قهار پیانو پشت‌سر می‌گذارد.

 ویتوس یکی از آثار فراید اِم میوئر، کارگردان پیشکسوت سوئیسی، است. او در آثارش بیشتر از آن‌که به‌دنبال تجزیه و تحلیل باشد به‌دنبال سرگرم‌ کردن مخاطب است. این فیلم مخاطب را به‌دنبال کردن ادامه‌ی داستان ترغیب می‌کند. ویتوس یک فیلم نشاط‌آور و احساسی است. البته ممکن است برخی با تماشای این فیلم بیش از حد احساساتی شوند.