داستان میدان پیروزی سن پترزبورگ چیست؟

پس از پیروزی شوروی در جنگ کبیر میهنی، میدان پیروزی به عنوان یادبود این رویداد در سن پترزبورگ و در نزدیکی فرودگاه پولکووو (Pulkovo) ساخته شد.

پلوشچاد پوبیدی (Ploshchad Pobedy) یا میدان پیروزی در بخش جنوبی و از مکان‌های دیدنی شهر سن پترزبورگ به‌عنوان دروازه‌ای برای ورود به این شهر شناخته می‌شود. در این میدان است که بزرگراه‌هایی از کیف (Kiev) و مسکو به سمت سن‌پترزبورگ به یکدیگر می‌رسند. بزرگراهی که از کیِف به سمت سن‌پترزبورگ می‌آید همان جاده‌ی اصلی فرودگاه پولکووو (Pulkovo) به سمت مرکز شهر است. در گذشته این مکان به عنوان سریدنیایا روگاتکا (Srednyaya Rogatka) به معنای پاسگاه میانی شناخته می‌شد زیرا در قرن هجدهم سه پاسگاه در این نقطه وجود داشتند که با موانعی جاده را می‌بستند.

تاریخچه میدان پیروزی

تا اواسط قرن بیستم، میدان پیروزی بسیار فراتر از محدوده‌ی شهر سن‌پترزبورگ بود. در حقیقت، از سال ۱۷۱۴ این مکان یک کاخ مسافرتی بود که توسط خانواده‌ی سلطنتی روسیه در سفرشان به تزارسکوی سِلو (Tsarskoye Selo) مورد استفاده قرار می‌گرفت. در دوران سلطنت ملکه الیزابت به جای این کاخ چوبی یک بنای سنگی ساخته شد. این بنا را معمار برجسته‌ی سبک روکوکو، فرانچسکو بارتولومئو راسترِلی (Francesco Bartolomeo Rastrelli) طراحی کرد. ساخت بنا هم به دست او انجام شد. این قصر بعدها به عنوان اداره‌ی پست و مسافرخانه مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت در سال ۱۸۵۰ به یک کارخانه‌ی چاپ و رنگ تبدیل شد.

در طول جنگ جهانی دوم، میدان پیروزی در محاصره‌ی لِنینگارد (Siege of Leningard) درست پشت خط مقدم بود. به‌علاوه، به‌عنوان محلی برای یگان توپخانه و سایر امور دفاعی مورد استفاده قرار می‌گرفت. دومین دوره‌ی زندگیِ این میدان در سال ۱۹۴۵ آغاز شد؛ زمانی‌که طاق چوبیِ پیروزی برای خوش‌آمدگویی به سربازانی که از جنگ برمی‌گشتند ساخته شد.

در سال ۱۹۷۱، کاخِ راسترِلی (Rastrelli) که با تغییرات زیادی مواجه شده بود، این‌بار به‌طور کامل تخریب شد تا ساخت‌وساز بنای یادبودِ بزرگ میدان، به یاد مدافعان قهرمان لنینگارد آغاز شود. این بنای یادبود رو به ارتفاعات پولووکو قرار گرفته است. این ارتفاعات مجموعه‌ای از تپه‌ها به سمت جنوب شهر هستند. در دوران محاصره‌ی لنینگارد نیروهای آلمانی تا زمان شکسته‌شدن محاصره در ژانویه‌ی سال ۱۹۴۱ در این تپه‌ها باقی ماندند. در مرکز این بنای یادبود یک ستون هرمی به ارتفاع ۴۸ متر وجود دارد. در مقابل این ستون یک دایره‌ی سنگیِ شکسته با مجسمه‌های برنزی شهروندانی دیده می‌شود که در دفاع از شهر نقش داشتند. بر روی دیوارهای این بنای یادبود اسامیِ ۶۵۰ نفر از قهرمانان اتحاد شوروی که در طول نبرد لنینگارد این عنوان را از آن خود کردند، حک شده است.

در زیر این بنای یادبود یک موزه قرار گرفته است که ۹۰۰ صفحه‌ی برنزیِ نشان‌دهنده‌ی وقایع این نبرد تاریخی را به‌ نمایش می‌گذارد. در این موزه همچنین می‌توانید نقشه‌ی استراتژیکِ دفاعیِ لنینگارد و یک تابوت سنگی را ببینید که آثاری قدیمی از این نبرد را در خود جای داده است. این لوازم قدیمی شامل یک تکه نان از دوران محاصره، یک چراغ نفتی، بدنه‌ی فشنگ، یک کارت کومسومول (Komsomol) هستند که توسط تیر سوراخ شده است. افتتاحیه‌ی این بنای یادبود در ۹ مِی ۱۹۷۵، در ۳۰ امین سالگرد روز پیروزی در نبرد کبیر میهنی برگزار شد.

به‌منظور حفظ تقارن دایره‌ایِ این میدان، ۲ برج ۲۲ طبقه‌ای در گوشه‌های شمالیِ میدان پیروزی، در سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ ساخته شد. در غرب و شرق این میدان، هتل پولکووسکایا (Pulkovskaya) یا پارک این پولکووسکایای امروزی (Inn Pulkovskaya) و موسسه‌ی الکترواستاندارد (Electrostandard)، دو پروژه‌ی نسبتا مدرنِ مربوط به فنلاند و شوروی بودند که به‌ترتیب در سال‌های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۳ به‌ اتمام رسیدند. امروزه میدان پیروزی درحالی‌که تاریخ غم‌انگیز این شهر را برای گردشگران بازگو می‌کند، به آن‌ها خوش‌آمد می‌گوید.