از کلیسای جامع برلین چه می دانید؟

کلیسای جامع برلین با قرارگیری در قلب این شهر در جزیره ی موزه، یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری برلین به شمار می آید. این کلیسا تاریخی پرفرازونشیب را پشت سر گذاشته است.

کلیسای جامع برلین، به‌مانند بسیاری از خانه‌های مقدس شاخص و شگفت‌انگیز، بسیاری از مرزها و محدودیت‌ها را پشت سر گذاشته است. افراد مذهبی همراه با زیبا پرستان برای تماشای زیبایی وصف‌ناپذیر راهی کلیسای برلین، این کلیسای عظیم و دانشگاهی در منطقه‌ی هاپشتات (Hauptstadt) می‌شوند.

کلیسای برلین در قلب شهر و جزیره‌ی موزه، موسوم به میت، واقع شده و فاصله‌ی بسیار اندکی تا دیگر جاذبه‌های مهم آلمان دارد؛ این کلیسا حالا بخشی جدایی‌ناپذیر از بافت اصلیِ ترکیب بصری برلین است. معدود جلوه‌های معماری قادرند تا شخصیت این شهر را به تصویر بکشند و کلیسای برلین دقیقاً یکی از آن‌ها است. این کلیسای جامع به‌عنوان یک کلیسای پروتستان، محل گردهمایی انجمن اوبرپفار (Oberpfarr) و کلیسای برلین است که بخشی از کلیسای پروتستانِ برلین-براندنبورگ-زیلیزیان در لوزاتیای علیا (Upper Lusatia) محسوب می‌شود. نکته‌ی شگفت‌انگیز در مورد کلیسای جامع برلین این است که اینجا هرگز نقش سنتی یک کلیسا در جهان را ایفا نکرده است.

تاریخچه کلیسا

قدمت این کلیسا به اواسط قرن چهاردهم و زمانی بازمی‌گردد که فردریک دوم از براندنبورگ (Brandenburg)، ملقب به دندان‌آهنی، اقامتگاه خود را به جایی که امروز به جزیره‌ی موزه معروف است انتقال می‌دهد. او با خود یک کلیسا هم به این منطقه می‌آورد. فردریک پس از سفر به رم، با معرفی این کلیسا به‌عنوان کلیسای اعظم، به آن برتری می‌بخشد. او سپس به اسقف دستور می‌دهد تا این کلیسا را وقف سنت اِلمو (Saint Elmo)، یک قدیس مسیحی، کند و سرانجام اینجا تبدیل به یک دانشگاه قوانین کلیسایی می‌شود.

کلیسای برلین با سبک معماری نئورنسانس از قرون وسطی به بعد شاهد چندین مرحله از نوسازی در معماری و اصلاحات مذهبی بوده است. کلیسا در سال ۱۵۳۹ برای پیروی از شعبه‌ی لوتران، وابسته به مارتین لوتر، اصلاح می‌شود. سپس فردریک کبیر دستور بازسازی بنا با یک ساختار جدید از سبک باروک را می‌دهد که بین ۱۷۴۷ تا ۱۷۵۰ به طول می‌انجامد. در این دوران تابوت‌ها به‌دقت از سرداب کلیسا خارج شده و ظاهر قدیمی و متروکه‌ی کلیسا تخریب می‌شود.

این کلیسای نئوکلاسیکِ مرمت‌شده، دوباره توسط کارل فردریش شینکل (Karl Friedrich Schinkel)، بین سال‌های ۱۸۲۰ تا ۱۸۲۲ طراحی و ساخته می‌شود. پس از بازسازی‌های بیشتر، به دستور قیصر ویلهم دوم (Kaiser Wilhelm II)، در سال ۱۹۰۵ کلیسایی که امروز شاهد آن هستیم تکمیل می‌شود. کلیسای جامع برلین بارها مورد حملات نیروهای متفقین در خلال جنگ جهانی دوم قرار می‌گیرد. ازآنجایی‌که کلیسا پس از جنگ در بخش آلمان شرقی قرار می‌گیرد، مراحل بازسازی آن به بعد از سال ۱۹۷۵ موکول می‌شود و درنتیجه چیزی که امروز در مقابل ما ایستاده، حاصل زحمات آن دوران است.

نمای داخلی کلیسا

این بنای شگفت‌انگیز همچنان کاربرد مذهبی خود را حفظ کرده و بازدیدکنندگان می‌توانند بر روی نیمکت‌های کلیسا نشسته و شاهد اجرای مراسم باشند. می‌توان نگاهی هم به جزئیات این کلیسا نظیر سکوی خطابه‌ی آن انداخت که با دقت و زحمت فراوان حجاری شده است. اتاق مخصوص مراسم غسل تعمید و ازدواج، پلکان شاهنشاهی، محراب طلایی و ساز ارغنون غول‌آسا با بیش از ۷۰۰۰ لوله‌ی آن از دیگر جاذبه‌های این کلیسا هستند. سرداب هوهنزولرن (Hohenzollern) در پایین کلیسا محل دفن تقریباً ۱۰۰ تابوت متعلق به اوایل قرن هفدهم است. گردشگران می‌توانند با پرداخت مبالغی ناچیز از کلیسا و موزه‌ی آن دیدن کنند.

نمای داخلی کلیسای جامع برلین باشکوه است و علاقه‌ی قیصر ویلهلم دوم به خودنمایی و فخرفروشی را نشان می‌دهد. ستون‌های مرمری و تزئینات طلایی به‌وفور در همه‌جا دیده می‌شود. یکی از حیرت‌انگیزترین جاذبه‌های این کلیسا، ساز ارغنون آن با ۷۰۰۰ لوله و متعلق به سال ۱۹۰۵ است.

صدر کلیسا دارای ۳ پنجره با شیشه‌های رنگی است که توسط آنتون وُن ورنر (Anton von Werner) ساخته شده‌اند و تولد، به صلیب کشیدن و رستاخیز مسیح را به تصویر می‌کشند. محراب اصلی کلیسا توسط فردریش آگوست اشتولر (Friedrich August Stüler) برای اسقف‌های قبلی کلیسا ساخته شد و از جنس مرمر سفید و عقیق زرد است. سکوی خطابه‌ی کلیسا از جنس چوب بلوط با دست حجاری شده و کار آتو راشدورف (Otto Raschdorff)، پسر معمار کلیسا، است.

در زیر ساز ارغنون، یک تابوت سنگی حجاری شده برای فردریک ویلیام (Frederick William)، حاکم براندنبورگ و پروسیا، قرار دارد. در طرف مقابل ساز، می‌توان چندین تابوت سنگی دیگر برای شاه فردریک اول را مشاهده کرد. در مجاورت این ساز، اتاق مخصوص مراسم ازدواج و غسل تعمید قرار دارد.

گنبد شگفت‌انگیز کلیسا که ارتفاع آن به ۹۸ متر می‌رسد، با موزاییک‌های ساخت آنتون وُن ورنر تزئین شده است. برای داشتن دیدی کلی از نمای داخلی کلیسا، قدم به پلکان شاهنشاهی گذاشته و با بالا رفتن از ۲۶۷ پله، تمام فضای تالار را درست از زیر گنبد تماشا کنید. در این مسیر، گذر شما به موزه‌ی کلیسا نیز می‌افتد؛ جایی که در آن انبوهی از نمونه‌های کوچک از کلیسا، تزئینات، عکس‌های تاریخی از آن و اطلاعاتی در مورد تاریخچه‌ی این مکان مذهبی به نمایش درآمده است.

سرداب کلیسا

به‌طور دقیق ۹۴ تابوت چوبی و سنگیِ متعلق به پادشاهان در این کلیسا وجود دارد. برخی از آن‌ها در محوطه‌ی اصلی کلیسا قرار دارند. از میان این تابوت‌ها می‌توان به تابوت یوهان سیتسِرو (Johann Cicero)، حاکم براندنبورگ، به‌عنوان قدیمی‌ترین مقبره‌ی کلیسا، متعلق به سال ۱۵۳۰، اشاره کرد. دیگر اعضای خاندان هوهنزولرن نیز در سردابی به همین نام در طبقه‌ی زیرزمین دفن شده‌اند.

پشت بام کلیسا

رفتن به بالای گنبد کلیسا و تماشای مناظری ابدی از جزیره‌ی موزه، کنیسه‌ی برلین، میدان ژِندارمن‌مارکت (Gendarmenmarkt) و پارلمان آلمان نیز ارزشش را دارد. عکاسان عاشق نماها و منظره‌هایی متفاوت از این بالا خواهند شد. بااین‌حال به خاطر داشته باشید که آخرین بخش از پشت‌بام کلیسا بسیار باریک است و گاهی حتی از آن به‌عنوان مسیر گربه‌رو یاد می‌شود.