درباره زیباترین ساختمان های هاوانا بیشتر بدانید

هاوانا با میزبانی از سبک‌های مختلف معماری، مقصدی محبوب برای علاقه‌مندان به این رشته از سراسر جهان است. این آثار معماری باشکوه عمدتاً به نیمه‌ی اول قرن بیستم تعلق دارند. اگر شما هم قصد سفر به کوبا را دارید در ادامه این مقاله با ما همراه باشید.

وقتی‌که کوبا، اندکی پس از تبدیل شدن به یک کشور، استقلال خود از اسپانیا را به دست آورد، آماده‌ی بازسازی به‌عنوان کشوری مدرن شد. ساختمان‌های باشکوه در دهه‌های اول قرن بیستم در هاوانا سر از زمین برآوردند و خانه‌ی ادارات دموکراتیک جدید، مراکز تجاری موفق، خانواده‌ها و اماکن تفریحی شدند. این ساختمان‌ها علاوه بر نقش کاربردی خود، حامل پیامی به دنیا در مورد موفقیت و خوشبختی کوبا به‌عنوان ملتی مستقل بودند. بسیاری از آن‌ها تا همین امروز نیز زیباترین ساختمان‌ها در چشم‌انداز معماری هاوانا هستند.

ساختمان کاپیتول

این ساختمان زیبای سبک نئوکلاسیک که یکی از مکان‌های دیدنی در کوبا است در سال ۱۹۲۹ به دست معماران کوبایی، اِوِلیو گوانتس (Evelio Govantes) و فلیکس کاباراکوس (Felix Cabarrocas)، ساخته شد و تا انقلاب ۱۹۵۹ و تغییر حاکمیت محل استقرار دولت کوبا بود.

ساختمان کاپیتول نیز به‌مانند نمونه‌ی مشابه آن در واشنگتن، دارای گنبدی است که تا دهه‌ی ۱۹۵۰ و زمان ساخت میدان انقلاب، بلندترین نقطه در هاوانا محسوب می‌شد. مجسمه‌ی درون ساختمان که نمادی از شورش‌های مردمی است، بیش از ۱۷ متر طول داشته و در زیر گنبد بنا قرار دارد. این مجسمه سومین مجسمه‌ی درون‌ساختمانی دنیا محسوب می‌شود. در پایین مجسمه یک الماس ۲۵ قیراطی کیلومتر صفر کوبا را نمایش می‌دهد.

هر چه از این نقطه‌ی مرکزی به جوانب ساختمان نزدیک‌تر می‌شویم، به تالارهایی می‌رسیم که با اتاق‌هایی نیم‌دایره‌ای شکل در اطراف بنا به یکدیگر متصل شده‌اند.

لامپ‌های طلاکاری شده، کف‌های مرمری، مجسمه‌ی ساخته‌شده توسط آنجلو زانلی (Angelo Zanelli) و باغ‌های طراحی‌شده توسط ژان کلود نیکولاس فورِستیه (Jean-Claude Nicolas Forestier)، خالق باغ‌های مارس در پایین برج ایفل، تزئینات و دکوراسیون موجود در بنا را تشکیل می‌دهند.

ساختمان باکاردی

ساختمان باکاردی (Bacardi) یکی از زیباترین بناهای سبک آرت دکو، نه‌تنها در کوبا بلکه در تمام آمریکای لاتین، است. از میان بسیاری از بناهای سبک آرت دکو در هاوانا، این ساختمان تنها گزینه‌ای است که در آن ظاهر واضح و رنگارنگ معماری آرت دکو دیده می‌شود. نما، کف و فضای داخلی ساختمان با سنگ مرمر و گرانیت پوشیده شده است و بر اساس گزارش‌ها، این سنگ‌ها از حداقل ۷ کشور اروپایی نظیر آلمان، سوئد، نروژ، ایتالیا، فرانسه، بلژیک و مجارستان به کوبا صادر شده‌اند.

وقتی‌که این ساختمان ۱۲ طبقه در سال ۱۹۳۰ افتتاح شد، بلندترین ساختمان کوبا به شمار می‌رفت. باکاردی اساساً به‌عنوان مقر شرکت نوشیدنی‌های باکاردی ساخته شده بود و امروزه یک ساختمان اداری برای میزبانی از شرکت‌های خارجی و کوبایی محسوب می‌شود.

سالن تئاتر هاوانا

سالن تئاتر هاوانا، مکانی که باراک اوباما رئیس‌جمهور وقت آمریکا در دیدار تاریخی خود از هاوانا در سال ۲۰۱۶ به ایراد سخنرانی در آن پرداخت، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی و هنری کوبا، قدمتی تاریخی دارد. این بنای سبک نئوباروک که توسط معمار بلژیکی، پل بِلو (Paul Belau)، طراحی شده، در سال ۱۹۱۵ افتتاح شد. نمای باشکوه این بنا با ۴ مجسمه به‌عنوان نمادی از آموزش، موسیقی، درام و نیکوکاری به دست جوزپه مورِتی (Giuseppe Moretti) ساخته شده است. این سالن تئاتر تا سال ۱۹۶۴ مرکز باله‌ی ملی کوبا و فستیوال مجلل باله‌ی بین‌المللی هاوانا و همچنین مقر خانه‌ی اپرای کوبا بود.

موزه انقلاب

این ساختمان که حالا خانه‌ی موزه‌ انقلاب کوبا محسوب می‌شود، در سال ۱۹۲۰ به‌عنوان کاخ ریاست جمهوری افتتاح شد و به‌عنوان جواهری در چشم‌انداز معماری هاوانا در شهر درخشید. این بنای باشکوه توسط رودولفو ماروری (Rodolfo Maruri) از کوبا و پل بلو از بلژیک طراحی شد و شرکتی آمریکایی کار ساخت آن را بر عهده گرفت.

گنبد موجود بر فراز ساختمان با کاشی‌های رنگارنگِ زیبا پوشیده شده و بسیار خیره‌کننده است؛ اما درون بنا جایی است که زیبایی واقعی به چشم می‌خورد. کف‌ها و پلکان ساختمان از مرمر سفید ساخته شده و دکوراسیون داخلی آن را شرکت تیفانی اند کو (Tiffany & Co) در نیویورک عهده‌دار شده است. تالار موسوم به «تالار آینه» شبیه به تالاری مشابه با همین نام در کاخ ورسای در پاریس است. اینجا تالاری بود که در آن مراسم تحلیف روسای جمهوری جدید کوبا انجام می‌گرفت و میهمانان خارجی و سفرای جدید کشورها در آن به ملاقات رئیس‌جمهور می‌آمدند. تالار طلایی در این بنا نقش یک سالن غذاخوری برای شام‌های رسمی را ایفا می‌کرد.

موزه ملی هنرهای زیبا

این ساختمان اساساً خانه‌ی اتریشی‌های هاوانا بود و یک کلوپ اجتماعی و سازمانی خیریه برای جامعه‌ی اتریشی‌های ساکن اسپانیا و خانواده‌های آن‌ها در پایتخت کوبا به شمار می‌رفت. این بنای زیبا که در سال ۱۹۲۷ افتتاح شد، ترکیبی از معماری سبک باروک اسپانیایی و سبک پلاترسک (Plateresque) است. ساختمان به دنبال انتقال پیامی از شکوه و ظرافت می‌گردد. یکی از ویژگی‌های بارز این ساختمان، پلکانی مجلل است که به نورگیری با همان اندازه جلال و شکوه با شیشه‌هایی رنگی ختم می‌شود و در آن لحظه‌ی ورود کشتی‌های کریستف کلمب به قاره‌ی آمریکا به تصویر کشیده شده است.

در ساخت این بنای باشکوه به رهبری معمار کوبایی، مانوئل دل بوستو (Manuel del Busto)، از جدیدترین تکنیک‌های معماری زمان خود استفاده شده است. مصالح گران‌قیمت نظیر مرمر از ایتالیا، اسپانیا و آمریکا وارد شده‌اند و چوب درخت ماهون کوبایی و سَرو در ساخت مصنوعات چوبی دیده می‌شود.

این ساختمان پس از یک بازسازی به دست معمار کوبایی، خوزه رامون لینارس فرارا (Jose Ramon Linares Ferrara)، بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱، به‌عنوان کلکسیون هنر بین‌الملل در موزه‌ی ملی هنرهای زیبا بازگشایی شد.

خانه دوستی

این عمارت که به‌عنوان زیباترین ساختمان کوبا در زمان افتتاح آن در سال ۱۹۲۶ شناخته می‌شد، اساساً توسط زمین‌دار مشهور، پدرو بارو (Pedro Baro)، برای همسر جدیدش کاتالینا لاسا (Catalina Lasa) ساخته شده بود. کاتالینا زنی زیبا بود که توجهی به قوانین رایج و قضاوت‌های مردم نداشت و پس از رها کردن همسر اول خود با بارو ازدواج کرد. مجسمه‌ها، سنگ‌های مرمر، ماسه‌های آورده‌شده از رود نیل و باغ موجود در این عمارت با یک قلمه گل رز به نام همسر بارو، تنها بخشی از زیبایی‌های شگفت‌انگیز در این خانه هستند. اگر در هنگام سفر به هاوانا از پارک جان لنون دیدار کردید، حتماً به خانه‌ دوستی (Casa de la Amistad) هم سری بزنید.

موزه هنرهای تزئینی

خانه‌ی سابق خاندان ثروتمند کوبایی و موزه‌ی کنونی هنرهای تزئینی، عمارتی زیبا با سبک نئوکلاسیک است که به دست معماران فرانسوی، پی ویراد (P. Virad) و ام دِستوک (M. Destuque)، طراحی شده است. این ساختمان که بین سال‌های ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۷ ساخته شده، در منطقه‌ی وِدادو (Vedado) قرار دارد. ودادو در آن زمان جدیدترین بخش شهر به شمار می‌رفت.

به‌محض ورود به ساختمان، به‌سادگی می‌توان گفت که اینجا خانه‌ای معمولی نیست و تمامی جزئیات آن با نهایت دقت طراحی شده‌ است. دو باغ که هرکدام در طرفین ساختمان قرار دارند، مجسمه‌هایی زیبا با سبک‌های مختلف را به نمایش می‌گذارند؛ باغ سمت راستی، موسوم به باغ چهارفصل، میزبان ۴ مجسمه مرمری متعلق به قرن نوزدهم است که هرکدام از آن‌ها بهار، تابستان، پاییز و زمستان را به تصویر می‌کشند؛ در حالی‌که باغ سمت چپ، موسوم به باغ شب، با مجسمه‌هایی به سبک روکوکو و نئوکلاسیک تزئین شده است.

درون عمارت، اتاق‌های متفاوتی با سبک‌های مختلف معماری از فرانسه، ایتالیا و آسیا به چشم می‌خورد. وسایل قدیمی زیبا از جنس نقره، سرامیک، چوب درخت آبنوس، عاج فیل، سنگ لاجورد و مروارید ساخته شده‌اند و در تمامی اتاق‌ها و حتی سرویس‌های بهداشتی دیده می‌شوند.

در کلکسیون موزه آثاری از طراحان مشهوری چون لوئیس کامفورت تیفانی، اِمیل گاله، رِنه لالیک و دیمیتری کیپاروس به چشم می‌خورد.