پیاده گردی در مونیخ و بازدید از معماری‌ های دیدنی آن

شهر مونیخ، دیدنی های بسیاری دارد و برای اینکه بتوانید معماری زیبای ساختمان های آن را با دقت و از نزدیک تماشا کنید، بهترین راه این است که با پای پیاده به گشت و گذار در مکان های دیدنی مونیخ بپردازید.

 ساختمان‌های نئوکلاسیک بسیاری در سراسر خیابان‌های بزرگ شهر مونیخ پراکنده شده‌اند و هنگام قدم زدن در آن‌ها می‌توانید از معماری بی‌نظیر این ساختمان‌ها لذت ببرید. همچنین میدان مرکزی مونیخ، مخصوص عابران پیاده است و یکی از مکان‌های اصلی این شهر به حساب می‌آید. مونیخ، سومین شهر بزرگ آلمان به‌شمار می‌رود و در ادامه، فهرستی از بناهایی را برایتان تهیه کرده‌ایم که هنگام پیاده گردی در خیابان‌های این شهر نباید از معماری دیدنی‌شان غافل شوید.

کلیسای آزام

کلیسای آزام (Asam Church)، کلیسای کوچکی با ابعاد ۲۲ در ۸ متر است و احتمالاً توقع ندارید که یکی از مهم‌ترین ساختمان‌های سبک معماری باروک در آلمان جنوبی، پشت درهای چوبی این مکان قرار داشته باشد. ساخت این کلیسا از سال ۱۷۳۳ تا ۱۷۴۶ میلادی طول کشیده و طراحی آن را برادران آزام بر عهده داشته‌اند. همچنین از مجسمه‌های مرمر و آثار زینتی زیبا و بی‌شماری برای دکور داخل آن استفاده شده است. در واقع کلیسای آزام، نیایشگاه شخصی این ۲ برادر به حساب می‌آمد و حتی می‌توانستند محراب آن را از خانه‌ی خود در مجاورت این بنا ببینند. آن‌ها این کلیسا را با این هدف ساختند تا رستگاری خود را تضمین کنند و نمای داخلی این ساختمان، به خوبی این پیام را به نمایش می‌گذارد. قسمت بالای کلیسای آزام، نمادی از رستگاری بهشتیان است و روشن‌ترین بخش این بنا به حساب می‌آید. نیمکت‌های این کلیسا سمبل زمین هستند و رنگ تیره‌تری دارند.

مارین پلاتز

مارین پلاتز از سال ۱۱۵۸ میلادی تا به امروز، میدان مرکزی شهر مونیخ بوده است و در قدیم از آن برای برگزاری مسابقات هم استفاده می‌شد. امروزه این مکان را بیشتر با بازارهای کریسمس آن می‌شناسند که ۳ هفته قبل از کریسمس شروع می‌شوند. اگر بخواهیم از لحاظ معماری این میدان را بررسی کنیم، نوبت به ساختمان جدید شهرداری (Neues Rathaus) می‌رسد که ۹۱۵۹ متر مربع وسعت دارد و ۴۰۰ اتاق را در برمی‌گیرد. برج ساعت (Glockenspiel) این ساختمان نیز یکی از دیدنی‌های معروف این ناحیه محسوب می‌شود که مجسمه‌های کوچک داخل آن رأس ساعت ۱۱ صبح، ۱۲ شب و ۵ بعد از ظهر به رقص درمی‌آیند و نمایش جالبی را به وجود می‌آورند.

تالار فیلد مارشال

فلد هرن هال (Feldherrnhalle) که با عنوان تالار فیلد مارشال هم شناخته می‌شود، به دستور پادشاه «لودویگ یکم» و به افتخار سربازانش ساخته شد. تاریخ ساخت این تالار به سال ۱۸۴۱ تا ۱۸۴۴ میلادی برمی‌گردد و مجسمه‌ی مرکزی آن در سال ۱۸۸۲ به مناسبت پیروزی در جنگ فرانسه و پروس به آن اضافه شد که به یکپارچگی آلمان انجامید. همچنین مجسمه‌های شیر این مکان را نیز در سال ۱۹۰۶ میلادی به آن اضافه کردند. کاربری این بنای تاریخی در زمان سلطه‌ی رژیم نازی‌ها دچار تغییر شد و همان مکانی است که کودتای نافرجام مونیخ اتفاق افتاد و چندین نفر از طرفداران هیتلر کشته شدند. بعد از اینکه هیتلر به قدرت رسید، فیلد مارشال را به مکانی برای گرامی‌داشت ۱۶ نفری تبدیل کرد که در این راه جان خود را از دست داده بودند.

کلیسای تیاتین

کلیسای تیاتین (Theatine)، در مجاورت فیلد مارشال واقع شده و ساختمان زرد رنگ و برج‌های ۶۶ متری آن به آسانی قابل تشخیص است. این کلیسای کاتولیک را یکی از اشراف‌زادگان باواریایی به مناسبت تولد وارث تخت و تاج باواریا بنا کرد. طراحی این ساختمان را آگوستینو بارلی (Agostino Barelli) اهل کشور ایتالیا بر عهده داشت که سبک باروک و نمای زرد رنگ و شبیه به سبک روکوکو را وارد شهر مونیخ کرد.

کرسی سلطنتی مونیخ

روبه‌روی کلیسای تیاتین می‌توانید از کرسی سلطنتی مونیخ (Munich Residenz) بازدید کنید که ساختمانی بسیار باشکوه دارد. البته این بنا ابتدا ظاهر ساده‌ای داشت و در سال ۱۳۸۵ میلادی به عنوان قلعه از آن استفاده می‌شد؛ اما حاکمان بعدی به مرور زمان این بنا را گسترش داده و آن را به کاخی بزرگ با باغ‌های متعدد تبدیل کردند. امروزه این مکان، مجموعه‌ای از موزه‌ها و نمایشگاه‌هایی راجع به تاریخ باواریا را در برمی‌گیرد و گاهی از آن برای برگزاری کنسرت‌های موسیقی کلاسیک و مسابقات موسیقی استفاده می‌شود.

خیابان لودویگ

خیابان لودویگ (Ludwigstraße) در شمار خیابان های معروف مونیخ قرار دارد و بین سال ۱۸۱۶ تا ۱۸۵۲ میلادی ساخته شده است. طراحی ساختمان‌های این ناحیه را معمار آلمانی، یعنی لئو فن کلنتسه (Leo von Klenze) انجام داده که برای این کار از سبک رنسانس ایتالیایی کمک گرفته است. بیشتر ساختمان‌های واقع در این خیابان به «دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان» تعلق دارد؛ اما می‌توانید یکی از دروازه‌های قدیمی شهر یعنی «دروازه‌ی پیروزی» را نیز در این منطقه پیدا کنید که ۲۱ متر ارتفاع داشته و عرض آن به ۲۴ متر می‌رسد. این دروازه در طول جنگ جهانی دوم به شدت آسیب دید اما بعدها دوباره آن را تا حدودی بازسازی کردند.

کونیگز پلات

کونیگز پلات (Königsplatz)، امروزه مرکز فرهنگی مونیخ به شمار می‌رود و از میان ۸۰ موزه شهر مونیخ، بسیاری از این تعداد موزه در همین ناحیه واقع شده‌اند. معمار کونیگز پلات یعنی کارل فون فیشر (Karl von Fischer)، برای طراحی آن از آکروپولیس در آتن الگوبرداری کرده و سبک نئوکلاسیک این میدان به همین موضوع برمی‌گردد. بعدها ۲ معبد در این ناحیه ساخته شد تا از جسد ۱۶ نفر از اعضای نازی‌ها نگهداری کند که طی کودتای نافرجام مونیخ کشته شده بودند. البته هر دوی این معابد به وسیله‌ی ارتش آمریکا خراب شدند اما امروزه هنوز هم می‌توان بخش‌هایی از زیرساخت‌های دو بنا را مشاهده کرد.

کاخ دادگستری

کاخ دادگستری (Justizpalast)، ساختمانی بزرگ به سبک نئو باروک است که در نزدیکی ایستگاه راه آهن مرکزی مونیخ قرار دارد. ساخت این بنا در سال ۱۸۹۷ میلادی به پایان رسید و گنبد مرکزی آن حدود ۶۷ متر ارتفاع دارد. این کاخ بیشتر به خاطر نقشش در سرنوشت گروهی از دانشجویان مخالف حزب نازی، یعنی «رز سفید»، شناخته می‌شود که در اتاق شماره ۲۵۳ این مکان، محکوم به اعدام شدند. امروزه می‌توانید به طور رایگان از این بنا بازدید کنید که گاهی نیز نمایشگاه‌هایی راجع به عدل و داد در بخش ورودی آن برگزار می‌شود.