ناپل، شهری متفاوت و اسرارآمیز در ایتالیا

جاذبه های ناپل (Naples) شبیه به جاذبه های هیچ کدام از دیگر شهرهای ایتالیا نیست و یک دنیا حرف برای گفتن دارد. زندگی در ناپل متفاوت است و همه چیز در این شهر که از زیباترین شهرهای ایتالیا است حال و هوایی دیگر دارد.

حتی اگر به شهرهای زیادی در ایتالیا سفر کرده باشید، به جرات می‌توان گفت کم هستند شهرهایی که شما را به اندازه ناپل تاریخی، شلوغ، رنگارنگ و گاهی پرهیاهو مجذوب خود کنند. به نظر می‌رسد تمام شهر در خیابان‌هایی حضور دارند که به بندر ناپل منتهی می‌شود و گویی همه باهم در یک‌لحظه در حال صحبت کردن هستند. رنگ‌ها در ناپل روشن‌تر به نظر می‌رسد و عطر پیتزا (چیزی که ناپلی‌ها مدعی هستند آن را اختراع کرده‌اند)، در هوا می‌پیچد.

در میان مکان‌های اپرایی (هرکسی که در اینجا به چشم می‌خورد، یک خواننده‌ی تک‌خوان است که انتظار کشف شدن را می‌کشد) خنده و گاهی مشاجره میان دو نفر شنیده می‌شود. ناپل شهری است که تمام حواس شما را مشغول نگاه خواهد داشت.

اما این به معنی آن نیست که ناپل جاذبه‌های فراوانی برای گردشگران نداشته باشد. یکی از برترین موزه‌های باستان‌شناسی جهان که گنجینه‌های شهر پمپی را نگهداری می‌کند، در ناپل قرار دارد. ناپلی‌ها برای قرن‌ها توجه اصلی خود را معطوف به کلیساهای باشکوه خود کرده‌اند، درحالی‌که چندین خاندان بزرگ اروپایی نیز به تزئین کاخ‌های این شهر پرداخته‌اند.

تاریخ دورودراز این شهر به دوران یونان باستان در قرن هشتم پیش از میلاد، ازجمله حکمرانی روم شرقی، امپراطوری‌های فرانسه، اسپانیا و اتریش، بازمی‌گردد که هرکدام از آن‌ها نشانی از خود بر جای گذاشته‌اند. به‌جز کلیساها و کاخ‌ها و موزه‌ها، خیابان‌های باریک، تفرجگاه‌های وسیع و پارک‌های ناپل در حین جست‌وجو در این شهر در مقابل شما ظاهر می‌شوند.

این مقاله به بررسی برترین جاذبه‌های گردشگری ناپل پرداخته و به‌طور کامل به هرکدام از آن‌ها اشاره می‌کند.

۱. تفرجگاه ساحلی و قلعه اوو

در امتداد ساحل، در مسیر تاریخی به‌سوی دریای مدیترانه و جهان، می‌توان شور و حال این شهر باعظمت را احساس کرد. بندر ناپل به‌وسیله‌ی مجموعه‌ای از دیوارهای ساحلی به دو بخش اسکله‌ها و حوضچه‌ها تقسیم شده و همواره پر از جنب‌وجوش است.

تفرجگاه ساحلی ناپل با ۲.۴ کیلومتر طول، در امتداد ساحل و خیابان‌های ویا پارتنوپه (Via Partenope) و ویا فرانچسکو کاراچولو (Via Francesco Caracciolo) در محله‌ی کیایا (Chiaia) واقع شده و دید بسیار خوبی از بندر به کوه وزوو دارد.

در این تفرجگاه کافه‌ها و بستنی‌فروشی‌های فراوانی به چشم می‌خورد. گشتی در اینجا بزنید و از حال و هوای سرزنده‌ی آن لذت ببرید. به‌علاوه، امتحان طعم پیزای اصیل ناپلی را نیز فراموش نکنید.

در انتهای خیابان ویا فرانچسکو کاراچولو و باریکه‌ی منتهی به دریا، قلعه‌ی اوو (Ovo) با قدمت تقریباً ۸ قرن به چشم می‌خورد. اوو قدیمی‌ترین قلعه در ناپل است. نمای بندر، کشتی‌ها، خلیج و کوه وزوو از میان خرابه‌های این قلعه زیباتر است و موزه‌ی قوم‌شناسی ماقبل تاریخ در این محوطه از سرامیک‌ها و دیگر آثار متعلق به ناپل باستان میزبانی می‌کند.

برای ورود به موزه و قلعه نیازی به پرداخت ورودی نیست و این دو جاذبه نیز به‌مانند تفرجگاه ساحلی ناپل کاملاً رایگان هستند.

۲. کلیسای سن سورو (سنسورو)

کلیسای سَن سِوِرو (Sansevero) به‌عنوان یک کلیسای خصوصی برای خاندان سن سورو در سال ۱۵۹۰ میلادی ساخته شد. خاندان سن سورو بعدها از این کلیسا به‌عنوان مقبره‌ی خانوادگی استفاده کردند. کلیسا در قرن هجدهم با ظرافت فراوان به سبک معماری باروک، از سوی ریموندو دی سانگرو (Raimondo di Sangro) و شاهزاده‌ی سن سورو مورد مرمت قرار گرفت.

از میان مجسمه‌هایی که شاهزاده سفارش داده بود، زیباترین آثاری که با ظرافت تمام خلق شده بودند، «مسیح مستور» اثر سامارتینو و دو مجسمه‌ی مرمری دیگر محسوب می‌شدند.

دیگر اثری که از یک قطعه‌سنگ مرمری ساخته شد، مردی را به تصویر می‌کشد که در تور پیچیده شده و در حال سقوط است. این اثر به‌قدری با ظرافت تراشیده شده که نمی‌توان باور کرد که از جنس سنگ مرمر است.

از دیگر آثار عجیب به نمایش درآمده در این کلیسا، یک جفت دستگاه آناتومی بدن انسان است که سیستم گردش خون و عضلات بدن را به تصویر می‌کشند. این دستگاه‌ها از اسکلت واقعی ساخته شده و در آن‌ها از سیم، ابریشم و موم استفاده شده است.

۳. سرداب های سن جنارو

سرداب‌های قرن دومی سن جنارو (San Gennaro) نیز به‌مانند سرداب‌های روم باستان، هزارتویی از راه‌ها و قبرستان‌ها هستند، اما نسبت به همتایان رومی خود از نظر معماری جاه‌طلبانه‌تر بوده و تصاویر نقاشی زیباتری دارند.

این دخمه‌ها در دو سطح ساخته شده‌اند و در طبقه‌ی بالایی نقاشی‌های دیواری متعلق به اواخر قرن دوم میلادی دیده می‌شود. در این سرداب‌ها مقبره‌ی کوچک اسقف‌ها و کلیسای بزرگ زیرزمینی همراه با ۳ دالان تزئین شده با نقاشی‌هایی از قرن‌های چهارم تا ششم به چشم می‌خورد.

این کلیسا در قرن پنجم در نزدیکی سرداب‌ها ساخته شد و اگرچه بارها دستخوش تغییر قرار گرفت، اما همچنان می‌توان از آن به‌عنوان نمونه‌ای نادر از معماری اوایل دوران مسیحیت یاد کرد.

۴. موزه ملی باستان شناسی

موزه‌ ملی باستان‌شناسی میزبان یکی از نفیس‌ترین مجموعه‌های باستانی در جهان است که بسیاری از آن‌ها از حفاری‌های اولیه‌ی شهر پمپی به اینجا آورده شده‌اند. درواقع، بیشتر جاذبه‌های هنری شهر در اینجا قرار دارند.

به‌علاوه، این موزه دارای گنجینه‌ی هنری شاهان ناپلی است. از این گنجینه‌ها می‌توان به کلکسیون خاندان فارنزه یا فارنیسه (Farnese) از رم و پارما، کلکسیون کاخ‌های پورتیچی (Portici) و کاپودیمونته (Capodimonte) و آثاری از محوطه‌های باستانی هرکولانیوم و کومای یا کومِی (Cumae) اشاره کرد.

طبقه‌ همکف موزه عمدتاً به مجسمه‌های مرمری نظیر هرکول، مجسمه‌ای ۳.۱۷ متری یافت‌شده از حمام های کاراکالا در روم و بزرگ‌ترین گروه از مجسمه‌های مرمری از دوران عهد عتیق اختصاص دارد. در نیم‌طبقه‌ی بعدی، مجموعه‌ای از موزاییک‌های باستانی از شهر پمپی به چشم می‌خورد که یکی از مشهورترین آن‌ها نبرد اسکندر را به تصویر می‌کشد.

در طبقه‌ی اول موزه، مجسمه‌ی اطلس (از اساطیر یونان باستان) دیده می‌شود. در این طبقه همچنین کلکسیونی از مجسمه‌های برنزی از شهر پمپی و منطقه‌ی باستانی هرکولانیوم قرار دارد. در طبقه‌ی اول به‌طور به‌ویژه به دنبال اثر «آپولو چنگ می‌نوازد» باشید؛ مجسمه‌ای که به قرن پنجم میلادی و منطقه پلوپونز در یونان تعلق دارد.

نقاشی‌های دیواری باستانی از دیگر جاذبه‌های این طبقه هستند. ابزارهای برنزی مخصوص آشپزی، کوزه‌های سفالی و مجموعه‌ی بزرگی از آثار متعلق به منطقه‌ی پمپی، ارزش دیدن در این طبقه را دارند.

۵. کاخ سلطنتی و موزه کاپودیمونته

کاخ سلطنتی کاپودیمونته که اساساً به‌عنوان یک شکارگاه برای چارلز سوم ساخته شده بود، تبدیل به اقامتگاه سلطنتی و کاخی برای میزبانی از آثار خاندان فارنیسه شد که به وی به ارث رسیده بود. این کلکسیون شامل پرتره‌هایی از خاندان حاکم، اثر تیتسیانو وچلی، می‌شود و اساس گالری ملی، یکی از برترین کلکسیون‌های هنری در ایتالیا، را تشکیل می‌دهد.

علاوه بر این کلکسیون با ۵۰۰ عکس، آثار کاراواجو، رافائل، بلینی و هنرمندان ناپلی از قرن هفدهم و هجدهم در این موزه دیده می‌شود.

در اقامتگاه سلطنتی این مجموعه، می‌توان مبلمان، پرده‌های منقوش و ظروف سفالی مورداستفاده در دوران خاندان بوربون و ساوُی را مشاهده کرد. اتاق کوچک «سرامیک‌ها» کاملاً با ردیفی از سرامیک‌ها و سفال‌ها پر شده است.

۶. تونل بوربون

بدون شک، یکی از عجیب‌ترین تفریحات در ناپل، کاوش تونل‌های زیرزمینی و ناتمام، موسوم به تونل‌های بوربون، است. کار ساخت این تونل‌ها در قرن نوزدهم و به دستور شاه فردیناند دوم، به‌عنوان راهی برای فرار وی از کاخ سلطنتی به مکانی امن در استحکامات نظامی، ساخته شد.

بااین‌حال، کار حفاری این تونل‌ها هرگز به پایان نرسید و بعدها در خلال جنگ جهانی دوم به‌عنوان یک پناهگاه و بیمارستان اضطراری مورد استفاده قرار گرفت.

دسترسی به این دالان‌های عظیم و تونل‌های ترسناک از طریق تورهای گردشگری امکان‌پذیر است. شما می‌توانید در خلال این بازدید، از آب‌انبارها و وسایل باقی‌مانده از جنگ جهانی دوم، نظیر خودروها و موتورسیکلت‌های قدیمی و همچنین بقایایی از معماری‌های باستانی دیدن کنید.

۷. فروشگاه های مجسمه های سفالی در خیابان سن گرگوریو آرمنو

اگر به دنبال سوغاتی‌هایی هستید که منحصر به این شهر هستند، مجسمه‌های سفالی بهترین گزینه برای خرید در ناپل محسوب می‌شوند. اما قدم زدن در خیابان سن گرگوریو آرمِنو (San Gregorio Armeno) چیزی فراتر از یک فرصت برای انجام خرید در ناپل است و تجربه‌ای از زندگی و فرهنگ محلی برای شما خواهد بود.

در ماه دسامبر می‌توان حال و هوای کریسمس را در این منطقه احساس کرد. مجسمه‌های مربوط به تولد مسیح در کلیساها و مکان‌های عمومی سراسر ایتالیا یافت می‌شوند، اما ظرافت هیچ‌کدام از آن‌ها به‌پای مجسمه‌های ناپلی نمی‌رسد. تماشای انبوه مجسمه‌ها در رنگ‌ها و شکل‌های مختلف، شما را حیرت‌زده می‌کند.

۸. سالن تئاتر سن کارلو

سالن تئاتر سن کارلو (San Carlo) به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین سالن‌های نمایش در اروپا و یکی از خانه‌های مطرح اپرا در ایتالیا، به دستور شاه چارلز از خاندان بوربون، در مجاورت کاخ سلطنتی وی، ساخته شد. کار ساخت این سالن در سال ۱۷۳۷ به پایان رسید. سن کارلو علاوه بر یدک کشیدن عنوان قدیمی‌ترین خانه‌ اپرای فعال در اروپا، در گذشته الگویی برای تمام خانه‌های اپرا محسوب می‌شد.

در این سالن نمایش، علاوه بر اپرا، اجراهای دیگری چون کنسرت و رقص باله نیز برگزار می‌شود. سن کارلو علاوه بر شهرت بالای آن به خاطر کیفیت صدا، به داشتن پرسروصداترین و بی‌ادب‌ترین تماشاگران در ایتالیا نیز مشهور است.

۹. کاخ سلطنتی

کاخ سابق سلطنتی که در بخش شرقی میدان پلبیشیتو (Plebiscito) قرار دارد، در سال ۱۶۰۰ به دست دومنیکو فونتانا، معمار ایتالیایی، ساخته شد و بین سال‌های ۱۸۳۷ تا ۱۸۴۱ مورد مرمت قرار گرفت. در نمای مرتفع این کاخ، ۸ مجسمه‌ی مرمری از شاهان متعددی که بر ناپل حکمرانی می‌کردند، دیده می‌شود.

می‌توان در داخل این کاخ، پلکانی از جنس مرمر سفید متعلق به سال ۱۶۵۱، یک سالن نمایش و ده‌ها اتاق با مبلمان، پرده‌های منقوش، اشیاء سفالی و مجسمه‌های متعدد را پیدا کرد. این کاخ همیشه خلوت بوده و می‌توان از راهنماهای صوتی رایگان آن بهره برد. بسیاری از توریست‌ها این کاخ را یکی از برترین و البته مهجورترین جاذبه‌های گردشگری ایتالیا می‌دانند.

۱۰. قلعه نوو

قلعه‌ نُوو (Nuovo)، با داشتن ۵ برج نظامی، که در جنوب میدان اصلی شهر واقع شده، در گذشته اقامتگاه شاهان و نایب‌السلطنه‌های ناپل بود. تاریخ این قلعه، روایتی از حاکمان متعدد فرانسوی، اسپانیایی و اتریشی است که هرکدام از آن‌ها چیز جدیدی به آن اضافه کرده‌اند.

قلعه‌ نوو در ابتدا در بین سال‌های ۱۲۷۹ تا ۱۲۸۲ به دست چارلز اول ساخته شد و بعدها از سوی آلفونسوی اول از آراگون توسعه یافت. او بین سال‌های ۱۴۵۳ تا ۱۴۶۷، به‌منظور ورود پیروزمندانه‌ی خود به شهر، اقدام به ساخت طاق‌های پیروزی به سبک رنسانس اولیه بین برج‌های قلعه کرد.

بخش‌هایی از این قلعه برای رویدادها و جشنواره‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما اسلحه‌خانه، دیوان جنوبی و تالار چارلز پنجم معمولاً به روی عموم باز هستند. در حیاط قلعه کلیسای سبک گوتیک سانتا باربارا به چشم می‌خورد.

۱۱. کلیسای جامع ناپل

اگرچه قدمت کلیسای جامع ناپل به اواخر قرن سیزدهم میلادی بازمی‌گردد، اما این عبادتگاه به سبب زمین‌لرزه و بازسازی‌های متعدد، بارها دستخوش تغییرات چشمگیری قرار گرفته است. برای مثال، زمین‌لرزه‌ی سال ۱۴۵۶ میلادی، آسیب زیادی به کلیسا وارد کرد، اما درگاه مرکزی کلیسا همچنان سالم باقی ماند.

در ردیف جنوبی کلیسا، کلیسای کوچک اما باشکوه سن جنارو، حافظ مقدس شهر ناپل، قرار دارد. در محراب اصلی این کلیسا، یک سردیس نقره‌ای، حاوی جمجمه‌ی سن جنارو که در سال ۳۰۵ میلادی و در دوران دیوکلتیان، به شهادت رسید، نگهداری می‌شود.

می‌توان مقبره‌ی این قدیس را در زیر محراب اصلی مشاهده کرد. به‌علاوه، در محوطه‌ی باستانی زیرزمینی، کلیسای سانتا رستیتوتا (Santa Restituta)، قدیمی‌ترین کلیسای ناپل، با نقاشی‌های زیبای سقفی و ستون‌هایی از یک معبد رومی به چشم می‌خورد.

۱۲. صومعه و موزه سن مارتینو

صومعه‌ سن مارتینو، متعلق به فرقه‌ی سابق کارتوزیان، در سال ۱۳۲۵ میلادی ساخته شد و در قرن هفدهم مورد مرمت قرار گرفت. این صومعه همچنین میزبان موزه‌ ملی سن مارتینو نیز است. این عبادتگاه که شما حتماً باید از گنجینه و اتاق نگهداری اشیاء مقدس آن دیدن کنید، با سنگ مرمر، نقاشی‌های سقفی و نقاشی‌هایی از قرون هفدهم و هجدهم به زیبایی آراسته شده است.

دو دالان دادستان‌ها و دالان اصلی در این صومعه با ۶۰ ستون مرمری سفید احاطه شده‌اند. صومعه جایگاه خوبی برای موزه دارد که در آن ظروف سفالی، کالسکه‌ی سلطنتی چارلز سوم و انبوهی از آثار تاریخی متعلق به ناپل و جنوب ایتالیا در قرون هجدهم و نوزدهم نگهداری می‌شود.

۱۳. سن دومنیکو ماجوره

سن دومنیکو ماجوره (San Domenico Maggiore) که در حدود سال ۱۳۰۰ میلادی ساخته شد، در میان زیباترین و شگفت‌انگیزترین کلیساهای ناپل قرار دارد و پر از آثار دوران اوایل رنسانس است. گچ‌بری‌های زیبای سقف این کلیسا نگاه شما را مستقیماً به‌سوی محراب اصلی آن می‌برند.

هرکدام از ۲۴ اتاق کوچک درون این کلیسا در نوع خود دارای ویژگی‌هایی هستند. در این میان می‌توان به اتاقک سن میشل مقرب در انتهای راهروی مرکزی کلیسا اشاره کرد که دارای یک کلیسای قرن دهمی است. در تالار کاپلونه کروچیفیسو (Cappellone Crocifisso) یک صلیب قرن سیزدهمی و یک نقاشی قرن پانزدهمی از مراسم خاک‌سپاری مسیح دیده می‌شود.

۱۴. سانتا کیارا

دالان صومعه‌ی سانتا کیارا (Santa Chiara)، متعلق به سال ۱۳۱۰ میلادی، بیشتر شبیه به یک پارک در یک شهر ساحلی است تا یک عبادتگاه خلوت برای راهبه‌ها. کاشی‌های ماژولیکای ساخته‌شده در کارگاه‌های کاپودیمونته، در رنگ‌های مختلف و طرح‌های سرزنده، ۶۶ ستون هشت‌ضلعی اطراف این دالان را پوشانده‌اند و در میان ستون‌ها نیز نیمکت‌هایی طویل قرار دارد که آن‌ها نیز با کاشی تزئین شده‌اند.

به نظر می‌رسد این طراحی، دنیای غیرمذهبی با صحنه‌هایی از زندگی روزمره‌ی انسان‌ها از آن دوران (اواسط قرن هفدهم) را وارد دیوارهای صومعه کرده است. در زیر درگاه‌های ورودی، دیوارها در چهار طرف دالان با نقاشی‌های دیواری قرن هفدهمی از صحنه‌هایی از کتاب مقدس پوشانده شده‌اند.

دیدار از سانتا کیارا تنها به این دلایل محدود نمی‌شود و این صومعه در کنار دالان زیبا و باشکوه خود، جاذبه‌های دیگری نیز دارد. در داخل صومعه و در طرف راست آن، صحنه‌ای از تولد مسیح در یک خرابه‌ی رومی در کنار نمایش زندگی روزمره‌ی مردم ناپل به چشم می‌خورد.

شخصیت‌های درون نقاشی لباس‌هایی به سبک مردم قرن هجدهم و نوزدهم به تن دارند. تصور می‌شود که این صحنه‌آرایی مرتبط با یک خرابه‌ی رومی، احتمالاً بازتابی از علاقه‌ی شدید به کشف هرکولانیوم در اوایل قرن هجدهم باشد.

۱۵. سانتا لوچیا

در غرب میدان پلبیشیتو، در دامنه‌های کوه پیتزوفالکونه (Pizzofalcone)، منتهی به دریا، محله‌ی سانتا لوچیا (Santa Lucia) قرار دارد. در جنوب خیابان پهن سانتا لوچیا، منطقه با خیابان‌های مدرن و نقشه‌ی منظمی ساخته شده است، اما در شمال آن، ترکیبی شلوغ اما زیبا از مسیرهای باریک و پلکانی به چشم می‌خورد که بخشی از زندگی سنتی ناپلی هستند.

از دست دادن تماشای مغازه‌ها و نانوایی‌ها، کارگاه‌های هنرمندان، کافه‌های کوچک و خیابان‌هایی که بچه‌ها در آن بازی می‌کنند، ناامیدکننده است. رخت‌ها معمولاً در بالای سر شما آویزان هستند و گفت‌وگوها بین بالکن‌ها و پنجره‌های سراسر خیابان‌های باریک ادامه دارد. این محله در هر زمانی از روز جذاب است، اما در شب رنگ و بویی متفاوت به خود می‌گیرد و تبدیل به یکی از جاذبه‌های محبوب شبانه در ناپل می‌شود.