تاور بریج، از پل های معروف و نمادین لندن

تاور بریج، بر روی رود تیمز قرار گرفته و یکی از تصاویر نمادین شهر لندن به شمار می‎رود. دو باور غلط راجع به این پل وجود دارد که در ادامه، شما را با این موارد و معماری آن بیشتر آشنا می‌کنیم.

«تاور بریج» (Tower Bridge) یا همان «پل برج»، یکی از معروف‌ترین مکان‌های گردشگری شهر لندن به حساب می‌آید که بر روی رود تیمز قرار گرفته است. تاور بریج، تلفیقی از پل معلق و اهرمی محسوب می‎شود و 2 برج را دربرمی‌گیرد که به سبک گوتیک دوره‌ی ویکتوریا ساخته شده‌اند. این پل به یکی از نمادهای شهر لندن تبدیل شده و به همین دلیل، معمولاً آن را با «پل لندن» اشتباه می‌گیرند که در 0.80 کیلومتری این مکان واقع شده است. برج‌های این پل را با دو گذرگاه افقی در سمت بالا به هم متصل کرده‌اند تا فشاری که از بخش معلق آن به بنا وارد می‎شود را تاب بیاورند. دستگاه‌ها و محور اهرم‌ها نیز در پایین هر کدام از برج‌ها قرار گرفته‌اند که پل، به کمک آن‌ها باز و بسته می‌شود.

ساخت تاور بریج که از جاهای دیدنی اروپا به شمار می‌رود به اواخر قرن 19 میلادی و زمانی برمی‌گردد که مسئولان تصمیم گرفتند یک پل دیگر را پایین‌تر از پل لندن بنا کنند. مشکلی که در این پروژه وجود داشت، این بود که نمی‌توانستند پلی ثابت و هم سطح با خیابان بزنند؛ زیرا در آن صورت، مسیر کشتی‌های بادبانی به سمت لنگرگاه مسدود می‌شد. بیش از 50 طرح را برای ساخت این پل پیشنهاد دادند تا بتوانند راه حلی برای این موضوع پیدا کنند که یکی از آن‌ها به «جوزف بزلجت» (Joseph Bazalgette) تعلق داشت. البته طرح او را به دلیل نداشتن ارتفاع کافی رد کردند و در سال 1884، قرار شد آن را به شکل پل اهرمی بسازند و در نهایت این طرح مورد قبول قرار گرفت. مهندسی این پروژه را «جان ولف بری» (John Wolfe Barry) و معماری آن را «هوراس جونز» (Horace Jones) انجام داد. بری، ساخت 2 برج را درنظر داشت و دهنه‌ی مرکزی پل و اهرم‌های آن را به گونه‌ای طراحی کرد تا بتوان آن‌ها را بالا بُرد و کشتی‌ها به راحتی از مسیر خود عبور کنند. قبل از نصب سیستم الکتروهیدرولیک، ابتدا از سیستم هیدرولیک ساده برای بالا بردن این پل استفاده می‌شد و امروزه یکی از این موتورهای هیدرولیک را در موزه‌ی این پل، یعنی «نمایشگاه‌های تاور بریج» (Tower Bridge Exhibition Offices) به نمایش می‌گذارند.

ساخت این پل در سال 1886 شروع شد و 8 سال طول کشید تا به پایان برسد. البته هوراس جونز در همان سال اول ساخت از دنیا رفت و «جرج استیونسن» (George Stephenson)، کار او را ادامه داد. استیونسن، نمای گوتیک را جایگزین طراحی ساده‌ی قبلی کرد تا هم زیباتر شود و هم با «برج لندن» که در مجاورت این پل واقع شده، هماهنگی بیشتری داشته باشد و همین موضوع، تاور بریج را به بنایی منحصر به فرد تبدیل کرده است. این پل رسماً در سال 1894 و با حضور «شاهزاده ولز» و همسرش افتتاح شد. در طول جنگ جهانی دوم از آنجایی که احتمال داشت موتورهای پل برج بر اثر عملیات دشمن آسیب ببیند، یک موتور دیگر را نیز محض احتیاط به آن اضافه کردند. این موتور سوم بعد از مدرنیزه شدن سایر دستگاه‌ها در سال 1974، دیگر کاربرد چندانی نداشت و به «موزه‌ی موتور بخار فورنست» (Forncett Industrial Steam Museum) اهدا شد.

در سال 2000، یک سیستم کامپیوتری برای پل نصب شد تا از طریق آن بتوانند بالا و پایین رفتن اهرم‌ها را از راه دور کنترل کنند. در سال 2012، حلقه‌های المپیک را از تاور بریج آویزان کردند تا از آن برای تبلیغات بازی‌های المپیک تابستانی استفاده شود که میزبانی آن را لندن برعهده داشت. این پل چندین بار در طول تاریخ بازسازی شده و برای محافظت از آن، محدودیت‌هایی برای سرعت و وزن اتومبیل‌ها وضع کرده و یک دوربین هم قرار داده‌اند تا برای متخلفین جریمه فرستاده شود. امروزه عبور و مرور کشتی‌ها نسبت به قبل کمتر شده، اما هنوز هم می‌بایست درخواست خود را 24 ساعت جلوتر اعلام کنند و مسئولان نیز ساعت دقیق آن را زودتر در وب سایت پل می‌زنند. همچنین کشور چین، یک نسخه‌ی تقریباً کپی از تاور بریج را در شهر «سوژو» (Suzhou) بنا کرده و تفاوتش با تاور بریج لندن در این است که 4 برج دارد و پل آن باز و بسته نمی‌شود.

تاور بریج به طور کل، 240 متر عرض دارد و ارتفاع برج‌های آن به 65 متر می‎رسد. پل اهرمی یا همان دهانه‌ی مرکزی (فاصله‌ی بین دو برج)، 61 متر است و آن را به دو قسمت مساوی تقسیم کرده که تا 86 درجه بالا می‎روند و کشتی‌ها از میان آن‌ها عبور می‌کنند. دهانه‌های کناری، همان پل معلق هستند که هر کدام 82 متر طول دارند و وزنشان به کمک برج‌ها و دیوارهای پل کنترل می‎شود. خودروها و عابران پیاده می‌توانند به صورت رایگان به این پل دسترسی داشته باشند؛ اما باید مبلغی را برای بازدید از موزه‌ی آن پرداخت کنید که موتورخانه، دو برج و گذرگاه‌های بالای آن را شامل می‎شود. تاور بریج را در سال 1977 و به مناسبت 25 ساله شدن مدت سلطنت ملکه الیزابت، به رنگ قرمز و سفید و آبی درآوردند که بعد از بازسازی‌اش در سال 2010، آن را به رنگ اصلی خود یعنی آبی و سفید بازگرداندند.

درباره نام پل

علاوه بر اینکه تاور بریج را معمولاً با پل لندن اشتباه می‌گیرند، یک باور غلط دیگر نیز راجع به اسم آن وجود دارد. بیشتر مردم فکر می‌کنند نام «پل برج» از این موضوع نشأت می‌گیرد که تاور بریج، جزو معدود پل‌های رود تیمز به حساب می‌آید که از برج هم برای ساخت آن استفاده شده است. اما در واقع این پل، اسم خود را از «برج لندن» می‌گیرد که در نزدیکی همین مکان واقع شده و همانطور که گفتیم، در انتخاب معماری گوتیکِ این پل نیز نقش داشته است.