میدان پیکادلی لندن؛ تقاطعی شلوغ با تابلوهای نئونی تبلیغاتی بزرگ

میدان پیکادلی در لندن را نسخه‌ی کوچک شده‌ی میدان تایمز نیویورک به حساب می‎آورند که به خاطر فواره و بیلبوردهای تبلیغاتی بزرگش به شهرت رسیده است.

«میدان پیکادلی» (Piccadilly Circus) که یکی از جاذبه‌های شهر لندن است، نام میدانی شلوغ در قلب پایتخت کشور انگلیس و در تقاطع 5 خیابان اصلی شهر قرار دارد. این میدان بیشتر به خاطر فواره‌اش به شهرت رسید که در اواخر قرن 19 میلادی به این مکان اضافه شد. همچنین تابلوی تبلیغاتی نئون آن نیز در معروف شدن آن تأثیر بسزایی داشته و میدان را به نسخه‌ی کوچک «میدان تایمز» نیویورک تبدیل کرده است. معماری اروپایی میدان پیکادلی برعهده‌ی «جان نش» (John Nash) و به دستور پادشاه «جرج چهارم» بوده که قصد داشت «عمارت کارلتون» (Carlton House) را به «ریجنتس پارک» (Regent's Park) متصل کند. «سوهو» (Soho)، «چاینا تاون» (Chinatown)، «میدان لستر» (Leicester Square) و ترافالگار نیز در نزدیکی این منطقه قرار دارند و مردم معمولاً در بین مسیر خرید یا بازدید از مناطق تفریحی این اطراف، سری هم به این میدان‌ها و خیابان‌های دیدنی شهر لندن می‌زنند.

فواره یادبود شافتسبوری

«لرد شافتسبوری»، فردی خیر و بشر دوست بود که از افراد نیازمند حمایت می‌کرد. فواره‌ای که در مرکز میدان پیکادلی ایجاد شده را به عنوان بنای یادبود او در سال 1895 میلادی ایجاد و به افتخار او، «فواره‌ی یادبود شافتسبوری» (Shaftesbury Memorial Fountain) نامگذاری کرده‌اند. مجسمه‌ای که در بالای این فواره قرار دارد، «فرشته‌ی نیکوکاری مسیحیت» را به نمایش می‌گذارد که البته اسم آن را تغییر دادند و بعد از الهه‌ی عشق و زیبایی یونان، یعنی «اروس» (Eros) نامگذاری کردند. فواره را از برنز ساخته‌اند، اما برای ساخت مجسمه از آلومینیوم استفاده شده که در آن زمان، فلزی جدید و کمیاب به شمار می‎رفت.

بیلبوردهای تبلیغاتی

احداث «خیابان شافتسبوری» در سال 1885، میدان پیکادلی را به تقاطعی پر رفت و آمد تبدیل کرد. همین موضوع باعث شد تا این میدان بتواند توجه تبلیغ‌کننده‌ها را به خود جلب کند و تا مدت‌ها، سر تا سر این خیابان را تابلوهای بزرگ تبلیغاتی گرفته بود و این حس به شما دست می‌داد که گویی در حال قدم زدن در میدان نورانی تایمز نیویورک هستید. اولین تابلوی تبلیغاتی نئون در سال 1908 در این میدان قرار گرفت و بیلبورد کوکاکولا، از سال 1955 میلادی تا به حال در این مکان قرار دارد و چراغ‌های آن فقط به 3 مناسبت خاموش شده است: جنگ جهانی دوم، مراسم خاکسپاری چرچیل و پرنسس دایانا. امروزه هنوز هم از بیلبوردهای چراغانی شده با ابعادی کوچک‌تر در این مکان استفاده می‌کنند.

هفت بینی سوهو

تا به حال چیزی راجع به «7 بینی سوهو» (Seven Noses of Soho) شنیده‌اید؟ در اعتراض به افزایش استفاده از دوربین‌های مداربسته در خیابان‌های لندن، شخصی به نام «ریک باکلی» شروع به نصب قالب‌های گچی بینی بر روی دیوار های شهر لندن کرد. باوری عمومی بین مردم وجود دارد که هر کس بتواند تمام 7 مجسمه‌ی بینی را پیدا کند که بر روی دیوارهای منطقه‌ی سوهو قرار گرفته‌اند، به ثروتی بی‎پایان می‎رسد. یکی از این بینی‌ها در میدان پیکادلی واقع شده و اگر نتوانستید آن را پیدا کنید، می‎توانید از تور مخصوص آن کمک بگیرید و از تمام 7 مورد آن دیدن کنید.

درباره نام میدان

میدان پیکادلی در زبان انگلیسی، «پیکادلی سِرکِس» نامیده می‌شود. نام پیکادلی را از نوعی یقه‌ی حاشیه‌دار به نام «پیکادیل» گرفته‌اند که در قرن 17 میلادی رواج داشت. «راجر بیکر» (Roger Baker)، خیاطی بود که با دوختن این نوع یقه‌ها به ثروت رسید و در همین منطقه زندگی می‌کرد. مردم گاهی خانه‌ی او را «پیکادیل هال» می‌نامیدند و این اسم هنوز بر روی میدان مانده است. کلمه‌ی سِرکِس هم از واژه‌ای لاتین به معنی «دایره شکل» گرفته می‌شود و به میدانی در همان نزدیکی این منطقه اشاره دارد.