تئاتر ملی کرواسی، قلب باله و اپرا در زاگرب

«تئاتر ملی کرواسی» (Croatian National Theater) جزو جاذبه های زاگرب یکی از مواردی است که در لیست فشرده‌ی هر بازدیدکننده از پایتخت کرواسی راه می‌یابد و خاطره‌ی آن تا همیشه در ذهنش باقی خواهد ماند.

سفر به کرواسی با تورهای آژانس گردشگری ایوار

تئاتر ملی کرواسی در قلب شهر زاگرب قرار دارد و با پانزده دقیقه پیاده‌روی از میدان مرکزی شهر، یعنی «بن یلاچیچ» (Ban Jelačić Square) به آن می‌رسید. هنرمندان پرآوازه‌ی بی‌شماری، از بالرین‌ تا خواننده‌ اپرا، بر روی صحنه‌ی این تئاتر اجرا داشته‌اند و با هر چرخش بدن یا واژه‌ای که از زبان آن‌ها جاری شده، تاریخ این مکان را شکل دادند. نقشه کلی بنا توسط طراحان «فلنر» (Fellner) و «هلمر» (Helmer) در اواخر قرن نوزدهم طرح‌ریزی شد. این دو معمار استودیویی در اتریش داشتند و بناهای پرشماری در اروپای مرکزی ساختند؛ مانند «آکادمی تئاتر» (Akademietheater) که جزو جاذبه های وین به شمار میرود و «اوپرن هاوس» (Opernhaus) در «گراز» (Graz).

تئاتر ملی زاگرب یک شاهکار سبک معماری اروپایی به سبک نئوباروک است که به طور رسمی در سال ۱۸۹۵ توسط امپراطور «فرانتس یوزف» (Franz Joseph) اتریش افتتاح شد. او به طور نمادین با یک چکش نقره که اثر مجسمه‌ساز کروات «میهانویچ» (Mihanovic) بود، به یک بلوک ضربه زد و بدین ترتیب پایان ساخت بنا را اعلام کرد. این چکش در «موزه شهر زاگرب» (Zagreb City Museum) به نمایش گذاشته شده است.

در داخل ساختمان قطعات هنری کوچک فراوانی پنهان هستند. به دلیل توجه بیش از حد به جزئیات در سبک معماری باروک، حتی نرده پله‌ها هم با قوهای مینیاتوری که بال‌هایشان را گشوده‌اند، تزئین کرده‌اند. اگر این سبک را دوست دارید، حتماً در طبقه همکف از سالن کنفرانس رنگارنگ و صحنه نمایش و سقف نقاشی‌شده آن توسط «الکساندر دیمیتریوس گولتز» مشهور دیدن کنید. این سالن هفت پرده‌ دست‌‌ساز زیبا دارد که برای موقعیت‌ها و شرایط مختلف نصب شده‌اند. به عنوان مثال پرده‌ی «احیای هنر و ادبیات کرواسی» (The Revival of Croatian Art and Literature) یکی از محبوب‌ترین‌های آن‌ها است که معمولاً در هنگام پرفورمنس‌های مهم یا نمایش‌های افتتاحیه دیده می‌شود. نقاشی این پرده را در ابتدا «ولاهو بوکواچ» (Vlaho Bukovac) انجام داد. البته در طول زمان کیفیت آن افت کرد و در سال ۱۹۹۹ بازسازی شد. طرح پرده، ذهن‌های بزرگ قرن نوزدهم مانند شاعر دوره رنسانس «ایوان گوندولیچ» (Ivan Gundulic) را به نمایش می‌گذارد. در طبقه‌ی اول نیز مجسمه‌هایی از مدیران و هنرمندان شاخص در تاریخ این تئاتر را خواهید دید.

در جلوی بنای یک مجسمه‌ی قابل توجه وجود دارد که اثر مجسمه‌ساز معروف «ایوان مستروویچ» (Ivan Mestrovic) است؛ «چشمه زندگی» (The Spring of Life)، منبع افسانه‌ای شور و جوانی. این اثر شامل چند پیکره‌ی انسان می‌شود که دور یک چاه را احاطه کرده‌اند و هر کدام دلیل خود را این کار دارند. پیکره‌های جوان یکدیگر را در آغوش گرفته‌اند و از نشاط زندگی که «چشمه زندگی» به آن‌ها بخشیده لذت می‌برند، در حالی که پیکره‌های مسن و سالخورده با ناراحتی به درون چاه نگاه می‌کنند و روزهای بر باد رفته را به یاد می‌آورند. عطش ابدی برای زندگی به ندرت اینچنین قدرتمند و واضح مجسم شده است.

نکته‌ی جالبی که در مورد تئاتر ملی وجود دارد این است که از طریق سیستم تونل‌های زیرزمینی با ساختمان‌های مجاور ارتباط دارد. در واقع در زیر چمن‌های سرسبز و پیاده‌روهای متقاطع این بنا، شهرک کوچکی متشکل از طراحان لباس، طراحان صحنه و افراد فنی قرار گرفته و بزرگ‌ترین تونل به «آکادمی هنرهای دراماتیک» (Academy of Dramatic Art) در آن سوی خیابان ختم می‌گردد. همچنین اگر به اپرا و باله علاقمند هستید، احتمالاً انتظار شنیدن زبان انگلیسی را روی صحنه ندارید؛ اما در مواقع خاصی مانند «فستیوال جهانی تئاتر» (World’s Theater Festival) زیرنویسی به زبان‌های خارجی حین اجرا پخش می‌کنند.