غارهای باتو، میزبان آیین هندو در کوالالامپور

غارهای باتو یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری کوالالامپور هستند که از سه غار بزرگ و یک غار کوچک تشکیل شده‌اند.

در هفده کیلومتری کوالالامپور، یادمانی وجود دارد که انگار خدایان خودشان آن را ساخته‌اند. «غارهای باتو» (Batu Caves) شگفتی‌هایی طبیعی و دست‌ساز بشر هستند. این یادمان مقدس از شاخصه‌های کوهستان‌های آهکی مالزی و مجسمه‌های مذهبی آئین هندو تشکیل شده است. برج آهکی مقدس بیش از ۴۰۰ میلیون سال است که در این ناحیه وجود دارد. حفره‌ها، پرتگاه‌ها و شکاف‌های آن در دوران پیش از تاریخ شکل گرفته‌اند. در دهه ۱۸۶۰ زمانی که مالایا در حال شکوفایی و توسعه تحت فرمان استعمارگران بود، مهاجران چینی که برای کار به این سرزمین آمده‌ بودند، با استخراج نوعی کود که به وفور از غارها به دست می‌آمد، مزارع خود را حاصلخیز می‌کردند. در دهه ۱۸۷۰ این غارها مورد توجه مقامات استعمارگر بریتانیایی و حتی یک طبیعت‌گرای آمریکایی به نام «ویلیام هورنادی» (William Hornaday) که اولین مدیر باغ وحش برانکس نیویورک بود قرار گرفتند. وجود این غارها در آرشیوهای جهانی به ثبت رسیده است.

در سال ۱۸۹۱ محوطه غارهای باتو مورد توجه شدید گردشگران واقع شدند و در میان این بازدیدکنندگان، تاجر هندی و مؤسس معبد «ک. تامبوسامی فیلایی» (K. Thamboosamy Pillai) نیز حضور داشت. این تاجر با دیدن دهانه غار هیجان زده شده بود و اعتقاد داشت که به سر نیزه آسمانی شباهت زیادی دارد. او از این شباهت دفاع کرد تا از این تخته سنگ عظیم جایی برای عبادت خدای جنگ هندو بسازد. خدایی که این نیزه آسمانی را حمل می‌کرد: «لرد موروگان» (Lord Murugan).

در دهه ۱۹۲۰ تعدادی پله چوبی که از زمین به بالای نیزه آسمانی امتداد می‌یافتند به این مکان اضافه شدند تا عبادت‌کنندگان بیشتری برای پرستش این خدای هندو به بالای معبد بلند بروند. با عبادت‌کنندگان بیشتر، مقدار نذورات نیز بیشتر می‌شد و در نهایت پله‌های چوبی با پله‌های سیمانی که امروز می‌بینند جایگزین شدند. یک مجسمه نقاشی‌شده طلایی بزرگ به ارتفاع ۴۲ متر از لرد موروگان نیز در سال ۲۰۰۶ به این محوطه اضافه شد تا پله‌های اولیه را تزئین کند. از آن زمان، غارهای باتو که نام خود را از رودخانه‌ای که از داخل محوطه عبور می‌کند گرفته بودند، تبدیل به یکی از عبادتگاه‌های بزرگ هندو در سرتاسر جهان شدند. به ویژه در نیمه اول سال که «تایپوسام» (Thaipusam) یک فستیوال مذهبی بزرگ برگزار می‌شود، جمعیت بیشتری به سمت آن سرازیر می‌شوند. این مراسم ۸ ساعت به طول می‌انجامد.

طی مراسم تایپوسام بسیاری از پیروان و شاگردان هندو نذورات خود را که اغلب ظرفی شیر است، برای لرد موروگان در «کاوادی» (Kavadi) درخشان و تزئین شده پیشکش می‌کنند. کاوادی‌ها دو قطعه چوب یا استیل نیم دایره پر تزئین‌اند که خم شده و به یک سازه صلیبی متصل هستند و می‌توان آن را روی شانه‌ها متعادل کرد. این چارچوب اغلب با قلاب‌های فلزی متعدد و گل و پر طاووس تزئین می‌شود و برخی از آن‌ها تا ۱۰۰ کیلوگرم وزن دارند. برخی از پیروان نیز نذر خود را به خدایان با سوراخ کردن بدنشان به وسیله قلاب، سوزن و حتی سیخ ادا می‌کنند و اغلب بازدیدکنندگان با این حجم از ایمان و اعتقاد آنان شگفت زده می‌شوند. شاهکار اصلی زمانی است که پیروان زحمت بالا رفتن از ۲۷۲ پله تا بالای غارها را متحمل می‌شوند. این مسیر با توجه به وزن زیاد نذوراتی که باید تا بالا حمل کنند بسیار دشوار است. کاهنان در بالا منتظر هستند تا قبل از درآوردن قلاب‌ها و سیخ‌ها از بدن افراد، روی آن‌ها خاکستر بریزند.

«غار کتِدرال» (Cathedral Cave) بزرگ‌ترین و معروف‌ترین غار است که زیارتگاه‌های هندوی زیادی را در زیر طاق ۱۰۰ متری خود جای می‌دهد. در پای تپه باتو، دو غار معبد دیگر نیز وجود دارند که یکی گالری هنری و دیگری موزه شده است. در این دو غار می‌توانید مجسمه‌ها و نقاشی‌های مذهبی هندو را تماشا کنید. غارهای باتو برای بازدیدکنندگان معتقد به آئین هندو و مردمی از مذاهب دیگر به یک اندازه جذابیت دارند. اگر می‌خواستید هزارتوهای طبیعی بیشتری از غار را اکتشاف کنید، باید به سمت «غار تاریک» (Dark Cave) رفته و در تورهای مبتدی غارشناسی شرکت کنید یا حتی در پشت کوه کمی صخره‌نوردی را تجربه نمایید. این محوطه بیش از ۱۶۰ مسیر برای سنگنوردان دارد که همگی به راحتی قابل دسترس هستند. غارهای باتو همه روزه از ساعت ۶ صبح تا ۲۱ شب باز هستند و برای رسیدن به آن‌ها باید اتوبوس‌های «اینتراکوتا» (Intrakota) شماره 11D از بازار مرکزی یا اتوبوس «سیتی لاینر» (Cityliner) شماره ۶۹ در «جالان پودو» (Jalan Pudu) را سوار شوید. تاکسی‌ها هم از هر نقطه از شهر قابل دسترسی بوده و می‌توانید از آن‌ها نیز استفاده کنید.