با فرهنگ و آداب و رسوم مردم ویتنام بیشتر آشنا شوید

مردم ویتنام برای خانواده و قبایل خود ارزش بسیاری قائل هستند. اگر به‌زودی قصد سفر به این کشور را دارید، با ما همراه باشید تا شما را با آداب و رسوم ویژه‌ی مردم آن بیشتر آشنا کنیم.

فرهنگ مردم ویتنام، یکی از قدیمی‌ترین فرهنگ‌ها در دنیا به حساب می‌آید و تا حد زیادی از آداب و رسوم کشور همسایه‌اش، یعنی چین تأثیر پذیرفته است. ویتنام، استقلال خود از کشور چین را در قرن 10 میلادی به‌دست آورد و در دورانی که تحت سلطه‌ی فرانسه قرار گرفت، فرهنگ غربی، الفبای لاتین و مذهب کاتولیک به این سرزمین راه پیدا کرد. بعد از آغاز جنبش کمونیسم در ویتنام، محدودیت‌هایی برای تبادل فرهنگی با جوامع غربی ایجاد شد و به جای آن، مبادلات فرهنگی با کشورهایی همچون کوبا و اتحادیه جماهیر شوروی را تبلیغ کردند که حکومتی کمونیستی داشتند. کشور ویتنام در طول تاریخ دستخوش تغییرات گوناگونی شده اما هنوز هم بعضی از ویژگی‌های فرهنگ سنتی آن همچون احترام به ارزش‌های خانواده، تکریم نیاکان و اهمیت دادن به تحصیلات، دست‌نخورده باقی مانده است.

زبان و مذهب

ویتنامی، زبان ملی و رسمی این کشور به شمار می‌رود؛ اما زبان‌های اقلیت دیگر را نیز می‌توان در آن پیدا کرد. همچنین بیشتر مردم ویتنام از 3 مذهب اصلی بودائی، کنفوسیوس‌گرایی و تائوئیسم پیروی می‌کنند و پیروان دین کاتولیک نیز کم‌کم در حال افزایش هستند. علاوه‌بر آن، ویتنامی‌ها پرستش نیاکان خود را نیز بسیار جدی می‌گیرند و محراب آن‌ها را در خانه یا اداره‌هایشان قرار می‌دهند. فستیوال‌های سنتی و بعضی از فستیوال‌های فرهنگ کشورهای دیگر با شور و هیجان بسیاری در ویتنام برگزار می‌شوند که در این میان می‌توان به جشن میانه‌ی پاییز و تولد بودا و سال نو قمری اشاره کرد.

غذاهای سنتی

غذاهای سنتی ویتنام در سراسر جهان مورد استقبال واقع شده و از تنوع بالایی برخوردار است. با این حال می‌توان آن‌ها را در 3 گروه اصلی تقسیم‌بندی کرد که به شمال، جنوب و بخش‌های مرکزی این کشور اختصاص دارند. در ویتنام از روغن کمتر استفاده می‌شود و ترجیح می‌دهند در غذاها بیشتر از سبزیجات کمک بگیرند. همچنین پخت انواع نودل و سوپ‌های آن نیز در این کشور بسیار رواج دارد و «فو» (pho)، یکی از معروف‌ترین سوپ‌های نودل آن به شمار می‌رود. برنج، جزو غذاهای اصلی ویتنام محسوب می‌شود و طعم غذاهای‌شان معمولا تند، ترش و شیرین است.

لباس و پوشش

لباس سنتی مردم ویتنام، تغییرات بسیاری در طول تاریخ داشته و تا حد زیادی با توجه به سلیقه‌ی حاکمان هر منطقه تعیین می‌شد. برای مثال، مردم تا قبل از روی کار آمدن «خاندان نگویِن»، آزادی بیشتری در انتخاب پوشش خود داشتند؛ اما در دوران حکومت این سلسله، محدودیت‌هایی از لحاظ رنگ و نوع لباس برای مردم عادی در نظر گرفته شد. همچنین در این دوران، فقط پادشاهان می‌توانستند لباس‌های طلایی بر تن کنند و رنگ بنفش و قرمز بیشتر در میان اشراف‌زادگان رواج داشت. Ao giao lanh یک نمونه از لباس‌های سنتی ویتنام است که ردایی بلند بود و مردان، آن را می‌پوشیدند و زنان نیز Ao Tu Than بر تن می‌کردند که 4 قسمت داشت. از میان کلاه‌ها نیز کلاه مخروطی در میان مردم طرفداران بیشتری دارد.

ارزش‌ ها

در ویتنام، خانواده و قبیله به فردگرایی ارجحیت دارد و در واقع قبیله، مهم‌ترین بخش این کشور به حساب می‌آید که بزرگ خاندان، مدیریت آن را برعهده می‌گیرد. اعضای یک قبیله طبق سنت قدیم در یک خانه زندگی می‌کردند و این سنت هنوز هم در این کشور پابرجا مانده است. اعضای هر قبیله، ارتباطی خونی با یکدیگر دارند و روستایشان را با توجه به اسم قبیله نام‌گذاری می‌کنند. مردم در قدیم در سن کم ازدواج می‌کردند که به طور سنتی و از طرف خانواده‌ها هماهنگ می‌شد. اما امروزه جوان‌ها، آزادی بیشتری در انتخاب شریک زندگی خود دارند و بیشتر عروسی‌ها همچنان به روش‌های سنتی و طی مراسمی مفصل برگزار می‌شود. ویتنامی‌ها مراسم تدفین را نیز به طور مفصل و طولانی برگزار می‌کنند. ابتدا بدن فرد مرده را شسته و لباس مناسبی بر او می‌پوشانند. سپس یک چاپستیک را بین دندان‌های او گذاشته و دهان را با 3 عدد سکه و کمی برنج پر کرده و جسد را درون تابوت می‌گذارند. تمامی اعضای خانواده و دوستان در مراسم تدفین شرکت داشته که مراحل مختلفی دارد و تا 2 سال ادامه پیدا می‌کند. البته امروزه تعداد این مراحل کمتر شده و دیگر مراسم را به مفصلیِ گذشته برگزار نمی‌کنند.

موسیقی، رقص و هنرهای رزمی

ویتنام، سنتی غنی در رابطه با موسیقی و رقص دارد و حدود 50 ساز موسیقی ملی را شامل می‌شود! موسیقی این کشور در بخش‌های شمالی آن، رسمی‌تر و قدیمی‌تر است؛ در حالی که نواحی جنوبی کشور، موسیقی سرزنده‌تری را به اجرا می‌گذارند. علاوه بر آن تنوع قومی موجود در ویتنام، رقص‌های گوناگون و جالبی را در این کشور به وجود آورده که در مناسبت‌های مختلف، آن‌ها را اجرا می‌کنند و در این میان، رقص شیر و رقص بادبزن جزء رقص‌های سنتی معروف آن به شمار می‌روند. هنرهای رزمی این کشور نیز از چین تأثیر پذیرفته و از آنجایی که ارتباط نزدیکی با دین بودا، تائوئیسم و کنفوسیوس‌گرایی دارد، حالتی معنوی پیدا می‌کند.