چرا در هواپیما آسان تر به گریه می افتیم؟

تا به‌حال برایتان پیش آمده که هنگام پرواز با هواپیما به گریه بیفتید؟ بهتر است بدانید این موضوع تا حد زیادی طبیعی است و نیازی نیست از آن خجالت بکشید.

تعداد کمی از مردم را می‌توان یافت که از پرواز با هواپیما لذت ببرند و با اینکه احتمالش خیلی کم است اتفاق ناخوشایندی برایشان بیفتد، پرواز برای بیشتر آن‌ها تجربه‌ای مفرح به شمار نمی‌رود. اتفاقات عجیبی در طول پرواز برای بدن رخ می‌دهد و امکان دارد بعضی از مسافران پاهایشان ورم کند یا گوششان بگیرد و عده‌ای دیگر ممکن است مانند کودکی خردسال به گریه بیفتند! طبق پژوهش‌های علمی انجام شده، انسان گاهی از طریق گریه احساس نزدیکی و همدردی بیشتری به دیگران پیدا می‌کند و به همین دلیل اگر در هواپیما و در حین فیلم دیدن (به خصوص در صحنه‌ای ناراحت‌کننده) ناگهان به گریه افتادید، احتمالاً این ویژگی بر شما غلبه پیدا کرده است. دلایل دیگری همچون خستگی، اضطراب، پایین بودن سطح اکسیژن و ترس از پرواز نیز می‌تواند در این موضوع تأثیرگذار باشد.

اگر به دنبال پرواز مناسب هستید، بر روی بلیط هواپیما کلیک کنید.

شرکت هواپیمایی «ویرجین آتلانتیک»، تحقیقی را در سال 2011 انجام داد و نتایج آن نشان می‌دهد که هیجانات و واکنش‌های احساسیِ 55% از مسافران هنگام پرواز شدیدتر می‌شود. همچنین 41% از آقایان در این پژوهش، از پتو برای قایم کردن اشک‌هایشان استفاده کرده بودند! بنابراین این ایرلاین تصمیم گرفت قبل از پخش فیلم در هواپیما، هشدارهای مربوط به سلامت عاطفی را به مسافران یادآوری کند. منتقد فیلم ایرلاینِ ویرجین آتلانتیک در آن زمان معتقد بود که دلیل اصلی گریه کردن مسافران در هواپیما به این موضوع برمی‌گردد که در محیطی ناآشنا و غریبه قرار گرفته‌اند و در این شرایط، سیلی از احساسات گوناکون به وجود انسان سرازیر می‌شود.

انسان در هواپیما احساس تنهایی، اضطراب و خستگی می‌کند و یا به تازگی از عزیزانش دور شده یا ذوق و هیجان رسیدن به آن‌ها را دارد. از دیگر تأثیرات عجیبی که پرواز بر روی بدن انسان می گذارد، تغییر حس چشایی و خلق و خوی او است. اگر به این موضوع فکر کنید که فشار پایین داخل کابین هواپیما باعث خشکی محیط اطرافش می‌شود و می‌تواند سطح اکسیژن خون شما را تا 25% کاهش دهد، این تغییرات چندان هم غیرطبیعی به نظر نمی‌رسد. هیپوکسی خفیف یا همان کم‌اکسیژنی، بر روی افکار و توانایی ما در تصمیم‌گیری تأثیر می‌گذارد و به همین دلیل می‌تواند باعث شود انسان به کارهای عجیب و غریبی دست بزند. مخصوصاً اگر تنها سفر می‌کنید و با جمعی از غریبه‌ها به مدت چند ساعت در هواپیما گیر افتاده باشید، طبیعی است که حساس‌تر شوید و احساس آسیب‌پذیری بیشتری به شما دست بدهد.

گریه کردن شما، حس دلسوزی دیگران را برمی‌انگیزد و آن‌ها سعی می‌کنند به شما دلداری بدهند. همین موضوع باعث برقراری ارتباط و نزدیک‌تر شدن انسان‌ها به یکدیگر می‌شود. به همین دلیل شاید بتوان گفت که وقتی در محیطی ناآشنا و غیرمعمول قرار می‌گیریم، این ویژگی انسان بر ما غلبه کرده تا به نوعی برایمان دوست و یاور پیدا کند. از طرفی دیگر، بزرگسالان معمولاً در میان جمع گریه‌ی خود را نگه می‌دارند تا زمانی‌که جایی خلوت برای خود پیدا کنند. یکی دیگر از پژوهش‌ها نشان داده که بزرگسالان منتظر می‌مانند تا از جمع دور شوند و زمانی‌که مثلا پشت فرمان خودرو می‌نشینند، تنهایی‌شان باعث آزاد شدن عواطف و احساس‌های ناخوشایند آن‌ها می‌شود و درنهایت می‌توانند خودشان را از طریق گریه خالی کنند.

دلیل دیگری که باعث گریه کردن مسافران در هواپیما می‌شود، این است که کاری برای پرت کردن حواسشان ندارند. وقتی در خانه‌ی خود نشسته‌اید، معمولاً تلویزیون می‌بینید، با گوشی همراه خود بازی می‌کنید یا با دیگران حرف می‌زنید. در هواپیما انجام دادن تمامی این گزینه‌ها برایتان مقدور نیست و وقتی مسافران کناری‌تان نیز ساکت باشند، تمرکزتان بر روی فیلم بیشتر می‌شود. اگر ویژگیِ شدت گرفتن عواطف احساسی در هواپیما را نیز به آن اضافه کنید، طولی نمی‌کشد که اشک از چشمانتان سرازیر می‌شود. البته ممکن است صبح زود پرواز داشته باشید که در آن صورت، علت گریه کردن در هواپیما صرفاً به خستگی مفرط شما برمی‌گردد. هنوز تحقیقات دقیقی درمورد علت گریه کردن مسافران در هواپیما انجام نشده است؛ اما اگر این اتفاق برایتان افتاد، یادتان باشد که تنها نیستید و احتمالاً بعضی از مسافران دیگر نیز همزمان با شما با همین مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند.