فرودگاه بین المللی ونکوور، از شلوغ ترین فرودگاه های کانادا

فرودگاه بین المللی ونکوور، دومین فرودگاه شلوغ کانادا بعد از فرودگاه تورنتو بوده و جزو بهترین فرودگاه های آمریکای شمالی به حساب می آید.

خرید بلیط هواپیما با بهترین قیمت

فرودگاه بین‌المللی ونکوور در ریچموند در ایالت بریتیش کلمبیا در کشور کانادا واقع شده است. این فرودگاه ۱۲ کیلومتر از مرکز شهر ونکوور فاصله دارد. فرودگاه بین‌المللی ونکوور دومین فرودگاه شلوغ کانادا از لحاظ حرکت هواپیما و میزان مسافر است. از اینجا به صورت روزانه پروازهای بدون توقفی به آسیا، اروپا، آمریکا، استرالیا، مکزیک و سایر فرودگاه‌های داخلی کانادا بلند می‌شوند. این فرودگاه بین‌المللی برنده جایزه‌های قابل توجهی شده که جایزه «بهترین فرودگاه آمریکای شمالی» در سال ۲۰۰۷، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ از اسکای‌ترکس تعدادی از آن‌ها هستند. اینجا قطب پروازهای «ایر کانادا»، وِست جت هم به شمار می‌رود. فرودگاه بین‌المللی ونکوور یکی از هشت فرودگاه کانادایی است که تسهیلاتی برای عبور از مرز آمریکا داشته و امور مهاجرتی و گمرکی مسافران را به هنگام رسیدن در فرودگاه مقصد کمتر می‌کند. مالک فرودگاه بین‌المللی ونکوور، «ترنسپورت کانادا» (Transport Canada) است و توسط «ونکوور ایرپورت اوتوریتی» (Vancouver Airport Authority) مدیریت می‌شود. ایرلاین‌هایی مانند ایر چاینا، ایر فرانس، بریتیش ایرویز، لوفتهانزا با فرودگاه بین‌المللی ونکوور کار می‌کنند.

تاریخچه

در سال ۱۹۲۹ میلادی، شهر ونکوور زمینی در «سی آیلند» (Sea Island) را برای اهداف فرودگاهی خریداری نمود تا آن را با فرودگاه قبلی خود در «مینورو پارک» (Minoru Park) جایگزین کند. طی جنگ جهانی دوم فرودگاه‌ و ترمینال اصلی که امروزه ترمینال جنوبی نام دارد را به دولت فدرال اجاره دادند. از این فرودگاه برای برنامه‌ی آموزش هوایی کشورهای مشترک‌المنافع بریتانیا استفاده می‌شد و خدمه و خانواده‌هایشان هم در ناحیه‌ای از جزیره اسکان داده شدند که «برک ویل» (Burkeville) نام داشت. درآمدی حاصله از اجاره‌ی این فرودگاه را خرج خریدن زمین‌هایی بیشتر برای آشیانه‌های جدید هواپیما و کارخانه تولید هواپیمای بوئینگ کانادا می‌کردند. ترمینال اصلی فعلی در سال ۱۹۶۸ ساخته شد که از آن زمان توسعه یافته است. در سال ۲۰۱۱ فرودگاه اعلام کرد که برنامه‌ای با هدف تشویق ایرلاین‌ها برای پروازهای بیشتر بین ونکوور و آسیا دارد. واژه «پسیفیک گیت وی» (Pacific Gateway) نیز نزدیکی فرودگاه بین‌المللی ونکوور را به آسیا در قیاس با سایر نواحی کانادا توضیح می‌دهد. همچنین جمعیت زیاد آسیایی‌ها و روابط تجاری کانادا-آسیا در منطقه، این فرودگاه را تبدیل به دروازه‌ای بزرگ بین کانادا و آسیا کرده است. در این فرودگاه بیش از هر فرودگاه دیگری در کانادا پروازهای آسیایی اجرا می‌شود.

ترمینال‌ ها

فرودگاه بین‌المللی ونکوور دو ترمینال دارد: ترمینال اصلی و ترمینال جنوبی. ترمینال اصلی به دو بخش «پروازهای داخلی» و «بین‌المللی» تقسیم شده که قسمت اعظم پروازها در ترمینال بین‌المللی اجرا می‌شوند. این دو بخش در قسمت‌های قبل از امنیت و بعد از امنیت به هم پیوند می‌خورند. ترمینال داخلی که در سال ۱۹۶۸ توسط یک شرکت مقیم در ونکوور ساخته شد، از سه سالن A، B و C تشکیل می‌شود. سالن A و B قطب پروازهای داخلی وست جت بوده و پروازهایی از سایر ایرلاین‌های داخلی را هم مدیریت می‌کند. سالن C علاوه بر وست جت، مرکز پروازهای داخلی ایر کانادا و ایرا کانادا اکسپرس و البته پروازهای ورودی بین‌المللی و آمریکایی است. ترمینال بین‌المللی بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ ساخته شد. همانطور که پیش‌تر گفتیم، فرودگاه بین‌المللی ونکوور یکی از هشت فرودگاهی به شمار می‌آید که تسهیلات امور گمرکی مرز آمریکا را دارد و این تسهیلات در ترمینال بین‌المللی قرار دارند. تمام گیت‌های این ترمینال می‌توانند پروازهای ورودی بین‌المللی و آمریکایی را پذیرفته و مسافران را به سمت مسیرهای پیاده‌ای که به سوی گمرک و محوطه مهاجرتی می‌روند هدایت کنند. ترمینال جنوبی بخشی از ترمینال اصلی بوده که هنوز هم استفاده می‌شود. این ترمینال برخی از دفاتر مرکزی و پایگاه اصلی «پسیفیک کوستال ایرلاینز» (Pacific Coastal Airlines) و «هاربر ایر» (Harbour Air) را در خود جای داده است. این ترمینال برای ایرلاین‌های منطقه‌ای که بیشتر داخل بریتیش کلمبیا پرواز دارند استفاده می‌گردد. پروازهای چارتری و هلیکوپتر هم از این ترمینال پرواز می‌کنند.

امکانات و دسترسی به مرکز شهر

فرودگاه بین‌المللی ونکوور به عنوان یکی از بهترین فرودگاه‌های جهان از نظر دسترسی شناخته می‌شود؛ زیرا استانداردهای ملی ساختمانی را با احترام به دسترسی معلولین، ارتقا بخشید و نه تنها افراد دارای ویلچر، بلکه سالمندان، نابینایان و والدینی که کالسکه به همراه دارند هم رفت و آمدی آسان خواهند داشت. این فرودگاه ایستگاه مخصوص خود را در شبکه مترو «اسکای ترین» (SkyTrain) دارد که برای ساخت آن نزدیک به ۳۰۰ میلیون دلار خرج کرد. یک پل پیاده، ترمینال بین‌المللی را به ترمینال داخلی وصل می‌کند و به عنوان محوطه ورود و خروج مسافران به خط «کانادا لاین» (Canada Line)، سومین خط شبکه ترانزیت سریع‌السیر ونکوور، مورد استفاده قرار می‌گیرد. زمانی که کانادا لاین در شرایطی مانند شب یا اختلال‌های سرویس‌دهی فعالیت نداشته باشد، اتوبوس شبانه N10 ترمینال‌های بین‌المللی و داخلی را به ریچموند و مرکز شهر ونکوور وصل می‌کند. ترمینال جنوبی فرودگاه نیز با اتوبوس C92 به کانادا لاین و ایستگاه «بریج پورت» (Bridgeport) متصل می‌شود.

مدیریت فرودگاه بین‌المللی ونکوور یک برنامه کلیدی برای سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۳۷ تدوین کرده که به نام «فلایت پلن ۲۰۳۷» (Flight Plan 2037) شناخته می‌شود و از ۷۵ پروژه با هزینه ۵/۶ بیلیون دلار تشکیل شده‌ است. این برنامه در سال ۲۰۳۷ به فرودگاه امکان خدمات رسانی به بیش از ۳۵ میلیون مسافر را می‌دهد و شامل توسعه تسهیلاتی حول ترمینال اصلی فعلی می‌شود. گیت‌های جدید، پارکینگ دوم، مسیرهای تاکسی و دسترسی بهتر خودرو هم به مجموعه اضافه خواهند شد. حتی شاید یک باند جدید هم به فرودگاه اضافه کنند.