سنگاپور، کشوری با فرهنگ های گوناگون

فرهنگ های گوناگونی در سنگاپور وجود دارد که این موضوع از مهاجرت اقوام مختلف به این کشور در گذشته سرچشمه می گیرد. هر کدام از این قوم ها، مذهب مخصوص به خودشان را دارند، اما در نهایت در کنار یکدیگر به همزیستی مسالمت آمیزشان ادامه می دهند.

هرچند که جاذبه‌های سنگاپور طی چندین سال گذشته، ظاهری مدرن به خود گرفته، اما هنوز هم آداب و رسوم سنتی این کشور زنده نگه داشته شده است. تأثیر قوم‌های مهاجر در این کشور به راحتی قابل مشاهده می‌باشد. برای مثال ساختمان‌های نئوکلاسیک بعضی قسمت‌های شهر، استعمار کشور انگلستان و «محله‌ی چینی‌ها» یا «خیابان عرب» نیز ویژگی‌های منحصر به فرد این گروه‌ها را به خوبی به نمایش می‌گذارند.

مذهب

با در نظر گرفتن اقوام و فرهنگ‌های گوناگونی که در سنگاپور وجود دارد، فقط از طریق همزیستی مسالمت‌آمیز و درک متقابل است که زندگی در این کشور امکان پذیر می‌شود. بیشتر جمعیت سنگاپور را چینی‌ها تشکیل می‌دهند؛ اما هر قومی، جشن‌ها و مذهب خاص خودش را دارد. برای مثال چینی‌های مقیم سنگاپور، بیشترشان کاتولیک، مسیحی یا از پیروان بودا هستند. مهاجرین مالزی از اسلام و هندی‌ها نیز از مذهب هندو تبعیت می‌کنند. البته دین‌های دیگری را هم می‌توان در این کشور پیدا کرد که نسبت به مذاهب اصلی، افراد کمتری طرفدار آن‌ها هستند. در واقع، مذهب در این کشور اهمیت زیادی دارد و بیشتر بناهای جالب و دیدنی‌شان متعلق به معابد، کلیساها و مساجد می‎باشد.

زبان

بیشتر جمعیت کشور سنگاپور، دو زبانه و حتی بعضی از آن‌ها سه یا چهار زبانه هستند. هر قومی، زبان مادری خودشان را به فرزندانشان یاد می‌دهند و در کنار آن، در مدرسه‌ها زبان انگلیسی تدریس می‌شود که زبان کارهای اداری و سیاسی به حساب می‌آید. همین موضوع باعث شده تا زبانی مشترک میان مردم وجود داشته باشد تا فهم یکدیگر برایشان آسان‌تر شود. در مجموع، ۴ زبان اصلی در این کشور وجود دارد: ماندارین، مالایی، انگلیسی و «تامیلی» که مورد آخر توسط هندی‌ها صحبت می‌شود. البته اگر جایی زبان «سینگلیش» (Singlish) هم شنیدید، تعجب نکنید. این زبان غیر رسمی، از ترکیب انگلیسی با زبان‌های رایج دیگر در این کشور به وجود آمده که معمولاً در آخر جملات انگلیسی، حروف ندا می‌آورند.

غذا

با توجه به مطالبی که تا الان خواندید، احتمالاً می‌توانید میزان تنوع غذایی در سنگاپور را حدس بزنید. علاوه بر غذاهای خوشمزه ی خیابانی این کشور، از غذاهای هندی، چینی، تایلندی و مالزیایی گرفته تا غذاهای اندونزی، ایتالیایی، اسپانیایی و حتی فرانسوی، می‎توانید همه را در سنگاپور امتحان کنید. معمولاً چینی ها به غذاهای دریایی علاقه‌ی بیشتری دارند، اما اگر به دنبال غذاهای تند و پرادویه هستید، غذاهای هندی انتخاب مناسب‌تری برای شما می‌باشند.

ارزش ها

بیشتر مردم سنگاپور از فردگرایی دوری می‌کنند و به گروه و امنیت متقابل معتقد هستند. خانواده، کانون ساختارهای اجتماعی آن‌ها به حساب می‌آید و الفاظی مثل وفاداری و احترام به بزرگ‌ترها از اینجا شروع می‌شود. وقتی می‌گوییم «خانواده»، در واقع اقوام و دوستان نزدیکی که با آن‌ها صمیمی هستیم را نیز دربر می‌گیرد. آبرو، اهمیت زیادی در این کشور دارد که به افراد شخصیت می‌بخشد. سنگاپوری‌ها ادعا دارند که جامعه‌ای مساوات طلب هستند، اما سلسه مراتب در این کشور به گونه‌ای است که برای بزرگ‌ترها و میانسالان، ارزش و احترام بسیار بالایی قائل می‌شوند. این موضوع از تعالیم آیین کنفوسیوس نشأت می‎گیرد و بر این اساس، حتی حقوق میانسالان از بقیه‌ی کارکنان بالاتر است. بهترین مکان برای نشستن و بهترین غذا برای آن‌‎ها درنظر گرفته می‌شود و هنگام معرفی افراد نیز ابتدا از آن‌ها شروع می‌کنند و حتی اگر شناختی نسبت به آن فرد نداشته باشید هم باید به او احترام بگذارید.

آداب معاشرت

مردم سنگاپور برای گفتن حرف‌هاشان بیشتر از حالات چهره و روش‌های غیر مستقیم کمک می‌گیرند. این موضوع باعث می‌شود که اگر افراد اشکالی در کارشان داشته باشند، آبرویشان نرود. آن‌ها به جای اینکه مستقیم به شما جواب رد بدهند، از جملاتی مثل «تلاشم را می‌کنم» یا «حالا ببینم چه پیش می‌آید» استفاده می‌کنند تا شخصیت هر دو طرف حفظ شود و دوستی‌ها لطمه نبیند. معمولاً وقتی از آن‌ها درخواستی می‌شود یا سوال می‌پرسند، کمی قبل از جواب دادن مکث می‌کنند و این موضوع نشان می‎دهد که برای حرفتان ارزش قائل شده و در مورد آن خوب فکر کرده‌اند. در واقع باورش برای سنگاپوری‌ها سخت است که غربی‌ها چطور می‌توانند خیلی سریع جواب سوال را بدهند و از نظرشان، این کار کمی گستاخانه به نظر می‌آید. سلام کردن و دست دادن در این کشور، در بین اقوام مختلف فرق دارد و هر کدام بنا به محدودیت‌های مذهبی که از آن پیروی می‌کنند، آداب معاشرتشان را شکل می‌دهند.

فاین سیتی

«فاین سیتی» (Fine City) هم به معنی «شهر خوب» و هم به معنی «شهر جریمه‌ها» می‌باشد. دولت به منظور ایجاد امنیت و نظم در کشور، قوانین سرسختانه‌ای مربوط به دخانیات یا تمیزی شهر و آسیب رساندن به اموال عمومی درنظر گرفته است و همین موضوع باعث شده تا سنگاپور، به یکی از امن‌ترین کشورهای دنیا تبدیل شود. علی‌رغم جریمه‌های گوناگون این کشور، سنگاپور توانست مقام محبوب ترین کشور جهان در بین گردشگران را به دست بیاورد که ویژگی‌های مثبت بی‌شمار و رفتار دوستانه‌ی مردمانش را ثابت می‌کند.

القاب

نوع خطاب کردن مردم، به این بستگی دارد که با چه قومی رو‌به‌رو هستید. برای مثال، چینی‌ها 3 اسم مختلف دارند: یک نام خانوادگی و دو اسم کوچک. در ملاقات‌های اولیه باید قبل از نام خانوادگی‌شان، آقا یا خانم بیاورید و اگر لازم بود، خودشان به شما می‌گویند که به کدام اسم کوچک صدایشان بزنید. مردم در مالزی، نام کوچک پدرشان را بعد از اسم خودشان می‎آورند و می‌توانید از القاب مختلفی از جمله حاجی، حاجیه، سید و شریفه قبل از اسمشان استفاده کنید. اسم هندی‌ها معمولاً کمی طولانی است و شکل کوتاه شده‌ی آن را به عنوان لقبشان انتخاب می‌کنند یا حرف اول نام پدرشان را بعد از اسم خودشان می‌آورند.