طاق صلح میلان و سقوط ناپلئون

طاق صلح میلان یک طاق پیروزی است که در اوایل قرن ۱۹ به عنوان بخشی از فروم (میدان، بازار، محل اجتماعات و ... ) بناپارت، برای جشن گرفتن پیروزی های ناپلئون در ایتالیا ساخته شد.

طاق صلح میلان را معماری محلی به نام «لوئیجی کانیولا» (Luigi Cagnola) برای جشن گرفتن پیروزی‌های ناپلئون طراحی کرد. ساخت این طاق از سال ۱۸۰۷ آغاز شد اما زمانی که در سال ۱۸۱۴ ناپلئون از جایگاه خود سقوط کرد روند پروژه متوقف گردید. اخراج امپراطور در سال ۱۸۱۴ باعث فرا رسیدن یک پایان زودرس برای پروژه ساخت طاق صلح میلان و قسمت‌های دیگر شد. امروزه این طاق که از جاهای دیدنی میلان به شمار می‌رود در مرکز یک میدان پیاده‌رو در کنار پارک «سمپیونه» (Sempione) در خیابانی به همین نام قرار دارد که میلان را به پاریس پیوند می‌دهد. 

در سال ۱۸۱۵ با قدرت گرفتن هاپسبورگ‌ها بعد از کنگره صلحی که در وین برگزار شد، نام طاق از پیروزی به طاق صلح تغییر یافت. این کنگره برای تصمیم گیری در مورد آینده اروپا بعد از ناپلئون شکل گرفته بود. کار بر روی پروژه رها شده مدت‌ها بعد در سال ۱۸۲۶ و همزمان با تاج‌گذاری «فردیناند اول» دوباره به جریان افتاد. البته در آن زمان سال‌ها بود که «لوئیجی کانیولا» مرده بود. شاه فردیناند اول طاق را به فرانسیس اول هدیه کرد، اما یک تغییر قدرت مجدد در سال ۱۸۵۹ سبب شد تا طاق مجدداً به ایتالیای تازه متحد شده اهدا شود.

طراحی طاق صلح میلان

طراحی طاق صلح بر اساس طاق «سپتیمیوس سوروس» (Septimius Severus) در فروم «رومانوم» شهر رم صورت گرفت که گذرگاه مرکزی بزرگی به همراه دو گذرگاه کوچک‌تر در کنار‌ها داشت. بدنه طاق از مرمر کوه‌های آلپ سوئیسی تراشیده شده و ستون‌هایی به سبک کورَنتی، نقش‌ برجسته‌ها و تندیس‌ها آن را تزئین می‌کنند. چهار تندیس بزرگ جلوی قسمت شیروانی نمادی از رودخانه‌هایی هستند که در گذشته از پادشاهی سابق «لومباردی-ونتو» (Lombardy-Veneto) عبور می‌کردند: رودخانه‌های «آدیجه» (Adige)، «پو» (Po)، «تیچینو» (Ticino) و «تالیامنتو» (Tagliamento).

در بالای طاق، سه گروه مجسمه برنزی به چشم می‌خورد. گروه مرکزی «ارابه صلح» با شش ارابه اسب ساخته شده توسط «آبوندیو سانجورجو» (Abbondio Sangiorgio) است. تندیس‌های واقع در دو طرف نیز اثر «جوانی پوتی» (Giovanni Putti) بوده و به نام «پیروزی‌ها بر پشت اسب» شناخته می‌شوند. قرار بود این مجسمه‌ها رو به پاریس باشند، اما امروزه روی آن‌ها به سمت شهر است. نقش‌ برجسته‌هایی که در طرفین طاق می‌بینید، رویدادهای بعد از ناپلئون در تاریخ ایتالیا را به تصویر می‌کشند.

بر روی قسمت بالای طاق نام کشته‌ شدگان جنگ جهانی دوم و بر روی دو لوح بالای ستون‌ها در کناره‌های طاق نام قربانیان جنگ بزرگ و در مرکز نیز صفحه‌ای بزرگ اهدا شده به «ویکتور امانوئل دوم» به چشم می‌خورد. نقش برجسته‌های کناری این لوح دو سرباز را به تصویر می‌کشند. با توجه به اینکه این سازه تاریخی و باشکوه یک یادمان عمومی به شمار می‌رود می‌توانید به راحتی به تماشای عظمت و زیبایی آن بپردازید.

حکایت‌های مختلفی درباره این طاق وجود دارد که از میان آن‌ها می‌توان به تغییر موقعیت دادن اسب‌های ارابه توسط هاپسبورگ‌ها، برای به سخره گرفتن فرانسه بعد از سقوط ناپلئون اشاره کرد. طی این تغییر، اسب‌ها ۱۸۰ درجه چرخانده شدند تا پشتشان به پاریس باشد. حکایت دیگر درباره توصیف ارنست همینگوی در یکی از رمان‌هایش بود که می‌گفت طاق صلح با طاق پیروزی «کاروسِل» (Carrousel) و طاق پیروزی «اتوال» (Étoile) در پاریس در یک راستا هستند که امروزه می‌دانیم همچنین چیزی وجود ندارد.

برای دسترسی به طاق صلح می‌توانید از خطوط ۱ و ۲ مترو استفاده کرده و در ایستگاه «کادورنا» (Cadorna) پیاده شوید و پس از آن اندکی به سمت پارک سمپیونه پیاده روی کنید. روزهای آفتابی بهترین موقعیت برای این مسیر کوتاه و لذت بردن از طبیعت زیبای آن در کنار عظمت معماری طاق صلح خواهد بود. اگر بخواهید در شب از جذابیت این میدان بهره ببرید، می‌توانید در یکی از رستوران‌ها یا کافه‌های حول آن غذا و نوشیدنی میل کنید. این کار به ویژه در بهار و تابستان که می‌توانید از فضای باز میدان نیز بهره بگیرید لطف بیشتری دارد.