کلیسا نوتردام، مهم‌ ترین جاذبه لوکزامبورگ

کلسیای جامع یا کلیسای نوتردام، اصلی‌ترین جاذبه‌ی گردشگری لوکزامبورگ به حساب می‌آید. در این کلیسا مقبره خاندان سلطنتی و اسقف‌های لوکزامبورگ نیز قرار دارد.

کلیسای نوتردام لوکزامبورگ در قلب قلمرو این دوک نشین اروپایی قرار داشته و نقش مهمی در انجام سرودهای مذهبی روز ملی این کشور (بیست و سوم ماه ژوئن) و همچنین مراسم سالانه اوکتاو (annual Octave celebrations) بر عهده دارد. این کلیسا در نزدیکی قصر دوک (palais grand-ducal) واقع شده است. سنگ بنای این کلیسا در سال 1613 میلادی بنا نهاده شده و نقشه آن توسط کشیشی به نام «جین دو بلوک» (Jean du Blocq) تهیه و نظارت و بازبینی آن توسط کشیشی به نام «اوتو هرلو» انجام شد. تزئینات خارجی و ساخت مجسمه‌های بسیار هنرمندانه به کار رفته در مجموعه، طی دهه‌های بعدی همچنان ادامه داشت. اگرچه این کلیسا دارای برخی از ویژگی‌های معماری دوره رنسانس است، اما آن را می‌توان نمونه‌ای مناسبی از سبک معماری اواخر دوره گوتیک به حساب آورد. از جمله مهم‌ترین آثار ارزشمند هنری موجود در تزئینات این مجموعه می‌توان به آثار «اولیرچ» (Ulrich) هنرمند سوئیسی و «دانیل مولر» از هنرمندان اهل «فرایبورگ» اشاره کرد.

بر اساس متون تاریخی و مستندات باقی مانده، در روز 17 اکتبر سال 1621 سرانجام عملیات ساخت کلیسا پایان پذیرفت و توسط اسقف «جرج فن هلفنستاین» (Georg von Helffenstein) به قدیسین مسیحیت تقدیم شد. این کلیسا در آن زمان پیرو مکتب یسوعیون (فرقه‌ای از مسیحیت) بود که با نام «انجمن عیسی» نیز شهرت داشت اما در سال 1773 میلادی فعالیت این فرقه ممنوع اعلام شده و در ادامه این مجموعه از سوی «ملکه ماریا ترزا» به لوکزامبورگ اهدا و وقف قدیسینی چون «ترزای مقدس» و «نیکولاس مقدس» شد.

در سال 1801 میلادی و طی رخدادهای سیاسی منطقه، بخش بزرگی از قلمرو دوک نشین سابق در قلمرو اسقف نشین منطقه ادغام شده و این کلیسا نیز به عنوان «کلیسای مادر» و مرکز اداری اسقف نشین، برگزیده شد. در سال 1844، کشیشِ نماینده پاپ «جین تئودور لورنت» نام کلیسا را به کلیسای «مریم مقدس، کلیسای بانوی ما» تغییر داد. البته پیش از این و در سال 1815 میلادی از سوی کنگره وین، این منطقه با عنوان دوک نشین لوکزامبورگ به رسمیت شناخته شده و از سوی پاپ «پیوس نهم» اسقف نشین مستقلی نیز در آن معرفی شده بود. این موارد سبب شد تا کلیسای اسقف نشین نیز به رتبه کلیسای جامع ارتقا پیدا کند.

در سال 1854 تزئینات بخش‌های داخلی کلیسا توسط «نیکولاس آدامز» با سبک نئو گوتیک بازسازی و تزئین شد. هدف این عملیات، خالص سازی تزئینات و مفاهیم به کار رفته در کلیسا بود. در این عملیات نوسازی، شیشه‌های رنگی بسیار زیبایی توسط هنرمندانی از جمله «لوئیس بارلیت» «اوبر برگر» (Oberberger) و «امیل پروبست» (Emile Probst) به مجموعه افزوده شدند. در حدفاصل سال‌های 1935 تا 1938 میلادی؛ عملیات توسعه و تکمیل کلیسا به سرپرستی «هوبرت شوماخر» معمار لوکزامبورگی انجام شده و در این عملیات «لئون لومِل» دیگر معمار مشهور این دوره به وی کمک کرد. آخرین تغییرات عمده انجام شده در این کلیسا؛ در دهه 1970 میلادی و با هدف پویا سازی عمودی مجموعه به منظور برجسته تر شدن ویژگی‌های هنری مجسمه‌های آن انجام شد.

در روز عید جمعه پاک سال 1985 میلادی، عملیات جوشکاری انجام شده در یکی از برج‌های کلیسا، منجر به بروز آتش‌سوزی گسترده‌ای در مجموعه شد. متاسفانه در این آتش‌سوزی بسیاری از ناقوس‌های قدیمی و ارزشمند مجموعه از جمله ناقوس مریم باکره، ناقوس‌های «ویلبرورد مقدس» (St Willibrord)، «پیتر مقدس» و «کونگندای مقدس» (St Cunegunda) از بین رفته و سقوط بقایای برج ناقوس به روی سقف شبستان مرکزی، آسیب زیادی به این بخش وارد کرد. البته با توجه به اهمیت این کلیسا برای مردم لوکزامبورگ، عملیات بازسازی آن به سرعت آغاز شده و در همان سال پایان پذیرفت.

از دیدنی‌های کلیسای لوکزامبورگ می‌توان به دخمه تدفین آن که در زیر ساختمان کلیسا است و در آن پیکر تعدادی از اسقف‌های اعظم و حاکمان لوکزامبورگ از جمله «ژان نابینا» (1296-1346)، «کنت لوکزامبورگ» و «کنت بوهم» و ... اشاره کرد. این سردابه همچنین آرامگاه تمامی اعضای خانواده دوک نشین لوکزامبورگ که پیرو آیین کاتولیک هستند نیز محسوب می‌شود. اعضای پیرو فرقه پروتستان این خانواده در قلعه - کلیسای ویلبورک واقع در منطقه «لان» (der Lahn) کشور آلمان دفن هستند. در ورودی سردابه کلیسای لوکزامبورگ شما با دو مجسمه شیر برنزی بسیار زیبا روبه‌رو می‌شوید که نماد خاندان اشرافی این منطقه به شمار می‌رود.