میدان روسیو لیسبون و جاذبه های اطراف آن

میدان روسیو، قلب تپنده مرکز شهر و از جاذبه های لیسبون به شمار می رود. بسیاری از خیابان ها و محله های شهر در این میدان با هم تلاقی کرده و خود میدان نیز محلی معروف برای دور همی های صمیمانه است. حتی اگر برای مدت کوتاهی در لیسبون اقامت داشتید، امکان عبور شما از روسیو بیش از یک بار خواهد بود.

سفر به شهر رنگارنگ لیسبون در تورهای پرتغال

نام رسمی میدان روسیو، میدان پدروی چهارم بوده و از زمان قرون وسطی که آن را ساختند به نام روسیو (به معنی میدان عمومی بزرگ) شهرت پیدا کرد. میدان روسیو سرزنده‌ترین میدان شهر لیسبون بوده و ردیفی از کافه‌ها و مغازه‌های شلوغ را نیز در آن مشاهده می‌کنید. دو کافه بسیار مشهور شهر را در این میان می‌بینید که یکی کافه «نیکولا» متعلق به قرن ۱۸ و دیگری کافه «سوئیسا» با تراس فضای بازش خواهد بود. این میدان در طی تاریخش شاهد رویدادهای مختلفی چون جشن‌ها، انقلاب‌ها، اعدام‌ها و گاوبازی بوده و هنوز هم از مقاصد مهم و جذاب برای ساکنین و گردشگران به شمار می‌رود.

تاکسی‌ها، اتومبیل‌ها و اتوبوس‌ها دور مرکز پیاده‌روی این میدان با سنگفرش سیاه و سفیدی موجی متعلق به قرن ۱۹ می‌چرخند. در مرکز میدان یادمانی بلند با دو آب‌نما وجود دارد. اغلب رهگذرانی را می‌بینید که روی نیمکت‌های میدان مشغول استراحت بوده و یا مشغول تماشای یادمان وسط آن هستند. این یادمان از یک ستون ۲۳ متری با تندیسی از پدروی چهارم تشکیل شده است که نام میدان را نیز از آن گرفتند. پدروی چهارم، پادشاه پرتغال و اولین امپراطور برزیل بود.

شایعه‌های بسیاری می‌گویند که این تندیس برنزی قرار بود امپراطور ماکسیمیلیان مکزیک را به تصویر بکشد اما تاریخ‌نگاران با این امر مخالف هستند. در پای ستونی که در سال ۱۸۷۰ نصب شد، تندیس‌هایی به نمادی از عدالت، شجاعت، پرهیزکاری و خرد را می‌بینید. در سال ۱۸۸۹ دو آب‌نمای یادمانی باروکی نیز در دو طرف یادمان پدروی چهارم نصب کردند. این دو آب‌نمایِ شبیه به هم، در اصل در کارخانه ذوب فلز «وَلدون» (Val d'Osne) در فرانسه ریخته گری شدند. دو تندیسی که این فواره‌ها را باشکوه‌تر می‌کنند، توسط مجسمه‌ساز‌هایی به نام «متورَن مورو» (Mathurin Moreau) و «میشل لیِنار» (Michel Lienard) ساخته شده و پیکره‌های اساطیری را به تصویر می‌کشند. این دو آب‌نما به ویژه در شب با نورپردازی‌های ویژه بسیار دیدنی می‌شوند.

ساختمان تئاتر ملی

شاید بتوان برجسته‌ترین ساختمان دور میدان روسیو را تئاتر ملی «دونیا ماریای دوم» دانست. این بنای باشکوه و دیدنی در میانه قرن ۱۹ و بر اساس طرحی نئو کلاسیک از معماری ایتالیایی به نام «فورتوناتو لودی» (Fortunato Lodi) ساخته شد. این تئاتر در بنای سابق کاخ «استائوس» (Estaus) متعلق به قرن ۱۵ قرار دارد. شهرت این کاخ از زمانی شروع شد که اولین دادگاه تفتیش عقاید در آن شکل گرفت. این متعصبان مذهبی بسیاری از مرتدان را رو به روی همین کاخ به آتش کشیدند.

ساختمان تئاتر در سال ۱۹۶۴ بر اثر یک آتش سوزی ویران شد و تا سال ۱۹۷۸ نیز پذیرای عموم مردم نبود. این بنای باشکوه بیشتر به خاطر سر در ورودی آن با ۶ ستون عظیم تزئین شده با مجسمه‌ آپولو و فرشتگانش شهرت دارد. در بالای کتیبه مجسمه‌ای از «ژیل ویسنته» (Gil Vicente) قرار دارد که یک نمایشنامه نویس قرن پانزدهمی و بنیان گذار تئاتر پرتغال است. بسیاری از نمایش‌های دیدنی برگزار شده در این سالن توسط پادشاهان و ملکه‌ها تماشا شده‌اند.

ایستگاه قطار روسیو

در نزدیکی ساختمان تئاتر ملی، یکی دیگر از ساختمان‌های زیبای شهر، یعنی ایستگاه قطار روسیو را می‌بینید. این ساختمان در سال ۱۸۸۷ به عنوان ایستگاه قطار مرکزی ساخته شد. البته امروزه ساختمان قدیمی دیگر برای عبور قطارها استفاده نمی‌شود و برای این منظور بنای دیگری با امکاناتی بسیار بالا را ساختند که قطارها به مقصد شهر سینترا نیز از آنجا حرکت می‌کنند. ساختمان ایستگاه قطار با ورودی بسیار دیدنی به سبک معماری نئو مانوئلین، با نقوشی پر جزئیات تزئین شده و دو ورودی بی‌همتای نعل اسبی دارد.