نقش کلیدی شهر و قلعه نورمبرگ در تاریخ آلمان

قلعه امپراطوری، نماد شهر نورمبرگ به حساب می آید. این قلعه از قرون وسطی نمایشگر قدرت و اهمیت امپراطوری مقدس روم در ملت آلمان بوده و نقشی کلیدی در شهر نورمبرگ داشته است.

سفر به شهر نورمبرگ در تورهای آلمان

نورمبرگ که اولین بار از آن در سال ۱۰۵۰ به عنوان دارایی سلطنتی در یک سند نام برده شده، نقش مهمی در سیاست‌های امپراطوری و سیاست‌های محلی پادشاهان بازی کرده است. قلعه و شهر نورمبرگ، توقفی محبوب در میانه‌ی سفرهای حکمرانان به شمار می‌رفت که در آنجا مجالس درباری و شوراهای امپراطوری تشکیل می‌شد. برای آن که محلی مناسب مخصوص این رویدادها فراهم شود، «هوهِن استوفن‌ها» (Hohenstaufens) یک مجموعه قلعه بر روی ارتفاعات صخره‌ای و بقایای سازه‌های قدیمی‌تر ساختند. این مجموعه همان چیزی است که امروزه شاهد آن هستید و از جاهای دیدنی آلمان است.

به خاطر ارتباط نزدیک به خاندان سلطنتی و موقعیت قلعه در تقاطع شاهراه‌های مهم، نورمبرگ خیلی زود تبدیل به مرکز تجارت، صادرات و یک بازار مالی پر اهمیت شد. نامه آزادی که در سال ۱۲۱۹ توسط امپراطور فردریش دوم اعطا گردید، خودمختاری مدنی شهر را تقویت کرده و آن را به طور کامل از قلمرو «بورگرف‌ها» (burgrave) خارج نمود. در پایان دوره هوهن استوفن در سال ۱۲۵۴، اینجا تبدیل به یک شهر مستقل امپراطوری شد.

قلعه نورمبرگ در اواخر قرون وسطی

در اواخر قرون وسطی، نورمبرگ به عنوان شناخته‌ شده‌ترین شهر و بهترین موقعیت در قلمرو رتبه گرفت. شهر شاهد شوراهای امپراطوری متعددی بود و در سال ۱۳۵۶ امپراطور چارلز چهارم آن را به عنوان جایی که هر حکمران تازه انتخاب شده باید اولین شورای امپراطوری خود را در آن برگزار کند معرفی کرد. در نتیجه نورمبرگ در کنار فرانکفورت تبدیل به مرکزی برای انتخاب حکمرانان شد. بسیاری از امپراطوران به دفعات از این شهر بازدید کرده‌اند؛ شاید جالب باشد بدانید که لودویگ چهارم ۷۴ بار و چارلز چهارم ۵۲ بار به اینجا آمدند. البته در این مدت قلعه از اهمیت کمتری برخوردار بود. ساختمان شهرداری در سال ۱۳۴۰ تکمیل شد و به عنوان محلی برای برگزاری مجلس مورد استفاده قرار می‌گرفت. فردریش سوم و پسرش ماکسیمیلیان اول، آخرین امپراطورانی بودند که در قلعه و شهر اقامت طولانی داشته‌اند.

قلعه نورمبرگ در زمان پادشاهی بایرن

بعد از تجزیه امپراطوری مقدس روم در سال ۱۸۰۶ و پیوستن نورمبرگ به پادشاهی بایرن، دوباره به قلعه به عنوان یک بنای مهم تاریخی توجه شد. شاه لودویگ اول آن را در سال ۱۸۳۳ به دست معماری به نام «کارل الکساندر فون هایدلوف» (Carl Alexander von Heideloff) سپرد تا مجموعه را ترمیم و بازسازی کرده و آن را قابل سکونت کند. هر چند طراحی داخلی نئوگوتیک رومانتیک آغاز شده توسط معمار خیلی باب طبع وی نبوده و پروژه در سال ۱۸۳۵ متوقف گردید. تا زمان حکومت پسر او یعنی ماکسیمیلیان دوم این اقامتگاه سلطنتی تکمیل نشد. کار نهایی اثر معماری به نام «آوگوست فون فویت» (August von Voit) بود که بین سال‌های ۱۸۵۱ تا ۱۸۵۸ به انجام رسید.

ویرانی و ساخت مجدد قلعه

در سال ۱۹۳۴ تحت فرمان «رودولف استرر» (Rudolf Esterer) پروژه حذف الحاقات نئو گوتیک با طراحی داخلی اصلی قلعه آغاز شد. قلعه قرار نبود تنها به عنوان یک یادمان تاریخی مورد حفاظت قرار بگیرد، بلکه باید به نقش قدیمی خود در زندگی ملت نیز ادامه می‌داد. در سال ۱۹۴۵ تقریباً تمام قلعه ویران شد، اما بخش‌های مهم رومانسک و گوتیک متأخر آن جان سالم به در بردند. درست بعد از جنگ، رودولف استرر مجموعه را عیناً مانند قبل بازسازی کرد.

نمایشگاه دائمی داخل قلعه، به همراه موزه‌های نورمبرگ که از مکان‌های دیدنی نورمبرگ هستند در سال ۲۰۱۳ مجدداً طراحی شدند. نمایش‌های جدید نه تنها توضیحاتی درباره عناصر و عملکرد قلعه در طول تاریخ زندگی‌اش را ارائه می‌کنند که اطلاعاتی درباره امپراطوری مقدس روم، ملت آلمان و نقش نورمبرگ در اواخر قرون وسطی را نیز در اختیار مخاطبین قرار می‌دهند. این نمایشگاه‌ها برای بازدیدکنندگانی از تمامی سنین جذاب خواهد بود.