کلیسای جامع سنت استفان، نماد آزادی وین

کلیسای جامع «سنت اِستفان» یا «سنت اشتفان» از مکان‌های دیدنی در وین از جنگ‌های متعددی جان سالم به در برده و نماد آزادی این شهر به حساب می‌آید. این کلیسای گوتیکی در سال ۱۱۴۷ میلادی ساخته شده و معروف‌ترین ویژگی ظاهری آن الگوی لوزی شکل بام است.

اولین ساختمان کلیسایی که در محوطه کلیسای جامع استفان امروزی ساخته شد، یک کلیسا به سبک معماری رومانسک بود که بعداً در سال ۱۱۴۷ با کلیسای رومانسک بزرگ‌تری جایگزین گردید. یک آتش‌سوزی بزرگ در سال ۱۲۵۸ آن ساختمان را ویران کرده و ساخت و ساز کلیسای گوتیکی امروزی در اوایل قرن ۱۴ آغاز شد. بازدید از کلیسای سنت استفان از واجبات تور اتریش است.

کیسای جامع استفان طی محاصره ترک‌ها در سال ۱۶۸۳ و در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم آسیب‌هایی دید. ساختمان در سال ۱۹۴۸ دوباره بازگشایی شد و بام آن بعد از تعمیر با کاشی‌های سرامیکی به صورت الگویی از اشکال لوزی تزئین گشت. از میان مهم‌ترین رویدادهایی که در کلیسای جامع استفان روی داد، می‌توان ازدواج موتزارت در سال ۱۷۸۲ و مراسم تشییع او در دسامبر ۱۷۹۱ را نام برد.

درباره کلیسای جامع استفان

این کلیسای جامع، سازه‌ای شگفت‌انگیز از سنگ تیره و کاشی‌های رنگی در بام بوده و ارتفاعی حدود ۱۳۵ متر دارد. این ساختمان در اصل بین سال ۱۳۹۵ تا ۱۴۳۳ ساخته شد و بعد از آسیب‌های جدی جنگ مورد بازسازی قرار گرفت. با بالا رفتن از ۳۴۳ پله منار آن می‌توانید مناظر باشکوهی از بالای شهر را تماشا کنید. برج شمالی هرگز به پایان نرسید تا همتای شریک خود باشد، اما در سال ۱۵۲۹ به روی آن تاجی رنسانسی قرار داده شد. از بالای این برج نیز می‌توانید نماهایی شگفت را ببینید اما این برج مجهز به بالابر می‌باشد. ناقوس «پومرین» (Pummerin) یکی از بزرگ‌ترین ناقوس‌های جهان بوده و از بقایای یک توپ جنگی ترک در سال ۱۶۸۳ ساخته شد. این ناقوس در جشن سال نو به صدا در آمده و نوای آن را در سرتاسر شهر می‌توان شنید.

نشان O5 که به روی در عظیم ورودی حک شده، اهمیت تاریخی خاصی دارد. عدد پنج نمادی از پنجمین حرف الفبا یعنی E بوده و در کنار حرف O مخففی از نام کشور اتریش می‌شود. این ترکیب یک نشان مخفی از مقاومت برای نازی‌های اتریش بود. فضای داخلی کلیسا پر از دیدنی‌های جالب توجه و آثار هنری برجسته است. یکی از برترین گنج‌های کلیسا، محراب «وینر نویشتات» (Wiener Neustadt) از سال ۱۴۴۷ در نمازخانه دست چپ خواهد بود. این محراب با نقاشی‌ها و طلاکاری باشکوهش مریم مقدس را در میان کاترین و باربارای مقدس به تصویر می‌کشد.

سکوی خطابه سنگی در میان راهرو، چهار پدر لاتین کلیسا یعنی «آمبروز»، «ژِروم»، «گرِگوری» و «آگوستین» را با جزئیات نشان می‌دهد. یک خودنگاره نادر از هنرمند در زیر پلکان به چشم می‌خورد که در حال نگاه کردن به بیرون یک پنجره است. این خودنگاره نشانی از گذار به دوران رنسانس، زمانی که هنرمندان شروع به کسب شهرت کرده و دیگر ناشناس نبودند می‌باشد. نرده سکوی خطابه، با نمادهای جذابی پوشیده شده است: مارمولک‌ها به عنوان نمادی از نور و وزغ‌ها به عنوان حیوانات تاریکی و «سگ خداوند» در بالای همه برای حفاظت از خطابه در برابر تأثیر آن‌ها به تصویر کشیده شده‌اند. یکی از بخش‌های دیدنی و مهم دیگر کلیسا، مقبره قرن هفدهمی غیرمعمول امپراطور «فردریک سوم» است که با تصویر موجوداتی پنهان که قصد بیدار کردن وی را دارند تزئین شده است.