قلعه لدنیس، قصر رویای کودکی

قلعه‌ی لدنیس (lednice) واقع در بخش «موراویا» در جنوب شرقی جمهوری چک، بنایی شاهانه و تداعی کننده‌ی تمام آن چیزی است که قصر داستان‌های کودکی در ذهنمان تداعی می‌کرد. پس اگر شما هم قصد سفر به اتریش را دارید در این مقاله همراه ما باشید.

سفر به لدنیس در تورهای جمهوری چک

روزی روزگاری کمی دورتر از مرز میان سرزمین‌های چک و اتریش، یک بنای زیبا ساخته شد. این عمارت با پنجره‌های نوک تیز، بالکنی و گنگره دار، برج‌های کوچک، دودکش و همچنین راه‌پله‌های مارپیچ در کتابخانه، سقف چوبی اتاق آبی و برجسته‌کاری‌هایی از عاج فیل و دودکش‌های مرمری تزئین شده به سبک باغ‌های انگلیسی ساخته شده بود و دور تا دور آن را باغ‌هایی به زیبایی بهشت در برگرفته بودند.  اطراف باغ با بوته‌های گیاهان پرچین و زمین آن با فرشی از گل‌های زیبا پوشیده شده بود. زنان نجیب‌زاده در این باغ‌های معطر و رنگارنگ پیاده‌روی می‌کردند و مردان هم در پارک جنگلی که پشت این باغ وجود داشت، غرور خود را با شکارهایشان به نمایش می‌گذاشتند. قصر لدنیس شما را به قصه‌های کودکی‌تان می‌برد، به جایی که آرزو می‌کنید کاش در این قصر بمانید و شاهزاده‌ی آن باشید.

 این قصر متعلق به خاندان ثروتمند «لیختن‌اشتاین» بود که فضای شاهانه‌ی طبقه‌ی همکف آن نقش تالار پذیرایی را داشته و میهمانان که برای بازدید از لیختن اشتاین‌ها مراجعه می‌کردند به این محل دعوت می‌شدند. طبقه‌ی اول برای زندگی اعضای خانواده آماده شده بود که در حال حاضر یک تور مخصوص گردش در اتاق‌های این طبقه که «آپارتمان‌های شاهزادگان» نام دارد، برگزار می‌شود. طبقه دوم که اتاق بچه‌ها بود اکنون گالری عکس است. این مجموعه دارای موزه‌هایی است که در یکی از آنها می‌توانید سر واقعی یک ماموت را ببینید.

محله‌ی «لدنیس» همیشه بین مردم دوست داشتنی و محبوب بوده است. اولین بار چهار هزار سال قبل کشاورزها در آن زندگی می‌کردند. با ابداع پول و امکان نمایش ثروت، قلعه‌ی اولیه بازسازی و در قرن ۱۷ میلادی تبدیل به قصر شد. اما به نظر می‌رسید صاحبان این عمارت با ساکنان ماقبل تاریخ آن احساس همدردی می‌کردند چون یک غار دست‌ساز هم در قصر ایجاد کرده بودند. در اواخر قرن ۱۷ میلادی، یک سالن اسب‌دوانی با مدیریت مهندس مشهور «جی. بی. فیشر ارلاخ» در قصر ساخته شد. این سالن امروز قدیمی‌ترین بخش قصر به شمار می‌رود که تقریباً بهتر از بقیه قسمت‌ها نگه‌داری شده است.

در ابتدا این قصر تحت مالکیت خاندان «Sirotci» بود اما به دلیل عدم مهارت آنها در اداره‌ی امور، خیلی زود مالکیت عمارت از دست آنها خارج شد. خانواده‌ی لیختن اشتاین که مهارت و دانش خوبی در تجارت داشتند در مدت زمان کوتاهی ثروتمند شدند و توانستند این قلعه‌ی منحصر به فرد را بسازند. در آن زمان بیشتر ساختمان‌ها نمایی قرون وسطایی داشتند اما قلعه‌ی لدنیس بین سال‌های ۱۸۴۶ تا ۱۸۵۸ و به سبک گوتیک مدرن انگلیسی ساخته شد. چندین بنای رومانتیک هم در پارک انگلیسی ساخته شد که یکی از آنها «معبد آپولو» است.

در پایان جنگ جهانی دوم و به دنبال ملی سازی کمونیستی، بخش عظیمی از تجهیزات اصلی قلعه دچار خسارت شد. لیختن اشتاین‌ها هر چه که می‌توانستند از پرتره‌های بسیار زیبا گرفته تا مبلمان‌های گرانقیمت، جعبه‌های جواهر و بسیاری از وسایل ارزشمند را در سال ۱۹۴۳ با خود به لیختن‌ اشتاین کنونی بردند. خوشبختانه نتوانستند تمام مبلمان‌ها، راه‌پله‌ها یا کاغذ دیواری‌ها را با خود ببرند. بنابراین امروز در بازدید از این قلعه می‌توانیم از دیدن راه‌پله‌های چوبی حکاکی شده، کاغذ دیواری‌های چینی که با گل‌های زیبا، پرنده‌ها و شمایلی از مردم چین تزئین شده‌اند و تابلوهای زیبا لذت ببریم.

این عمارت تابستانی زیبا تعجب و تحسین شما را برمی‌انگیزد. نمای آن ترکیبی از معماری باروک، کلاسیک و نئو گوتیک است. اشراف‌‌زادگان از این عمارت بزرگ و رویایی که فقط در قصه‌ی پری‌ها می‌توان مثل آن را یافت، فقط در حد یک خانه‌ی ییلاقی استفاده می‌کردند. آنها اوایل بهار به این عمارت آمده و برای گذراندن زمستان دوباره به بخش مرکزی «Valtice» برمی‌گشتند. با این وجود باز هم سیستم گرمایشی، حمام‌های لوکس، اتاق خواب‌های گرم، اتاق غذاخوری و سالن میهمانی در این بنا تعبیه شده بود. لیختن اشتاین‌ها به مجموعه‌های هنری خود می‌بالیدند و هر زمان که ممکن بود آنها را در آفریقا و آسیا به نمایش می‌گذاشتند. «برج نیایش» (Prayer tower) در قلعه‌ی لدنیس تبدیل به اتاق نگهداری آثار شرقی شده بود که بهترین آثار آفریقا و چین را به نمایش می‌گذاشت. در سال ۱۹۹۶، قلعه‌ی لدنیس در فهرست میراث ملی یونسکو قرار گرفت.