قلعه پراگ، آمیزه‌ای از هنر و قدرت

علیرغم وجود جنگ‌ و آتش‌سوزی‌های فراوان، قلعه پراگ همچنان استوار باقی‌ مانده و نمونه‌ای منحصر به فرد از ترکیب چند سبک معماری شامل گوتیک و رومانسک را به نمایش می‌گذارد.

سفر به جواهر اروپا، شهر پراگ در تورهای جمهوری چک

قلعه پراگ که یکی از جاهای دیدنی پراگ است در اوایل قرن نهم در مکان فعلی ساخته شد. در قرون دوازده و سیزده میلادی، اقداماتی جهت مستحکم‌تر شدن و گسترش آن انجام گرفت و رفته‌ رفته جامعه‌ی کوچکی نزدیک قلعه تشکیل شد. این محله که اکنون «لسر تاون» (Lesser Town) نام دارد، در سال ۱۲۵۷ میلادی به عنوان شهر شناخته شده و حقوق شهری به آن تعلق گرفت. در قرن چهارده میلادی و دوران حکومت پادشاه چارلز چهارم، قلعه به طور کامل نوسازی شده و گسترش یافت. اکثر این توسعه‌ها توسط «دودمان هابسبورگ» انجام شد که بخش‌های بزرگی از قلعه را به سبک معماری باروک و نئوکلاسیک آراستند. پس از جنگ جهانی اول، این قلعه به خانه دولت چک اسلواکی تبدیل شد و امروزه نیز رئیس جمهور جمهوری چک در این محل اقامت می‌کند.

محوطه های قلعه پراگ

قلعه‌ی پراگ که از جاهای دیدنی اروپا است شبیه شهری کوچک در دل یک شهر بزرگ است. سه محوطه محصور و چندین خیابان در این قلعه وجود دارد. یک ورودی در «میدان قلعه»، بازدیدکنندگان را به سمت اولین محوطه هدایت می‌کند که در آن می‌توان هر ساعت، گارد یونیفرم پوشیده‌ی قصر را حین «تعویض گارد سلطنتی» تماشا کرد. دروازه‌ی ورودی این محوطه با مجسمه‌های بزرگی از مردان تنومند در حال جنگ و کودکان بالدار که اغلب تاجی از شیر و عقاب بر سر دارند، آراسته شده است.

یک دروازه‌ی مجلل به سبک باروک به نام «دروازه ماتیاس»، اولین محوطه را به دومین محوطه محصور مرتبط می‌سازد که «نیایشگاه صلیب مقدس» و یک فواره مرکزی در آن قرار دارند. در جناح سمت چپ قصر، موزه‌ای را خواهید دید که مجموعه‌ای از نقاشی‌های سبک باروک و رنسانس در آن قرار داده شده است. در جناح دیگر قصر یک دالان را خواهید دید که مقر دفاتر ریاست جمهوری جمهوری چک است و شما را به سومین و بزرگ‌ترین محوطه می‌رساند که کلیسای سنت ویتوس هم در آن قرار دارد. این محوطه با نسخه‌ای از مجسمه «سنت جورج» که از قرن چهارده میلادی بر جای مانده و یک ستون هرمی هفده متری از جنس گرانیت، آراسته شده است. 

قصر سلطنتی پراگ

پس از اینکه قلعه‌ی پراگ در سال ۱۱۰۰ میلادی به یک دژ و سنگر نظامی ارتقا یافت، «شاهزاده‌ی بوهم» به قصر سلطنتی که با نام «قصر کهنه» نیز شناخته می‌شود، نقل مکان کرد. در سال‌های بعد طبقات دیگری با سبک معماری گوتیک و رومانسک بر روی سازه‌ی باقی مانده از قرن نهم ساخته شد. زیباترین و مهم‌ترین اتاق قصر سلطنتی، «سالن با شکوه ولادیسلاو» است که بین سال‌های ۱۴۹۳ و ۱۵۰۲ میلادی توسط «بندیکت رید» (Benedict Ried) ساخته شد. این سالن با طاق ضربی فوق‌العاده‌ی خود که حاصل شش جفت دیوار پشت‌بند در برآمدگی‌های هلالی می‌باشد، یکی از زیباترین سالن‌های ساخته شده در قرون وسطی به شمار می‌رود. این سالن بیش از ۱۶ متر عرض و بیش از ۱۴ متر ارتفاع دارد.

کلیسای جامع سنت ویتوس

در بخش مرکزی قلعه‌ی پراگ، یکی از شناخته شده‌ترین سازه‌های شهر یعنی «کلیسای جامع سنت ویتوس» قرار دارد. وقتی چارلز چهارم استخوان‌های سنت ویتوس (شهید محبوب مسیحیت قرن چهارم) را به پراگ آورد، این شهر به مرکز پیروان سنت ویتوس بدل گشت. در سال ۱۳۴۴ میلادی، وقتی پراگ جزو قلمرو اسقف اعظم به شمار آمد، چارلز چهارم شروع به ساخت کلیسای جامع سنت ویتوس کرد. اولین بخش کلیسا توسط معمار فرانسوی «ماتیاس آراس» ساخته شد. پس از مرگ ماتیاس در سال ۱۳۵۲، «پیتر پارلر» به مدت ۴۷ سال مسئولیت ساخت کلیسا را بر عهده گرفت. در سال ۱۴۲۱، «انقلاب هوسی‌ها» مانع از ادامه‌ی کار بر روی کلیسای جامع شد. این توقف تا سال ۱۸۷۲ که کار ساخت و ساز دوباره از سر گرفته شد، همچنان ادامه داشت. بالاخره کار ساخت کلیسا در سال ۱۹۲۹ به پایان رسید.

تا قرن نوزده میلادی، «دروازه طلایی» (Porta Aurea) معبر اصلی سنت ویتوس بود. پادشاهان در روز تاجگذاری خود از این درگاه وارد کلیسا می‌شدند. درست در بالای این ورودی یک معرق کاری بزرگ از روز رستاخیر وجود دارد. محراب کشیش، فوق‌العاده‌ترین بخش کلیسا به حساب می‌آید که مرتفع و دارای گنبدی مشبک است. از دیگر نقاط زیبای این کلیسا می‌توان به نیایشگاه «سنت واتسلاو» نیز اشاره کرد.

کلیسا و صومعه‌ سنت جورج

کلیسای سنت جورج در قرن دوازده میلادی به عنوان جایگزینی برای کلیسای قبلی قرن دهمی ساخته شد. نمای کلیسا در قرن هفدهم تکمیل شد. درون این سازه‌ی ساخته شده به سبک معماری رومانسک می‌توانید مدفن «لودمیلا» (۹۲۱-۸۶۰)- اولین شهید مسیحی چک- و «واتسلاو یکم، دوک بومهم» (۹۲۱-۹۱۵) را ببینید که سنگ قبر چوبی و نقاشی شده‌ی آن را می‌توان در نزدیکی جایگاه گروه کر یافت. در مجاورت این کلیسا، صومعه‌ي سنت جورج قرار دارد که در قرن دهم میلادی ساخته شده است. طی قرن هجده میلادی یعنی زمانی که امپراتور هابسبورگ «ژوزف دوم» صومعه را منسوخ اعلام کرد، از این بنا به عنوان سربازخانه استفاده می‌شد. ساختمان صومعه در حال حاضر محل موزه‌ای از مجموعه نقاشی‌ها و مجسمه‌های باروکی «گالری ملی»، شامل آثار هنرمندان اهل چک مثل «پتر براندل» و «کارل اشکرتا» می‌باشد.

خیابان گلدن لین

یکی از چشم‌اندازهای محبوب قلعه‌ی پراگ، خیابان گلدن لین می‌باشد که خیابانی به شکل کارت پستال‌ها با خانه‌های چوبی رنگی است و هر بیننده‌ای را به سر ذوق می‌آورد. افسانه‌ها می‌گویند که کیمیاگران قصد داشتند در این خیابان فلز را به طلا تبدیل کنند. اما واقعیت این است که کیمیاگران در قلعه زندگی می‌کردند و در واقع طلاسازانی که در قرن هفدهم میلادی در این منطقه زندگی می‌کردند این نام فریبنده را روی این خیابان گذاشتند.

برج ‌های قلعه

چندین برج مدور در امتداد دیوار‌های قلعه ساخته شد که بدنام‌ترین آنها، «برج دالیبورکا» است که در قرن پانزده میلادی به عنوان بخشی از استحکامات ساخته شده در دوران حکومت «پادشاه ولادیسلاو دوم، یاگیلون»، ایجاد شده بود. از این برج به عنوان سیاه‌چال استفاده می‌شده است و نام آن هم برگرفته از نام اولین زندانی آن، «دالیبور کوزویدی» می‌باشد که یک شوالیه بوهمی بود. بر طبق افسانه‌های محلی، دالیبور طی مدت زندان خود یاد گرفت ویولن بنوازد و مردم برای او غذا می‌بردند. تماشای این برج ترسناک برای عموم آزاد است و می‌توان از طریق خیابان گلدن لین به آنجا رفت.

یکی دیگر از برج‌های معروف قلعه پراگ «برج پودر» (Powder Tower) است که ابتدا در سال ۱۴۹۶ ساخته شده و بعدها پس از آنکه در آتش‌ سوزی‌های سال ۱۵۴۱ تخریب شد، مورد بازسازی قرار گرفت. این برج به عنوان کارگاه «Tomas Jaros» استفاده می‌شد که ناقوس بزرگ کلیسای جامع سنت ویتوس را ساخت. بعدها این برج به اتاق کار کیمیاگرانی تبدیل شد که امپراتور «رادولف دوم» را قانع کرده بودند که می‌توانند سرب را به طلا تبدیل کنند. دو برج دیگر هم در این قلعه وجود دارد که شهرت آنها به اندازه دو برج قبلی نیست: «برج سفید» که رو به روی «باغ سلطنتی» قرار دارد و «برج سیاه» که از ورودی شرقی قلعه پاسداری می‌کند.