گراند کانال شاهراهی در قلب ونیز

به یقین، ونیز گل سرسبد شهرهای زیبا در سفر ایتالیا است و کمتر توریست زیباپسندی وجود دارد که دلش قایق سواری در گراند کانال ونیز را نخواهد.

گراند کانال ونیز، راه آبی اصلی شهر ونیز و یکی از جاهای دیدنی ایتالیا است که به شکل S برعکس ‌از کلیسای «سنت موراکو» تا کلیسای «سانتا کیارا» امتداد داشته و شهر را به دو بخش تقسیم می‌کند. حمل و نقل در ونیز از طریق اتوبوس‌ها و تاکسی‌های آبی انجام می‌شود و توریست‌ها با استفاده از قایق‌های دراز و باریکی به نام «گوندولا» در کانال گشت و گذار می‌کنند. این کانال آبی زیبا ۳,۰۰۰ متر طول، بین ۳۰ تا ۷۰ متر عرض و حدود ۵ متر عمق دارد. شما میتوانید برای آشنایی بیشتر با این شهر به مقاله جاذبه های گردشگری ونیز مراجعه فرمایید.

گراند کانال که یکی از جاهای دیدنی اروپا به شمار می‌رود، نقاط مختلف شهر را با کانال‌های کوچک‌تر به هم متصل می‌کند و بخش بزرگی از حمل و نقل شهری از طریق همین کانال‌ها انجام می‌شود. جالب است بدانید که استفاده از خودرو در بیشتر بخش‌های شهر ونیز ممنوع است. پلیس، آتش‌‌ نشانی و اورژانس بیمارستان با قایق‌های تندرو و مجهزی به نام «سیرن» در سرتاسر کانال تردد می‌کنند و کرجی‌ها هم مسئولیت تحویل کالا در سطح شهر را بر عهده دارند. ارتباط میان ونیزی‌ها و این شاهراه آبی حتی در زمان مرگ هم قطع نمی‌شود. شما می‌توانید کرجی‌های مخصوص مراسم تدفین را ببینید که مردگان را به جزیره‌ی «سن میکله» واقع در شمال شرقی شهر منتقل می‌کنند.

این جزیره از اوایل قرن نوزدهم محل بزرگ‌ترین قبرستان ونیزی‌ها بوده است. در هر دو سوی گراند کانال ونیز هتل‌ها، کلیساها و ساختمان‌های با شکوهی به سبک معماری رومی، گوتیک و رنسانس به چشم می‌خورد. گرچه نمونه‌های کمی از سبک‌های اولیه باقی‌ مانده است اما تلاش شده است تا برخی از قصر‌های مشهور ونیز حفظ و مرمت شوند. قصر «سانتا سوفیا» که در قرن پانزدهم میلادی برای خاندان برجسته‌ی «کنتارینی» ساخته شده است، در اواخر قرن بیستم به طور گسترده‌ای مرمت شد و یکی از خیره کننده‌ترین مناظر گراند کانال ونیز است.

کاخ «پزارو» (Palazzo Pesaro)، نمونه‌ي بارزی از معماری به سبک کلاسیک است. این قصر که سه دهه پس از مرگ طراح اصلی آن، «بالتاسار لونگنا» در سال ۱۷۱۰ میلادی به اتمام رسید، اکنون مکان «گالری بین المللی هنر مدرن» و «موزه‌ی هنرهای شرقی» ونیز است. در زیر تصویر قصر «سانتا سوفیا» را مشاهده می‌کنید. 

بر روی گراند کانال چهار پل وجود دارد. قدیمی‌ترین و مشهورترین آنها، پل ریالتو است. این پل در اواخر قرن شانزده میلادی و توسط «آنتونیو دا پونته» طراحی شده و تقریباً در نقطه‌ی وسط کانال قرار گرفته است. پل دیگر که «آکادمیا» نام دارد در میانه‌ی قرن نوزدهم میلادی و بر روی پایانه‌ی شرقی کانال ساخته شد تا تردد عابرین پیاده راحت‌تر شود. در سال ۱۹۳۲، این پل با یک پل چوبی جایگزین شد. در ابتدا قرار بود پل چوبی به صورت موقت در آنجا قرار بگیرد اما بعدها آن را با فولاد تقویت کردند تا عملکرد و دوام بهتری داشته باشد.

در همان سال، پل «اسکالزی» در پایانه‌ی غربی کانال ساخته شد تا دسترسی آسان‌تری به ایستگاه راه‌ آهن شهر فراهم شود. بیش از ۷۰ سال بعد، پل «کانستیتوسیون» که توسط مهندس اسپانیایی «سانتیاگو کالاتراوا» طراحی شده بود، بهره برداری شد. این پل در بخش غربی پل اسکالتزی قرار داشت و ایستگاه قطار را به پایانه اتوبوس‌ها و مجتمع پارکینگ واقع در میدان «رم» متصل می‌کرد. در زیر نمایی از پل ریالتو را مشاهده می‌کنید.