فهرست مهمترین و زیباترین جاهای دیدنی پراگ

پراگ بدون شک یکی از زیباترین پایتخت های جهان و یکی از سحر انگیزترین شهرهای اروپا به حساب می آید.

از کلیساهای باشکوه گرفته تا قصرها و قلعه‌هایی با معماری‌های فوق‌العاده و حتی بهترین رستوران های پراگ؛ زمانی‌که صحبت از جاذبه‌های گردشگری به میان می‌آید، پراگ حرف زیادی برای گفتن دارد. در اینجا برخی از معروف‌ترین جاهای دیدنی پراگ را به شما معرفی خواهیم کرد که در سفر به چک نباید بازدید از آن‌ها را از دست بدهید.

جاهای دیدنی پراگ

• کلیسای سنت ویتوس
• پل چارلز
• قلعه پراگ
• ساختمان شهرداری
• کتابخانه استراهو
• تالار شهر قدیمی
• لورتو
• میدان واتسلاو
• پترین
• ساعت نجومی
• موزه شهر پراگ
• دیوار جان لنون
• کلیسای سنت جیمز
• میدان اولد تاون
• قبرستان یهودی ها
• گلدن لین
• کلمنتینوم و کتابخانه ملی
• گالری ملی پراگ
• باغ وحش پراگ
• ميدان يهوديان (جوزف)
• صومعه و کتابخانه‌ی استارهوف
• کلیسا نیکلاس مقدس
• میدان ونس‌ سالز
• تئاتر ملی پراگ

۱. کلیسای سنت ویتوس

قدمت کلیسای سنت ویتوس (St Vitus) به ۶۰۰ سال پیش باز می‌گردد. سنت ویتوس یکی از بزرگ‌ترین کلیساهای وقفی در اروپای مرکزی است. این کلیسا در فرهنگ و مذهب جمهوری چک اهمیت زیادی دارد و گنجینه‌ای بزرگ از نقاشیِ قرن چهاردهم به‌نام قضاوت نهایی (The last Judgment)، مقبره‌ی سنت واتسلاو (St Wenceslas) و چارلز چهارم گرفته تا آرامگاه نقره‌ای سبک باروکِ سنت جان نپوموک (St John Nepomuk)، کلیسای زیبای سنت واتسلاو و شیشه‌های رنگیِ آرت نوویِ آلفونس موچا (Alfons Mucha) را در خود جای داده است. 

در نگاه اول، نمای غربیِ کلیسا که در بالای حیاط سوم قرار گرفته است، بسیار گوتیک به‌نظر می‌رسد اما در حقیقت درب ورودیِ سه‌گانه در سال ۱۹۵۳ ساخته شد. درواقع این قسمت یکی از آخرین بخش‌های ساخته‌شده‌ی کلیسا بود. سنگ فونداسیون این کلیسا در سال ۱۳۳۴ توسط امپراطور چارلز چهارم در بنایی گنبدی‌شکل با سبک رومی که توسط دوک واتسلاو بنا شده بود، قرار داده شد.

معمار اصلی چارلز، ماتیاس از آراس (Matthias of Arras) کار خود را در سال ۱۳۴۴ در گروه کُر، به سبک گوتیکِ فرانسه آغاز کرد اما ۸ سال بعد از دنیا رفت. جانشین آلمانی او، پیتر پارلر (Peter Parler)، یک کهنه‌سربازِ کلیسای جامعِ کُلن پیش از مرگش در سال ۱۳۹۹، بیشتر بخش‌های شرقیِ کلیسا را با سبکی آزاد و متعلق به اواخر دوران گوتیک به اتمام رساند. جزئیات رنسانس و باروک در قرن‌های بعد به این کلیسا اضافه شد. در سال ۱۸۶۱ و در دوره‌ی احیای ملی چک بود که تلاش‌های مشترکی برای اتمام این کلیسای جامع صورت گرفت؛ تمام بخش‌ها و جزئیات بین درب غربی و گذرگاه کلیسا در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ساخته شد. سرانجام در سال ۱۹۲۹ این کلیسا تقدیس شد.

داخل کلیسا پر از پنجره‌هایی با شیشه‌های رنگی است. این پنجره‌ها توسط هنرمندان برجسته‌ی چک در اوایل قرن بیستم ساخته شدند. یکی از آثار هنرمند بزرگ آرت نوو، آلفونس موچا در کلیسای سوم در ضلع شمالی، در سمت چپ درب ورودی قرار گرفته است. این نقاشی زندگی سنت سیرل و سنت متودیوس (Sts Cyril and Methodius) را به تصویر می‌کشد. در مجاورت این نقاشی یک مجسمه‌ی چوبی از مصلوب شدن مسیح به‌چشم می‌خورد. این مجسمه توسط فرانتیشِک بیلِک (František Bílek) ساخته شد.

در تقاطع شبستان و جناح کلیسا پنجره‌ی جنوبی بزرگ و رنگارنگ قرار گرفته است. این پنجره که قضاوت نهایی را به تصویر می‌کشد، در سال ۱۹۳۸ توسط مکس اشوابینسکی (Max Švabinský) ساخته شد. در جناح شمالی کلیسا سه درب چوبی با نقوش برجسته‌ای از قدیسان بوهمیایی وجود دارد. تابلوهای کوچک‌تر در زیر هر قدیس شهادت آن‌ها را به تصویر می‌کشند.

درب سمت چپ سنت ویتوس را در حالی‌که در دیگی پر از روغن داغ شکنجه می‌شود نشان می‌دهد. در کنار این درب شهادت سنت واتسلاو به تصویر کشیده شده است؛ او بر روی یک زانو نشسته است و به دستگیره‌ای به شکل سرِ شیر چنگ زده است، درحالی‌که برادر خائنش از پشت نیزه‌ای را در بدن او فرو می‌کند. این دستگیره را در سمت دیگر کلیسا که اکنون کلیسای سنت واتسلاو است می‌توانید ببینید.

از انتهای راهروی کلیسا که دور می‌شوید با معبد سنت ویتوس برخورد می‌کنید. گفته می‌شود سنت ویتوس علاوه‌بر اینکه یک قدیس بوهمیایی است، حامی بازیگران و افراد معروف است و آن‌ها را از رعدوبرق، حمله‌ی سگ و خواب ماندن حفظ می‌کند. در همان نزدیکی در کلیسای والِنشتاین (Wallenstein) سنگ قبرهای فرسوده‌‌ی معماران کلیسا یعنی ماتیاس و پیتر پارلِر قرار گرفته است. آن‌سوی این کلیسای زیبا و سلطنتی یک بالکن زیبا قرار گرفته دارد که طاق‌ِ آن به‌شکل شاخه‌های درختان حکاکی شده است.

بزرگ‌ترین و زیباترین بخش‌ کلیسا، کلیسای سنت واتسلاو (St Wenceslas) است. دیوارهای این کلیسا با سنگ‌های جلا داده‌شده، تابلوهای طلاکاری شده و سنگ‌های نیمه‌قیمتی تزئین شده است. نقاشی‌های دیواریِ قرن شانزدهم زندگیِ پدر مقدس چک را به تصویر می‌کشند؛ درحالی‌که نقاشی‌های قدیمی‌تر صحنه‌هایی از زندگی حضرت مسیح (ع) را نشان می‌دهند. در قسمت جنوبی کلیسا یک درب کوچک وجود دارد که با هفت قفل، بسته شده است. این درب دارای پلکانی مخفی به تالار تاج‌گذاری در بالای گُلدن گِیت، جایی که جواهرات بوهمیایی نگه‌داری می‌شوند است.

۲. پل چارلز

قدم‌زدن بر روی پل چارلز یکی از  فعالیت‌های محبوب گردشگرانی است که به پراگ سفر می‌کنند. البته اگر ساعت ۹ صبح به این پل سر بزنید با سیل گردشگرانی مواجه می‌شوید که در میان هاوکرها یا فروشندگان و نوازندگان و مجسمه‌های باروکِ پل به قدم‌زدن مشغول هستند. اگر دوست دارید پل چارلز (Charles Bridge) را در بهترین و زیباترین حالت خود ببینید، هنگام سحر از این پل بازدید کنید.

در سال ۱۳۵۷، چارلز چهارم پیتر پارلِر، معمار کلیسای سنت ویتوس را مامور کرد تا پلی جدید را جایگزین پل جودیت (Judith Bridge) کند. پل جودیت متعلق به قرن دوازدهم است. این پل در سال ۱۳۴۲ توسط سیلاب‌های بسیاری شسته شده بود. ساخت پل جدید در سال ۱۳۹۰ به اتمام رسید. نام چارلز در قرن نوزدهم بر روی این پل قرار داده شد. پیش از آن این پل کامِنی موست (Kamenny Most) یا پل سنگی نامیده می‌شد. علی‌رغم خسارت‌های ناشی از سیل، این پل به مدت ۵۰۰ سال به محل تردد اتوموبیل‌ها تبدیل شد. پس از جنگ جهانی دوم بود که این پل به تردد عابرین پیاده اختصاص پیدا کرد.

اولین بنای یادبودی که بر روی پل ساخته شد، مجسمه‌ی صلیب عیسی بود که در سال ۱۶۵۷ در انتهای شرقیِ پل بنا شد. در سال ۱۶۸۳ مجسمه‌ی یسوعیون (Jesuits) با الهام از دستورات کاتولیک بر روی پل ساخته شد. در اواسط قرن نوزدهم مجسمه‌های بیشتری به این مجموعه اضافه شدند. برخی از مجسمه‌ها به دلیل سیل از بین رفته بودند بنابراین در قرن بیستم چند مجسمه جایگزین مجسمه‌های از دست رفته شدند. از آنجائیکه بیشتر این مجسمه‌ها با ماسه‌سنگ ساخته شدند، به‌جای برخی از مجسمه‌هایی که در معرض تغییرات آب‌وهوا بودند مجسمه‌های کپی قرار داده شد.

معروف‌ترین مجسمه‌ی پل چارلز، بنای یادبود سنت جان نِپوموک (St John of Nepomuk) است. طبق افسانه‌ها واتسلاو چهارم سنت جان، کشیش ملکه را به‌دلیل سرپیچی از فرمان واتسلاو، مبنی بر فاش کردن اعترافات ملکه وادار به پوشیدن زره کرد و سپس او را از پل به رودخانه انداخت. البته دلیل اصلی، اختلاف میان دربار و کلیسا بود.

براساس سنت‌ها اگر به پلاک برنز مجسمه دست بکشید حتما به پراگ باز خواهید گشت. صلیب برنزی که بین مجسمه‌های ۱۷ و ۱۹ قرار گرفته است، همان نقطه‌ای است که سنت جان به رودخانه پرتاب شد. فراموش نکنید از خودِ پل هم دیدن کنید. برج‌های پل دارای چشم‌اندازهای زیبایی هستند. البته باید مراقب کیف پول و لوازم با ارزش خود باشید زیرا گاهی اوقات دزدی‌هایی در پل چارلز رخ می‌دهد.

۳. قلعه پراگ

محبوب‌ترین جاذبه‌ی گردشگری پراگ همین قلعه است. در سمت چپ رودخانه‌ی ولتاوا (Vltava)، برج‌ها، مناره‌ها و کاخ‌هایی را می‌بینیم که مانند قلعه‌های دنیای پریان، مرکز شهر را به تصرف خود درآورده‌اند. در میان دیوارهای این قلعه مجموعه‌ی شگفت‌انگیز و متنوعی از ساختمان‌های تاریخی، موزه‌ها و گالری‌هایی به‌چشم می‌خورند که گنجینه‌ای از آثار هنری و فرهنگی جمهوری چک را در خود جای داده‌اند. براساس رکوردهای گینس، این قلعه با ۵۷۰ متر طول، و به‌طور متوسط ۱۲۸ متر عرض و مساحتی بزرگ‌تر از ۷ زمین فوتبال بزرگ‌ترین مجموعه‌ قلعه‌ی باستانی در جهان است. این قلعه همیشه محل استقرار پادشاهان چک و محل اقامت رئیس حکومت بوده است.

تاریخ قلعه‌ پراگ از قرن نهم، زمانی‌که شاهزاده (Bořivoj) یک شهرک مستحکم در آن بنا کرد آغاز شد. این مکان پس از آن‌که حاکمان سازه‌های جدیدی به آن اضافه کردند به‌ طرز حیرت‌انگیزی گسترش پیدا کرد. از آن زمان تاکنون ۴ بازسازیِ اساسی در این مجموعه صورت گرفته است. برای بازدید از قلعه‌ی پراگ ۳ نوع بلیط وجود دارد: B ،A و C. هرکدام از این بلیط‌ها به مدت ۲ روز معتبر هستند و به شما امکان بازدید از مجموعه‌ای از جاذبه‌های قلعه را می‌دهند. بیشتر بازدیدکنندگان از بلیط‌های گروه B بسیار راضی بوده‌اند؛ این بلیط‌ها هم افت قیمت داشته‌اند و هم شامل بازدید از جاذبه‌های اصلی قلعه می‌شوند.

می‌توانید بلیط‌ها را به‌همراه فایل‌های صوتی به زبان انگلیسی از بخش‌های اطلاعات در حیاط‌های دوم و سوم یا از دفاتر تهیه‌ی بلیط که در ورودی‌های جاذبه‌های قلعه قرار دارند، تهیه کنید.

۴. ساختمان شهرداری

ساختمان شهرداری پراگ یک ساختمان آرت نوو و زیبا است که تمام جزئیاتِ آن با عشق و دقت طراحی شده است. هر کدام از نقاشی‌ها و مجسمه‌ها مملو از نمادگرایی هستند. بازدید از رستوران‌ و کافه‌ی این ساختمان مانند قدم‌زدن در یک موزه‌ی آرت نوو است. طبقه‌ی بالا دارای ۶ سالن باشکوه است که می‌توانید با شرکت در یک تور گردشگری از آن‌ها دیدن کنید. همچنین می‌توانید به‌صورت رایگان از لابی و طبقه‌ی پایین بازدید کنید یا به بخش اطلاعات سر بزنید و یک تور گردشگری رزرو کنید. ساختمان شهرداری در محل دربار سلطنتی (Royal Court)، محل استقرار پادشاهان بوهمی از سال ۱۳۸۳ تا ۱۴۸۳ قرار گرفته است. دربار سلطنتی در اواخر قرن نوزدهم تخریب شد. بین سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۲ این ساختمان باشکوه به جای دربار سلطنتی ساخته شد.

تلاش‌های مشترک ۳۰ هنرمند برجسته این ساختمان را یه یکی از مراکز هنری که اوج هنر معماری دوران احیای جمهوری چک بود، تبدیل کرد. نقاشی موزائیکیِ بالای درب ورودی که تجلیلِ پراگ (Homage to Prague) نامیده می‌شود، بین دو مجسمه که نماد ظلم و تولد دوباره‌ی مردم چک هستند قرار گرفته است. مجسمه‌های دیگر که در امتداد قسمت بالایی نمای خارجی قرار گرفته‌اند نماد تاریخ، ادبیات، نقاشی، موسیقی و معماری هستند. تمام جزئیات فضای داخلی ساختمان با سبک آرت نوو طراحی و ساخته شده است.

اولین توقف در تور اسمِتانا هال (Smetana Hall)، بزرگ‌ترین سالن کنسرت پراگ است. در زیر سقف شیشه‌ای و آرت‌نووی این سالن ۱۲۰۰ صندلی جای گرفته است. استیج این سالن با مجسمه‌‌ی افسانه‌ی ویشهراد (Vysherad) در سمت راست و مجسمه‌ی رقص اسلاوی (Slavonic) در سمت چپ تزئین شده است. در روز ۲۸ اکتبر سال ۱۹۱۸، جمهوری چک اسلواکی در همین سالن به رسمیت شناخته شد و ملاقات‌هایی بین انجمن مدنی (Civic Forum) و رژیمِ یاکش (Jakes Regime) در این مکان صورت گرفت.

فستیوال موسیقی پراگ اسپرینگ (Prague Spring) در ۱۲ مِی، سالگرد درگذشت اِسمِتانا (Smetana) به همراه یک پیاده‌روی از ویشهراد تا ساختمان شهرداری و به دنبال آن جشن سمفونیکِ ما ولاست (Ma vlast) به‌معنای کشور من در این سالن برگزار می‌شوند. از نکات برجسته‌ی این تور می‌توان به سالن هشت‌ضلعیِ لُرد مِیِرز (Lord Mayor’s Hall) که پنجره‌های آن روبه ورودی اصلی هستند اشاره کرد. هرکدام از گوشه‌های این سالن توسط آلفونس موچا (Alfons Mucha) طراحی شده است. نقاشی‌های زیبای دیوارها و سقف‌ها از آثار همین هنرمند هستند.

در بالای سرتان تمثیلی از اسلاویک کنکورد (Slavic Concord) با چهره‌های درهم‌ تنیده‌ای به‌چشم می‌خورد. این چهره‌ها نماد اقوام مختلف مردم اسلاو هستند که توسط عقابِ چک تماشا می‌شوند. تصاویری از تاریخ و اساطیر چک که نماد فضیلت‌های مدنی هستند فضای بین ۸ طاق را اشغال کرده‌اند.

۵. کتابخانه استراهو

کتابخانه‌ی استراهُو (Strahov) بزرگ‌ترین کتابخانه‌ی رهبانی در کشور چک است. این کتابخانه دارای دو سالن سبک باروکِ باشکوه است که قدمت آن‌ها به قرن‌های ۱۷ و ۱۸ باز می‌گردد. می‌توانید از درب‌های کتابخانه نگاهی به داخل بیاندازید اما متاسفانه نمی‌توانید داخل سالن شوید؛ زیرا نوسانات رطوبت که با تنفس بازدیدکنندگان ایجاد می‌شود، به نقاشی‌ها آسیب می‌رساند. فضای داخلی زیبایِ سالن دوطبقه‌ی فلسفه (Filozofický sál) با قفسه‌هایی از چوب گردو که از سقف تا زمین کشیده شده‌اند پر شده است. این قفسه‌ها از صومعه‌ای در بوهمیای جنوبی به این کتابخانه آورده شده‌اند. می‌توانید از راه‌پله‌‌های مارپیچ در گوشه‌های سالن استفاده کنید تا از گالری‌های طبقه‌ی بالا دیدن کنید.

در لابیِ خارج از سالن می‌توانید قفسه‌ی کنجکاوی (Cabinet of Curiosities) را ببینید. این قفسه شامل بقایای کوسه‌ها، سفره ماهی‌ها، لاک‌پشت‌ها و دیگر موجودات دریایی است. اجساد این موجودات دریایی به‌عنون هیولاهای دریایی، توسط ملوانان به مردم محلی که آشنایی چندانی با دریا نداشتند فروخته می‌شد. یکی از آیتم‌های تاریخی و جالبی که در این کتابخانه پیدا می‌شود، یک سرویس قهوه‌خوریِ مینیاتوری است که متعلق به ملکه‌ی هابسبورگ (Habsburg)، ماری لوئیس (Marie Louise) در سال ۱۸۱۳ بود. این سرویس در چهار کتاب کاذب جای گرفته است.

روبه‌روی آن زایلوتِکا (Xyloteka)، مجموعه‌ای از جعبه‌های کتاب‌مانند است که هرکدام از چوب و پوست درختی که توصیف می‌کند ساخته شده است. داخل هرکدام از این جعبه‌ها برگ‌ها، ریشه‌ها و میوه‌های همان درخت جای گرفته است. زمانی‌که به راهرو قدم می‌گذارید، نگاهی به سمت چپِ خود بیاندازید و باارزش‌ترین داراییِ این کتابخانه، یعنی اشتراهوو ایوانجِلیاری (Strahov Evangeliary) را ببینید. این نسخه‌ی قدیمیِ قرن نهم با سنگ‌های قیمتی تزئین شده است و صحافیِ آن به قرن دوازدهم باز می‌گردد. سقف خمیده‌‌ی این کتابخانه با گچ‌بری‌های سبک باروک تزئین شده است. همچنین نقاشی‌هایی که خرد حقیقی (True Wisdom) را نشان می‌دهند بر روی سقف به‌چشم می‌خورند. یکی از شعارهایی که بر روی سقف دیده می‌شود این است: آغاز خِرد، ترس از خداوند است (initio sapientiae timor domini).

۶. تالار شهر قدیمی

تالار شهر قدیمی پراگ (Old Town Hall) که در سال ۱۳۳۸ تاسیس شد، مجموعه‌ای از ساختمان‌های قرون وسطایی است که در طول قرن‌ها به‌تدریج ساخته شدند. در میان این مجموعه ساختمان‌ها یک برج بلندِ گوتیک (Gothic) با یک ساعت نجومی شگفت‌انگیز هم به‌چشم می‌خورد. تالار شهر علاوه‌بر اینکه محل قرارگیری دفتر اطلاعات گردشگری است، چندین جاذبه‌ی تاریخی را هم در خود جای داده است. همچنین در طبقه‌ی همکف و دوم این ساختمان نمایشگاه‌های هنری برگزار می‌شوند. ورودیِ اصلی در سمت چپِ ساعت قرار گرفته است؛ کمی دورتر از آن هاوس اَت دِ مینِت (House at the Minute) قرار دارد؛ ساختمانی پوشیده از نقاشی‌های سفالیِ رُنِسانس. فرانتس کافکا در دوران کودکیِ خود در سال‌های ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۶، پیش از این‌که این ساختمان توسط شورای شهر خریداری شود در این خانه زندگی می‌کرد.

بازدیدکنندگان می‌توانند با شرکت در یک تور به همراه راهنما، از تالارِ شورا و سالن اجتماعات دیدن کنند. در این تور می‌توانند از نقاشی‌های موزائیکی که قدمت‌شان به دهه‌ی ۱۹۳۰ باز می‌گردد دیدن کنند. همچنین می‌توانند سری به کلیسای گوتیک بزنند و نگاهی به ۱۲ حواری که هر ساعت از بالای ساعت نجومی رژه می‌روند بیاندازند.

منطقه‌ی خارج از تالار شهر یکی از شلوغ‌ترین مناطق اولد تاون اسکوئر (Old Town Square) یا میدان شهر قدیمی است؛ به‌خصوص زمانی‌که نمایش‌های ساعتیِ ساعت نجومی اجرا می‌شوند. در سمت راست، در نمای شرقی ساختمان، یک پلاک قرار دارد. روی این پلاک نام ۲۷ نجیب‌زاده‌ی پروتستان که در در سال ۱۶۲۱، پس از نبرد بیلا هورا (Bílá Hora) سر بریده شدند نوشته شده است. صلیب‌های سفید روی زمین مکانِ اعدام این افراد را نشان می‌دهند.

یکی دیگر از پلاک‌ها پیروزیِ مهمِ ارتش سرخ و چک اسلواکی در گذرگاه دوکلا (Dukla) در اسلواکی را طیِ جنگ جهانی دوم نشان می‌دهد. بر روی پلاک‌ دیگر اسامی پارتیزان‌های چک که در تاریخ ۸ می ۱۹۴۵ در شورش پراگ کشته شدند به‌چشم می‌خورد.

۷. لورتو

 لورِتو (Loreto) ساختمانی باروک و محلی برای زیارت است. این ساختمان در سال ۱۶۲۶ توسط بِنیگنا کاتِرینا لوبکوویتز (Benigna Kateřina Lobkowicz) تاسیس شد. این مکان در ابتدا به‌عنوان ماکتی برای سانتا کاسا (Santa kasa) یا خانه‌ی مقدس؛ خانه‌ی مریم باکره در سرزمین مقدس ساخته شد. براساس افسانه‌ها سانتا کاسا همزمان با پیشرویِ ترک‌ها در ناصره، توسط فرشتگان به شهر ایتالیایی لورِتو (Loreto) منتقل شد.

سانتا کاسای مرکزِ حیاط این مجموعه با طاق‌‌ها، کلیساها و نمازخانه‌ها احاطه شده است. فضای داخلی این ساختمان مزین به نقاشی‌ها و نقوش برجسته‌ی قرن هفدهم است که زندگی مریم باکره را به تصویر می‌کشند. همچنین یک محراب نقره‌ای و زیبا با تمثالی چوبی از بانوی ما لورِتو (Our Lady of Loreto) در سانتا کاسا دیده می‌شود. در بالای ورودیِ حیاط ۲۷ زنگ که در قرن هفدهم در آمستردام ساخته شدند قرار گرفته‌اند. این زنگ‌ها هر ساعت سرودِ ما هزاران بار به تو درود می‌فرستیم (We Greet Thee a Thousand Times) را پخش می‌کنند.

در پشت سانتا کاسا کلیسای ولادت خداوندگارِ ما عیسی (Nativity of our lord) قرار گرفته است. این کلیسا در سال ۱۷۳۷ توسط کریستف دیِنتزِنهوفر (Kristof Dientzenhofer) طراحی و ساخته شد. در فضای داخلی کلیسا اسکلت دو قدیسِ اسپانیایی به نام‌ها فلیسیسیما و مارسیا (Felicissima and Marcia) با لباس‌های اشرافی و ماسک‌های مومی که صورت‌شان را پوشانده است قرار دارد.

در گوشه‌ی حیاط، کلیسای عجیب بانوی غم (Our lady of Sorrow) با مجسمه‌ی بانویی با ریش که به صلیب کشیده شده است قرار دارد. نام این بانو سنت استاروستا (St Starosta) است؛ دختر پرهیزگار یک پادشاه پرتغالی است که علی‌رغم خواسته‌اش او را به پادشاه سیسیلی وعده داده بود. پس از یک شب نماز و اشک ریختن،‌ استاروستا درحالی‌که صورتش پر از ریش بود از خواب بیدار شد. عروسی برگزار نشد و پدرش او را به صلیب کشید. این قدیس بعدها به عنوان حامی نیازمندان و خداپرستان شناخته شد. گنجینه‌ی کلیسا که در طبقه‌ی اول قرار دارد و چندین بار غارت شده است، به عنوان سنگری مذهبی به‌شمار می‌رود. خورشید پراگ (Prague Sun) به ارتفاع ۹۰ سانتی‌متر از نقره، طلا و ۶۲۲۲ الماس ساخته شده است.

۸. میدان واتسلاو

میدان واتسلاو (Wenceslas Square) بیشتر از آن‌چه یک میدان معمولی باشد یک بلوارِ وسیع است. این میدان شاهد اتفاقات تاریخی زیادی در تاریخِ چک بوده است. در سال ۱۹۱۸، تشکیل جمهوری چک اسواکی در همین میدان جشن گرفته شد. همچنین در سال ۱۹۸۹ تظاهرات ضد کمونیستی در میدان واتسلاو صورت گرفت. میدان واتسلاو که در ابتدا یک بازار فروش اسب بود، در اواسط قرن نوزدهم در زمان احیای ملی‌گرایی از روی نام یکی از قدیسان بوهمیایی، واتسلاو نام گرفت. در انتهای جنوبی این میدان، مجسمه‌ی سنت واتسلاو، دوکِ بوهمیاییِ قرن دهم بر روی اسب به‌‌چشم می‌خورد.

در نزدیکی مجسمه یادواره‌ی کوچکی برای قربانیان کمونیسم قرار دارد که شامل عکس‌ها و دست‌نوشته‌هایی برای شورشیان کمونیست، جان پالاچ (Jan Palach) و جان زاجیچ (Jan Zajic) است. علی‌رغم جایگاه و مفهوم این یادواره، خیابان‌های اطراف آن اکنون به مکانی برای سرمایه‌داری، گالری‌ها، غذاخوری‌های فست فود و مغازه‌های گران‌قیمت تبدیل شده است. به‌دنبال حمله‌ی پلیس به تظاهرات دانشجویی در تاریخ ۱۷ نوامبر سال ۱۹۸۹، هرشب هزاران شهروند عصبانی در میدان واتسلاو جمع می‌شدند. یک هفته‌ی بعد، الکساندر دوبچِک (Alexander Dubček) و واسلاو هاوِل (Václav Havel) در میان جشن و سرور  و اشک شوق مردم بر روی بالکن ساختمان ملانتریچ (Melantrich) ایستادند و پایان حکومت کمونیستی در چک اسلواکی را اعلام کردند.

۹. پترین

این تپه‌ی زیبا به ارتفاع ۳۱۸ متر، یکی از بزرگ‌ترین فضاهای سبز پراگ است. پترین (Petrin) مکانی ایده‌آل برای یک پیاده‌روی آرام در زیر سایه‌ی درختان و تماشای منظره‌ی زیبای شهر صد مناره (City of Hundred Spires) است. از جاذبه‌های بالای تپه می‌توان به برج دیده‌بانی و هزارتوی آینه اشاره کرد که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ساخته شدند. این دو جاذبه فضایی قدیمی و سرگرم‌کننده برای این تپه‌ها به‌وجود آورده‌اند. روزگاری این تپه با تاکستان‌های زیادی پوشیده شده بود. اگر به این تپه سر بزنید هنوز می‌توانید معدن قدیمیِ سنگ که بیشتر سنگِ مورد نیاز برای ساختمان‌های رومانسک و گوتیک پراگ را تامین می‌کرد ببینید.

استحکامات سنگیِ عظیمی که از اویِزد (Újezd) تا استراهو کشیده می‌شود و از بالای تپه‌ی پترین عبور می‌کند، دیوار گرسنگی (Hunger Wall) نام دارد. در سال ۱۳۶۲، این دیوار با دستور چارلز چهارم ساخته شد. مردم فقیر در ازای دریافت غذا به ساخت این دیوار مشغول بودند. در باغ آرام کینسکی (Kinsky) در ضلع جنوبی پترین، کلیسای سنت مایکل (St Michael) که قدمت آن به قرن هجدهم باز می‌گردد قرار داد. این کلیسا به‌صورت قطعه قطعه از دهکده‌ی مِدوِدوف (Medvedov) در اوکراین به پراگ آورده شد. چنین ساختارهایی در بوهمیا نادر هستند اما هنوز در اوکراین و قسمت‌های جنوب شرقی اسلواکی دیده می‌شوند.

۱۰. ساعت نجومی

هر ساعت جمعیت زیادی در زیر برج تالار شهر قدیمیِ پراگ جمع می‌شوند تا نمایش ساعت نجومی را از نزدیک ببینند. این ساعت نجومی، علی‌رغم نمایش بسیار کوتاهش که تنها ۴۵ ثانیه طول می‌کشد، یکی از جاذبه‌های گردشگری معروف پراگ محسوب می‌شود. ساعت نجومی یکی از جاذبه‌های گردشگری پراگ است که هر گردشگری در سفر خود به این شهر باید حتما از آن دیدن کند. این ساعت تاریخی و بسیار زیبا، سرشار از نمادگرایی‌های جذاب است که اگر فرصتِ مطالعه‌ی آن را داشته باشید حتما از آن لذت خواهید برد.

در کنار این ساعت چهار مجسمه وجود دارند که هرکدام نماد یکی از تشویش‌های مردم پراگ در قرن پانزدهم هستند؛ غرور (همراه با یک آینه)، حرص (با یک کیسه‌ی پول)، مرگ (اسکلت) و حمله‌ی کفار (یک تُرک). مجسمه‌ی حرص در اصل یک فرد پولدار یهودی است که پس از جنگ جهانی دوم تغییر پیدا کرد. چهار مجسمه‌ی دیگر زیر این مجسمه‌ها عبارتند از: تاریخ‌نگار، فرشته، منجم و فیلسوف.

در یک زمان مشخص، مرگ زنگ ساعت را به صدا در می‌‌آورد و ساعت شنی را می‌چرخاند؛ سپس ۱۲ حواری از جلوی پنجره‌هایی که بالای ساعت نجومی قرار گرفته‌اند رژه می‌روند و برای جمعیت سر تکان می‌دهند. در سمت چپ پاول ( با یک شمشیر و کتاب)، توماس (نیزه)، جود (کتاب)، سیمون (اره)، بارتولومه (کتاب) و بارناباس ( کاغذ پوستی) دیده می‌شوند. در سمت راست پیتر ( با یک کلید)، متیو (تبر)، جان (مار)، اندرو (صلیب)، فیلیپ (صلیب) و جیمز (پتک) قرار گرفته‌اند. در انتها صدای بانگ یک خروس به‌گوش می‌خورد و زنگ ساعت به‌ صدا در می‌آید.

۱۱. موزه شهر پراگ

این موزه‌ی شگفت‌انگیز  در سال ۱۸۹۸ تاسیس شد و به تاریخِ ماقبلِ تاریخ پراگ اختصاص یافته است. از آیتم‌های جذاب این موزه می‌توان به ماکت شهر پراگ، تقویم اصلیِ سال ۱۸۶۶ ساعت نجومی با نقاشی‌های زیبای جوزف مانس (Josef Manes) که ماه‌ها را نشان می‌دهند اشاره کرد. در بالای این تقویم نقاشیِ ژانویه را می‌بینید که پاهایش را در کنار آتش گرم می‌کند و ماه آگوست در پایینِ تقویم با داسی که در دست دارد مشغول برداشتِ ذرت است.

در گالری‌های قرون وسطایی و رنسانس، صنایع دستیِ خانگیِ بسیار جالبی به‌چشم می‌خورند. جعبه‌ای حکاکی‌شده که از استخوان‌ ساخته شده است به همراه دیگر آیتم‌های ارزشمندی مانند مجسمه‌‌ی برنزی هرکول از قرن شانزدهم که احتمالا برای کاخ والنشتاین (Wallenstein) ساخته شده بود، ازجمله آثار باارزش این موزه هستند. این مجسمه در سال ۱۹۰۵ در یک خانه‌ی شخصی در شهر قدیمی پراگ پیدا شد.

یکی از آیتم‌های جالبی که بیشتر گردشگران برای دیدنِ آن به موزه‌ی پراگ سر می‌زنند، ماکت شهر پراگ، از آثار آنتونین لانگویل (Antonin Langweil) است. این ماکت پراگ را بین سال‌های ۱۸۲۶ و ۱۸۳۴ نشان می‌دهد. اگر کمی با شهر پراگ آشنا شوید این ماکت برای‌تان جالب‌تر خواهد بود زیرا می‌توانید تغییرات شهر را طیِ این سال‌ها مشاهده کنید. برای مثال در این ماکت کلیسای سنت ویتوس نیمه‌کاره است زیرا در آن‌ سال‌ها ساخت آن هنوز به اتمام نرسیده بود.

۱۲. دیوار جان لنون

پس از قتلِ جان لنون در تاریخ ۸ دسامبر ۱۹۸۰، جان لنون به قهرمانی صلح‌طلب برای جوانان چک تبدیل شد. تصویر جان لنون بر روی یکی از دیوارهای شهر در میدانی خلوت مقابل سفارت فرانسه نقاشی شد. بر روی این دیوار یک فرورفتگی وجود دارد که به سنگ قبر شبیه است. همچنین گرافیتی‌های سیاسی و اشعار گروه بیتلز بر روی دیوار به‌چشم می‌خورند. علی‌رغم تلاش‌های بسیار برای سفید کردن دیوار جان لنون، پلیس مخفی نتوانست این دیوار را برای مدت طولانی تمیز نگه دارد و دیوار جان لنون به یک کانون سیاسی برای جوانان چک تبدیل شد. بسیاری از موزیک‌های پاپ غربی توسط کمونیست‌ها ممنوع اعلام شد و نوازندگان اهل چک درصورت نواختن این موزیک‌ها به زندان می‌افتادند.

پس از سال ۱۹۸۹ گرافیتی و تاثیرات آب‌وهوایی تصاویر و پیام‌های سیاسی را به‌تدریج از بین برد و اکنون از نقاشی جان لنون تنها چشمانش باقی مانده است. این دیوار بخشی از اموال شوالیه‌های مالتا (Knights of Malta) است و تاکنون چندین بار رنگ شده است اما پس از مدتی این دیوار با تصاویر جان لنون، پیام‌های صلح و گرافیتی‌های توریست‌ها پر می‌شد. در سال‌های اخیر مالکین دیوار دیگر تلاشی برای رنگ کردن آن نمی‌کنند.

۱۳. کلیسای سنت جیمز

کلیسای گوتیک سنت جیمز (St James) در قرن چهاردهم به‌عنوان صومعه‌ی مینوریته (Minorite) شروع به فعالیت کرد. در قرن هجدهم تغییرات زیبایی به سبک باروک در این کلیسا به وجود آمد. در میان طلاکاری‌ها و گچ‌بری‌ها نمادی شوم به‌چشم می‌خورد: زمانی‌که به فضای داخلی دیوار غربی وارد می‌شوید دست چروکیده و خشک شده‌ی یک انسان را می‌بینید که از سقف آویزان شده است. طبق افسانه‌ها در سال ۱۴۰۰، یک سارق تلاش کرد جواهرات مجسمه‌ی باکره را سرقت کند. این مجسمه دست او را در دستان آهنین خود گرفت به‌گونه‌ای که دست سارق از جا کنده شد. البته ممکن است حقیقت این ماجرا تفاوت چندانی با این داستان نداشته باشد.

یکی از جاذبه‌های این کلیسا مقبره‌ی کنت ژانوراتیسلاو از میتروویچ (Count Jan Vratislav of Mitrovice)، صدراعظم قرن هجدهم است که در راهروی شمالی دیده می‌شود. بازدید از این کلیسا و سازِ اُرگانِ آن که از نِی ساخته شده است قطعا لذت‌بخش خواهد بود. ساعت ۱۰ یا ۱۱ صبح، پس از مراسم عشای ربانیِ یکشنبه‌ها اجراهای رایگان برگزار می‌شود. کنسرت‌ها توسط کمپانی‌های فروش بلیط تبلیغ نمی‌شوند بنابراین باید تابلوی اعلانات را برای اطلاع از زمان برنامه‌ها ببینید.

۱۴. میدان اولد تاون

یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین فضاهای شهری اروپا، میدان اولدتاون یا میدان محله قدیمی (Old Town Square) است. قدمت این میدان به قرن دهم باز می‌گردد و تا آغاز قرن بیستم بازار اصلی شهر محسوب می‌شد. اجرای خیابانی گروه‌های موسیقی جاز، میتینگ‌های سیاسی، رویدادهای مُد و فشن و بازارهای کریسمس و عید پاک ازجمله رویدادهایی است که در این میدان معروف برگزار می‌شوند. مجسمه‌ی آرت نووی ژان هاس (Jan Hus) از آثار لادیسلاو شالون (Ladislav Šaloun) از دیگر جاذبه‌های این میدان است. این مجسمه در تاریخ ۶ جولای ۱۹۱۵، همزمان با پانصدمین سالگرد مرگ هاس رونمایی شد. نوار برنجی روی زمین که در قسمت جنوبی مجسمه‌ی هاس قرار دارد، نصف‌النهار پراگ (Prague Meridian) نامیده می‌شود. تا سال ۱۹۱۵، یکی از دیدنی‌های اصلی میدان ستون طاعون (Plague Column) بود که متعلق به قرن هفدهم است. سایه‌ی این ستون از خط نصف‌النهار عبور می‌کرد.

۱۵. قبرستان یهودی ها

قبرستان قدیمیِ یهودی‌ها (The Old Jewish Cemetery) قدیمی‌ترین قبرستان یهودی‌ها در اروپا است. این قبرستان در قرن پانزدهم تاسیس شد. علی‌رغم این‌که این قبرستان در سال ۱۷۸۷ تعطیل شد و به مدت دو قرن مورد استفاده قرار نگرفت، هنوز فضای غم‌آلودی بر آن حکم‌فرما است. حدود ۱۲,۰۰۰ سنگ قبر که برخی از آن‌ها از قبرستان‌های دورتر به این مکان آورده شده‌اند در این قبرستان در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. در زیر این سنگ قبرها حدود ۱۰۰,۰۰۰ قبر وجود دارد که به‌دلیل کمبود فضا بر روی یکدیگر انباشته شده‌اند. با این حال، به خاطر داشته باشید که این قبرستان یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری پراگ است؛ پس اگر انتظار دارید لحظاتی آرام و ساکت را سپری کنید سخت در اشتباه هستید.

۱۶. گلدن لین

کوچه‌ی بسیار زیبایی که در امتداد دیوار شمالی قلعه‌ی پراگ قرار گرفته است، گُلدن لِین (Golden Lane) نام دارد و یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری پراگ به‌شمار می‌رود. خانه‌های کوچک و رنگارنگ این خیابان برای تیراندازانِ قلعه ساخته شده بود اما بعدها توسط طلافروشان مورد استفاده قرار گرفت. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم هنرمندان ساکن این منطقه شدند. فرانتس کافکا ازجمله هنرمندانی است که از سال ۱۹۱۶ تا ۱۹۱۷ در خانه‌ی پلاک ۲۲، که خانه‌ی خواهرش بود زندگی می‌کرد.

هرکدام از این خانه‌ها کاربری متفاوتی داشتند؛ خانه‌ی شماره ۱۵ یک کارگاه طلاسازی و خانه‌ی شماره‌ی ۱۶ یک میخانه بودند. خانه‌ی شماره‌ی ۱۴ خانه‌ی پیشگوی معروف پراگ، ماتیلدا پروشووا (Matylda Průšová) بود که در جنگ جهانی دوم به دست گشتاپو کشته شد. خانه‌ی کافکا اکنون یک مغازه‌ی فروش سوغاتی است. یکی از جذاب‌ترین خانه‌های گلدن لین، خانه‌ی شماره‌ی ۱۲ است. این خانه در انتهای شرقی این خیابان قرار دارد و متعلق به یک تاریخدانِ فیلمِ آماتور است. در این خانه تصاویر آرشیوشده‌ی قلعه‌ی پراگ بر روی دیوار اتاق نشیمن نمایش داده می‌شوند. برای بازدید از این جاذبه باید از بلیط‌های A و B تورِ قلعه‌ی پارگ استفاده کنید.

۱۷. کلمنتینوم و کتابخانه ملی

کلمنتینوم (Clementinum)، یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌ها در بین ساختمان‌های تاریخی در اروپا و ساختمان کتابخانه ملی جمهوری چک است. این ساختمان زیبای باروک (سبک معماری) در اصل بخشی از یک کالج یسوعیون (فرقه‌ای وابسته به مسیحیت کاتولیک) و مجموعه کتاب یسوعیون بوده است. پس ازآنکه یسوعیان اخراج شدند، کتابخانه به اموال دولت تبدیل شد و کلمنتینوم مدت کوتاهی به‌عنوان کتابخانه ملی نام گرفت اما در سال 1782 به کتابخانه عمومی تبدیل شد. بیش از 6 میلیون کتاب، مجموعه کلمنتینوم بزرگ را تشکیل می‌دهد که همه‌ی نسخ مربوط به آن در جمهوری چک منتشر شده است. مشخصه برجسته کتابخانه باراک، سالنی با سقف بسیار زیباست. 68 متر طول برج نجومی با منظره تماشایی به روی پراگ و آینه پر زرق و برق با قابی نفیس! کلمنتینوم همچنین به‌عنوان یک محل برای کنسرت موسیقی جاز و کلاسیک استفاده می‌شود.

۱۸. گالری ملی پراگ

یکی از مهم‌ترین نقاط شهرها برای گشت و گذار، معماری بنا‌ها و گالری‌های مختلف است. برخی از اروپایی‌ها گالری ملی در پراگ را مجموعه‌ای از مهم‌ترین هنرها می‌دانند، البته بخش عمده‌ای از این مجموعه در «Veletrzní Palace» نگهداری می‌شود که یک ساختمان نسبتاً مدرن به حساب می‌آید که در سال 1925 ساخته شده و آثار  هنری از قرن 19 تا 21 را در خود جای داده است. این گالری در حالی که تأکید قوی بر روی هنرمندان چک دارد اما آثار هنرمندان خارجی مانند مونه و پابلو پیکاسو را نیز نگهداری می‌کند. این گالری جایی است که شما هنر آسیایی، هنر جهان باستان، مجموعه‌ای از گالری باروک و هنر اروپا از قرون وسطی را پیدا خواهید کرد.

۱۹. باغ وحش پراگ

باغ وحش فوق‌العاده پراگ در سال ۱۹۳۱ بازگشایی شد و از نظر بازدیدکنندگان در میان ۱۰ پارک وحش جهان قرار دارد. این باغ وحش که در منطقه Troja در فاصله کمی از مرکز شهر قرار گرفته در حدود ۱۴۳ هکتار زمین را به خود اختصاص داده و برای گردشگرانی که با فرزندان خردسال خود به پراگ می‌روند یکی از تفرج‌گاه‌های مهم به شمار می‌رود. ۴۸۰۰ حیوان به نمایندگی از ۷۰۰ گونه که شامل بسیاری از حیواناتی که در حال انقراض می‌باشند در این باغ وحش نگهداری می‌شوند. باغ وحش برای حفظ اسب‌های شوالسکی اهلی (که در معرض خطر هستند) نقش قابل‌توجهی دارد . از دیگر جاذبه‌های این باغ وحش زیبا شانس سوار شدن به تله‌سیژ با دیدی عالی از حیوانات حفاظت شده از جمله نمایش زرافه‌های عظیم‌الجثه، سمندرهای با وقار و جنگل‌های مه‌آلود استوایی است.

۲۰. ميدان يهوديان (جوزف)

ميدان يهوديان هم‌اكنون در خيابان كسل (Castle) قرار دارد اما در قرن ١٢ -در زمان‌های برده‌دارى- در محله جوزف قرار داشت. تبديل اين ميدان به يكى از مهم‌ترین و جذاب‌ترین جاذبه‌های شهر در اواخر قرن ١٨، زمانى كه فضاى بيشترى براى هنر نو و ساختمان‌های آپارتمانى باز شده بود اتفاق افتاد. امروزه ميدان جوزف نه تنها مكان دلپذيرى براى گشت و گذار بلکه دربر گیرنده‌ی موزه‌ی يهوديان پراگ، کنیسه‌ی اسپانیایی، گورستان قدیمی یهودیان و دیگر جاذبه‌های مربوط به کلیمیان است.

۲۱. صومعه و کتابخانه‌ی استارهوف

صومعه و کتابخانه‌ی استارهوف در قرن ۱۲ میلادی ساخته شده و دومین صومعه‌ی قدیمی در پراگ به شمار می‌رود. در حالی که ورودی با ابهت و کلیساهای آن به اندازه‌ی کافی محسور کننده است اما مهم‌ترین ساختمان‌های این صومعه دو کتابخانه‌ای است که به سبک باروک (معماری نامنظم) تزیین شده‌اند. کتابخانه‌ی فلسفه دارای مبلمانی فوق‌العاده، همراه با یک سقف نفیس نقاشی شده توسط «آنتون فرانتس مولبرتش» تحت عنوان روشنگری می‌باشد. کتابخانه‌ی دوم، کتابخانه الهیات، شامل یک اتاق پر زرق و برق سبک باروک با سقف مزین به نقاشی زیبا توسط یکی از راهبه‌های استارهوف، «سیارد نوزسکی» می‌باشد و در کنار این سقف بی‌نظیر، نقاشی‌های دیواری فوق‌العاده، قاب شده در گچ کاری‌های دقیق به چشم می‌خورد. کتابخانه دارای بسیاری از جلدهای قدیمی و نادر نسخ خطی، شامل انجیل معروف قرن نهم میلادی استارهوف است. همچنین در زیرزمین‌های کتابخانه پرس چاپ‌های قدیمی همراه با بقایای سنت نوربرت، بنیانگذار گروه پریمونستراتنسیان (Premonstratensian) را می‌توان یافت.

۲۲. کلیسا نیکلاس مقدس

در میدان خوش منظره (Little quarter)، کلیسای نیکلاس مقدس، یکی از کلیساهای به نسبت جدیدتر پراگ قرار گرفته است، این کلیسا در قرن ۱۸ توسط فرقه مذهبی انجمن عیسی تأسیس شد. این کلیسا مثال خوبی برای سبک باروک می‌باشد و فضای درونی باشکوه و پر زرق و برقی که دارد، همراه با چلچراغ‌های بسیار منحصر به فرد قرن ۱۹ و نقاشی‌های بسیار بزرگ با سبک باروک که به نقاش معروف متولد چک (karel skreta) تعلق دارد برجسته و قابل توجه است. این کلیسا دارای یک برج ناقوس است که بازدید کنندگان اجازه دارند از آن بالا بروند، جایی که منظره زیبای شهر از آن جا قابل رؤیت است. سعی کنید سفر خود را به اینجا همزمان کنید با کنسرت‌هایی که در این مکان برگزار می‌شود از جمله آموزش خوانی موتزازت و دیگر قطعات با ارزش کلاسیک!

۲۳. میدان ونس‌ سالز

میدان ونس‌ سالز (Wenceslas) یکی از نقاط برجسته شهر جدید پراگ به حساب می‌آید. این میدان در قرن ۱۴ در زمان حکومت چارلز چهارم به‌عنوان بازار اسب و یکی از مهم‌ترین مکان‌های عمومی شهر ساخته شد که هنوز هم برای گردهمایی‌ها و جشن‌ها از این مکان استفاده می‌شود. امروزه دیدار از این مکان تجربه‌ای جالب و سرگرم کننده است که به شما اجازه تجربه بهترین غذاهای شهر و خریدهای عالی را می‌دهد.

۲۴. تئاتر ملی پراگ

ساختمانی که به آرامی بر کرانه‌های رودخانه‌ی ویتاوا قرار گرفته، مهم‌ترین مکان جهت دیدار برای آنهایی‌ است که عاشق هنر هستند. تئاتر ملی پراگ خانه‌ی بهترین و بزرگ‌ترین اپرا و هنرهای نمایشی دیگر است. این مکان در سال ۱۸۸۱ به‌عنوان سمبل هویت ملی چک برای ترویج زبان و فرهنگ چک ساخته شد. با وجود اینکه در گذشته قسمت‌هایی از آن در آتش سوزی تخریب شد و در زمانی حتی به دست کمونیست‌ها تعطیل شده بود اما این ساختمان جذاب با بازسازی‌های گسترده‌ای که روی آن انجام شد به‌عنوان نمونه عالی یک بنای تاریخی که نشان دهنده هویت و استعداد این کشور است خودنمایی می‌کنند. تئاتر دیگر پراگ (Estates) است که در اواخر قرن ۱۸ به شیوه نئوکلایسک ساخته شد و زمانی مکان محبوب موتزارت بود، تا حدی که ایشان این سالن را برای اجرای «دون ژوان» برگزیدند.